Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Zo mooi is onze achtertuin

Op vrijdag 4 maart 2011 staat er op het voorblad van de Gooi- en Eemlander een kop met de vraag, "Natuurfoto's regio gezocht". De redactie is op zoek naar bijzondere natuurfoto's van lezers. De foto moet in de lente of zomer gemaakt zijn en deze bijlage komt in April uit.
Foto's van mijn achtertuin heb ik zeker wel, maar welke kies je dan. 


Ik heb voor deze foto gekozen en het is een goede gok geweest. Nummer 8. En weet je wie er naast staat met een foto, Loes, we wisten niet van elkaar dat we er één in hadden gezonden en dan staan we nog naast elkaar ook. Ik had de telefoon in mijn handen om Loes te bellen en op dat moment belt Loes mij. We waren alle twee heel blij verrast.
Deze uitgaven is van Natuurmonumenten en zat bij de vrijdagkrant van 22 April.




En dit is het origineel.

Avifauna - Roze pelikaan - Pelecanus onocrotalus

 18-11-2010
Vandaag met Cristien naar het Vogelpark Avifauna geweest.
In het Vogelpark Avifauna vind je een groep roze pelikanen. Deze hebben hun vaste stek achterin het park bij een grotere vijver met nog meer vogels, die komen nog.


Ik vind pelikanen rare snuiters; mede door hun veel te grote snavel met daaraan hun eigen "visnetje".

In het wild is, ook in ons land, zo nu en dan wel eens een roze pelikaan te zien. Het is maar de vraag of dit een echte verdwaalde wilde vogel is of dat het gaat om een ontsnapt exemplaar uit een vogelpark o.i.d. Pelikanen komen uit toch wel wat warmere gebieden. De roze pelikaan komt voor in zuid en zuidoost Europa en verder zuidelijk in Afrika. Het is bekend dat zij in de groep een school vissen bij elkaar kunnen drijven en dan een enorm feestmaal hebben. Eendracht maakt macht, zullen zij eens in een ver verleden ontdekt hebben.




Pelikanen is een familie van watervogels die bekend zijn door hun opvallende uiterlijk, hun grootte en hun gedrag. De familie telt 8 soorten.


Pelikanen kunnen tot 14 kg zwaar worden. Ze worden tot 1,80 meter lang en kunnen een spanwijdte van 3 meter hebben en een leeftijd van 35 jaar bereiken. De beide Euraziatische soorten (de roze pelikaan en de kroeskoppelikaan) behoren tot de grootste vliegende vogels.


 Pelikanen zijn piscivoor; hun voedsel bestaat uit vis. Een groep pelikanen jaagt gezamenlijk. Door uitbundig vleugelgeklapper wordt een school vis naar ondiep water gedreven. Pelikanen hebben een grote snavel en een grote keelzak. Als een pelikaan een prooi ziet schept hij de vissen uit het water. Als hij zijn hoofd optilt gaat het water weg en blijf de vis achter.

Ook naast de gezamenlijke jacht zijn pelikanen sociale vogels. Ze broeden in kolonies, waar ze dicht op elkaar zitten. In gevangenschap komen ze pas tot broeden als ze minstens met z'n achten zijn.


 
Pelikanen golden in het vroege christendom als symbool van opofferende moederliefde. "Moederpelikanen" werden afgebeeld met een door henzelf opengepikte borst, waardoor de jongen met bloed gevoed konden worden.

Een volwassen vogel heeft een wit kleed, vaak met een oranjeroze zweem (voornamelijk in het broedseizoen). De voorborst is geel. De slagpennen zijn bij volwassen dieren zwart, en in de vlucht goed zichtbaar, waarbij ze contrasteren met de andere witte veren op de onderzijde. Bij juveniele roze pelikanen is de mantel bruin met grijs, en de onderzijde asgrauw. Ze worden witter naarmate ze ouder worden. De juveniele dieren hebben een donkere vleugelvoorrand. De snavel is grijzig geel, en de grote keelzak is heldergeel, oranje of rozewit van kleur. Aan het einde van bovensnavel zit een scherpe haak. De korte poten zijn oranjeroze. Tussen de vier tenen bevindt zich een zwemvlies. De ogen zijn donkerbruin en omringd door naakte geelroze huid. Een roze pelikaan in broedkleed heeft behalve de roze zweem over het kleed een kuif en een gele halsvlek, en worden de kleuren van de snavel en de keelzak helderder. Ook zwelt de kale huidplek rond de ogen op. Hij is ongeveer 140 tot 178 cm lang en 9 tot 11 kg zwaar. De spanwijdte is 270 tot 360 cm. Vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes. De snavel is 29 tot 47 cm lang.


De eveneens in Zuidoost-Europa voorkomende kroeskoppelikaan wordt iets groter. Ook zijn de poten van de kroeskoppelikaan grijs in plaats van roze, is de ondervleugel niet contrasterend zwart-wit maar egaal vuil bruin. Juveniele roze pelikanen zijn donkerder van kleur dan juveniele kroeskoppelikanen.


Slapen en rusten gebeurt eveneens in groepen, voornamelijk in rietkragen. Bij gebrek aan riet of andere hoge oeverbegroeiing rusten ze op eilandjes en zandbanken. De gunstigste rustplaatsen worden geregeld bezocht. Als slapen op de grond te gevaarlijk is (bijvoorbeeld door jagers) of als hij door slecht weer niet op tijd een gunstige slaapplaats heeft kunnen vinden, slaapt de roze pelikaan zelfs in een boom.


In gevangenschap wordt de roze pelikaan tot dertig jaar oud. Behalve de mens kent hij geen vijanden. Jonge vogels kunnen wel gegrepen worden door arenden en andere grote roofvogels.


Het broedseizoen loopt van mei tot juli. Tijdens de balts verzamelen de mannetjes in groepen, en pronken ze tegen elkaar op. De hierdoor aangetrokken vrouwtjes kiezen een mannetje uit. Soms gaan meerdere mannetjes achter een vrouwtje aan, waarvan een zich vaak als de leider gedraagt. Uit deze groep kiest het vrouwtje haar partner. Hierna gaat de balts verder. De twee zonderen zich even af om de band te verstevigen, waarna ze zich weer samenvoegen bij de groep. Het mannetje wijkt hierbij niet van haar zijde. Het vrouwtje kiest de nestplaats in de broedkolonie. Een geschikte broedplaats bevindt zich meestal in rietkragen of lage zand- en moddereilandjes in rivierdelta's en ondiepe (visrijke) meren. Als ze een geschikte plek heeft gevonden. krabt ze in de grond met haar snavel en neemt ze op de plek plaats. Hierna vindt de paring plaats. Hierna gaat het mannetje op zoek naar geschikt nestmateriaal, dat hij in de snavel vervoert. Het vrouwtje bouwt het nest.


De roze pelikaan broedt in een groot nest van riet, lisdodde en twijgen tussen platgetrapt riet. Een legsel bestaat uit één tot drie (meestal twee) eieren, die een dag na elkaar worden gelegd. Het ei weegt 155 tot 195 gram. Het broeden wordt door beide ouders gedaan, maar het vrouwtje zit het langst op het nest. Het broedende ouderdier slaapt op het nest, het nietbroedende dier naast het nest of in het foerageergebied. Na 29 tot 32 dagen komen de eieren uit. Bij de geboorte is het jong kaal. Na drie tot veertien dagen ontwikkelt zich een spaarzaam donskleed. Het blijft veertien dagen op het nest. Het jong wordt tweemaal per dag gevoerd door beide ouders. De eerste twee weken eet het jong een door de ouders opgebraakte brij. Later moeten ze zelf met hun kop de keelzak in, om de stukken vis uit de slokdarm van het ouderdier te halen. De broedkolonie bevindt zich soms ver van de foerageergebieden af, waardoor de ouderdieren vaak tien tot vijftig, soms wel honderd km op een dag moeten afleggen.


Na drie tot vier weken verzamelen de jongen zich in zogenaamde "crèches". Deze crèches worden in de gaten gehouden door enkele volwassen dieren. De jonge pelikanen hebben dan een dicht, donkerbruin donskleed. Als de ouders de crèche bezoeken om te voeren, herkennen zij hun jongen. Als de pelikanen twee maanden oud zijn, kunnen ze hun eigen voedsel zoeken, en vanaf die tijd verlaten ze de crèche. Na 65 tot 70 dagen zijn ze in staat om te vliegen en zijn ze zelfstandig. Na drie tot vier jaar zijn ze geslachtsrijp.


Tot de volgende...



't Hoog- en Groenland molen


 Ik laat jullie nog even bibberen. Al die zonnige foto's die voorbij komen is dit even een afkoeling. ;-)


Hoog- en Groenland is de naam van een polder en een voormalige poldermolen ten noorden van Baambrugge in de provincie Utrecht.
 

De molen werd naar alle waarschijnlijkheid rond 1680 gebouwd voor het bemalen van enkele polders ten noorden van Baambrugge. Tot 1925 heeft de molen met een scheprad water uitgemalen. In dat jaar werd het binnenwerk van de molen verwijderd en vervangen door elektrische pomp. In 1966 werd de molen eigendom van de Stichting De Utrechtse Molens en in 1968 kwam het gemaal in de molen buiten bedrijf. In 1971 en 1972 volgde een omvangrijke restauratie waarna de molen weer als draaivaardig monument in bedrijf is genomen. De huidige bewoners zijn tevens vrijwillig molenaar en na afspraak is de molen te bezichtigen. De roeden van de molen hebben een lengte van 22,40 meter en zijn voorzien van het oudhollands wieksysteem met zeilen.
 

Tot de volgende...

Dagje Veluwe

08-03-2011
Vandaag met Loes en René een dagje Veluwe gedaan. Dit is het vervolg van de boomklever serie.
Wat was het moeilijk om hieruit nog een normale lengte blog te maken.

Zoals jullie kunnen zien, hebben we niet alleen in de vogelhutten gezeten, Loes en ik hebben ook nog een stukje gefietst op de witte fietsen die gratis voor je klaar staan. Even de zadel in de goede stand zetten en in de benen met een zware fototas op je rug. Had even het idee dat ik naar achteren viel, gelukkig was het snel over en konden we fijntjes over de Veluwe fietsen.


Maar we kwamen weer langs een van de vogelhut en zijn toch weer naar binnen gegaan. We hadden van te voren afgesproken niet de hele dag in een hutje te zitten met het mooie weer. Maar je snapt het al, we zijn tot sluitingstijd in het hutje gebleven.


Deze heeft een lekker hapje weten te pakken. Kleeft alleen een beetje


Met tegenlicht, beetje donker maar vond de zon wel mooi op het mos schijnen.


Wat zit zij er toch mooi bij.


Even kijken welk lekkers de fotografen hebben neergelegd.



Het Nationale Park De Hoge Veluwe is een Park met een bijzondere geschiedenis. Het is aan het begin van de twintigste eeuw gesticht door het echtpaar Kröller-Müller. Dit echtpaar had een visie: het samenbrengen van cultuur en natuur in het begin van het algemeen. Ook nu nog werken het Park en het wereldbefaamde Kröller-Müller Museum samen om deze visie in stand te houden.

Ook dit muisje heeft de voederplek gevonden. Wat een verrassing was dit, en zo'n lief koppie.


In het Park is voor iedereen wat te beleven. De Hoge Veluwe herbergt niet alleen een rijke flora en fauna, maar ook drie musea. Bezoekers kunnen zich voortbewegen op de witte fietsen, die in het Park zonder extra kosten te gebruiken zijn. Deze fietsen kunnen niet op slot en zijn dus door iedereen te gebruiken. Uiteraard kunnen er ook fietsen worden gehuurd, dit zijn de blauwe huurfietsen. Ook heeft het Park tandems, bakfietsen en fietsen voor mindervaliden.

Punkie aan het badderen. In de ochtend toen wij nog aankwamen was het water nog bevroren en aan het eind van de middag was alles open.


Ben ik zo goed gewassen..???


Even uirusten van een mooie wandeling of fietstocht kan in het centrumgebied van het Park. Café-restaurant de Koperen Kop heeft een groot terras met speeltuin. Ook heeft het Park andere horecagelegenheden voor een lekkere versnapering.



Het Park biedt ook georganiseerde activiteiten aan. Bezoekers kunnen onder leiding van de natuurgids of de boswachter eropuit trekken om al het natuurschoon van nog dichterbij mee te maken.

Sijsjes: boven het vrouwtje en beneden het mannetje.
Had ik ook nog niet, jippie, wat gaat het goed vandaag een wereld plek.










Zwarte mees, wat is het toch leuk om weer nieuwe soorten vogels voor de camera te krijgen. Een mooi vogeltje.


Loes en René bedankt voor deze gezellige dag.
Tot de volgende...

Broekzijdse Molen en Oostzijdse Molen/ Delpine

 De Broekzijder Molen is een Nederlandse windmolen uit 1641 aan het riviertje het Gein, die werd gebruikt als poldermolen.


Hij bemaalde tot 1980 de Broekzijdse polder, de laatste jaren ondersteund door een hulpgemaal. Op vrijwillige basis wordt er nog mee gemalen. De molen is oorspronkelijk gebouwd als binnenkruier en is later verbouwd tot bovenkruier. In 1952 is de fokwiek voorzien van windborden.

In 2010 is de molen volledig gerenoveerd en is daardoor weer in dienst als poldergemaal. Het schoepenrad is circa 1.5 meter verlaagd om het lagere polderpijl te kunnen halen. De molen is sindsdien weer een belangrijk onderdeel van de totale polderbemaling.

De Broekzijder Molen was eigendom van het waterschap Broekzijds. Sinds 1968 is de molen bezit van de Stichting De Utrechtse Molens. Hij kan niet worden bezocht.









De Oostzijdse Molen (ook Molen Delphine) is een Nederlandse windmolen uit 1874 aan het riviertje het Gein, die werd gebruikt als poldermolen. Op dezelfde plaats zou al in 1486 een molen hebben gestaan.


De molen diende om samen met een molen bij Baambrugge de Oostzijdse polder te bemalen. In 1950 werd deze functie overgenomen door een gemaal aan het Amsterdam-Rijnkanaal. De Oostzijdse molen kwam in 1952 in het bezit van de Parijzenaar Souget, die haar de naam Delphine gaf.


Sinds 1965 is de molen bezit van de Stichting De Utrechtse Molens. Als gevolg van het lage waterpeil in de polder en achterstallig onderhoud aan de molen wordt er de laatste jaren niet meer mee gemalen. De molen wordt al geruime tijd bewoond en kan niet worden bezichtigd.

In 2009 is de molen volledig gerenoveerd en is daardoor weer in dienst als poldergemaal. Het schoepenrad is circa 1.5 meter verlaagd om het lagere polderpijl te kunnen halen. De molen is sindsdien weer een belangrijk onderdeel van de totale polderbemaling.

Niet ver van de molen liggen geschutsbatterijen en een liniedijk die bij Fort Nigtevecht horen.

Tot de volgende...