Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Narcis





Een paar bloembollen gehad uit de winkel van Krijn Spaan.
Miranda had deze mee genomen als bedankje voor het uit leggen van de techniek van hun camera.
Wat een mooie bloemen kwamen uit de bollen, de andere bollen komen in een ander blogje.
En het is natuurlijk heel leuk om met de macro lens de verschillende kanten van de bloem te pakken, maar makkelijk vind ik het nog steeds niet.
Heb helaas de verpakking in de prullenbak gedaan, weet niet meer hoe ze heten.
Wie het wel weet, mag zich melden...

Fotowedstrijd "mijn mooiste strandfoto"

 21-07-2011
De Gooi- en Eemlander heeft in de zomermaanden thema's bedacht om daar één van je foto's voor in te zenden.
Dit keer was het "mijn mooiste strandfoto". Ik dacht helemaal geen kans te maken, zag al hele mooie foto's van palmstranden, van die mooie standfoto's met een azuur blauwe zee, maar wie niet waagt, wie niet wint, heb niet gewonnen, maar een melding in de krant is natuurlijk altijd leuk.

Rugzakvosjes in het AWD

21-04-2011
Vandaag met Cristien naar het AWD geweest, een mooie dag in het voorjaar. Helemaal uit Groningen om even een gezellig dagje naar de vosjes te kijken. Daar zeg ik geen nee tegen.
Het was rustig op de plek van bestemming, we hebben echt even moeten wachten, er zaten al fotografen en die vertelde ons dat ze net weg waren. Ik dacht nog " die zijn aan de wandel en komen niet meer terug", maar gelukkig ze kwamen weer terug.
Je zou helemaal uit Groningen komen en dan geen vosjes zien. Cristien vond het wandelen in het AWD al mooi, maar dit zou toch de kers op de taart worden.















Voor heel veel van ons bloggers zijn het de zeer bekende beelden, maar ik blijf het mooi vinden om ze te zien.
Helaas ook weer mensen die ze aan het voeren waren, want een vos in de boom..??? Er zijn al veel woorden over geschreven, ga ik nu niet doen.
Hopelijk hebben jullie toch kunnen genieten net zoals wij die middag hebben gedaan, en niet alleen van de mooie natuur en de vojes maar ook van de heerlijke pannenkoek, wat was dat lekker na een lange wandeling met blaren..;-)

Laarzenpad in Naarden

03-05-2011
Vandaag een wandelroute over het Laarzenpad in Naarden samen met Loes. Alleen durfde ik niet..;-), we gaan namelijk op zoek naar de ringslang, en als Von ergens voorzichtig mee is dan is het met deze griezels. Maar daar probeer ik dan overheen te komen door ze op te zoeken. Moet je eerlijk bekennen, ben aan de ene kant wel blij dat we niet zijn tegen gekomen.
We zijn wel ander mooi en leuk spul tegen gekomen, zoals de Purperreiger, ook op de foto maar zo ver weg dat ik met croppen niet eens meer zag dat het er één was.
Dus helaas in de prullenbak.
Dit pad heet zo omdat het een wandel gedeelte is waar je over twee smalle planken heen loopt en heerlijk door de blubber, normaal gesproken dan, maar omdat we een hele droge voorjaar hebben gehad is het voor ons goed te doen.



In dit gedeelte komt het macro aan de beurt. Jullie hebben de kannibalen al gezien.


Tijdens het zoeken naar de slangen kwamen we in een mooi stuk natuur waar ook een vogelkijkhut staat. Alleen op dat moment weinig vogels, we eten daar even ons bammetje en gaan weer verder.
We zien wel heel veel veenpluis staan.
En daar nemen we even de tijd om alles uit te proberen met de camera.


We liggen wel in een erg nat gebied, we hebben alle twee wel een vuilniszak bij ons, die laten we lekker in de fototas zitten, we zijn toch al klets nat.




Maar in het natte veenmos, moet eigenlijk ook de Ronde Zonnedauw zijn. Hebben we met de vaartocht in het Naardermeer geleerd.
Wij dus even verder het natte gebied in. Maar het is zo klein, dat je het bijna niet ziet, en plots zien we iets, Jippieee, gevonden. En nu heel voorzichtig kijken waar de buitenrand zich bevindt van deze prachtige plantjes, en dan op de platte buik.


Hier met een klein beestje, wat is het allemaal moeilijk om op de foto te zetten.
Je ligt in een moeilijke houding, alles is zo dicht bij de grond en mijn schermpje kan niet kantelen.


De ronde zonnedauw is een vleesetende plant uit de zonnedauwfamilie.



De plant staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend, maar zeer sterk afnemend en wordt daarom wettelijk beschermd.


De plant vangt kleine insecten (voornamelijk vliegen) en spinnen. Het doet dit door middel van bladeren die voorzien zijn van klierharen waarop aan het uiteinde een druppeltje kleverige afscheiding zit (de 'dauw'). Als een vliegje op het blad landt kleeft het vast, het blaadje rolt zich vervolgens langzaam op om de prooi te verteren.


Zoals veel vleesetende planten komt zonnedauw voor in moerasgebieden op zeer natte plaatsen op uitgespoelde stikstofarme grond, meestal op of vlak naast veenmos. De plantjes zijn maar enkele centimeters groot en worden gemakkelijk over het hoofd gezien.


Door het verdwijnen van zijn biotoop is zonnedauw in Nederland zeldzaam. Er bestaan nog enkele soorten zonnedauw, waarvan er twee ook in Nederland voorkomen, nl. de kleine zonnedauw en de lange zonnedauw . De laatste is in Nederland nog veel zeldzamer, omdat hij vooral gedijt in venen met opstijgend mineraalrijk water.


De plant werd in de fytotherapie gebruikt bij problemen aan de ademhalingswegen. Ook zou hij verzachtend werken bij spierkramp en urine-afdrijvend zijn. In de reguliere geneeskunde wordt van de plant geen gebruikgemaakt. Er zijn geen onderzoeken bekend die deze geclaimde werkingen ondersteunen. Daarentegen is er wel enig bewijs (in vitro) voor een anti-inflammatoir (ontstekingremmend) effect en een antispasmodisch effect (op krampen van gladde spieren)[1]. De zeldzaamheid van de plant in Nederland maakt praktische toepassing hiervan echter onmogelijk. Per behandeling zou een vindplaats moeten worden uitgeroeid. De grondlegger van de homeopathie, Samuel Hahnemann, beschreef Drosera rotundifolia in De Materia Medica Pura


Deze moet nog uit komen. Op een stukje van 10cm x 10cm zie je dit allemaal.




Hier liggen we tussen de veenpluis in, Loes had een foto van mij gemaakt en ik vergeet dat soort dingen altijd, maar deze maar gelijk gemaakt, nu was ze nog niet doorweekt..;-)


Foto gemaakt door Loes, leuk hé.


Zo ligt een fototas in de natuur. Wisselen van camera en de andere ligt even in rust.


Spengense- , Kockengense- en Kortrijkse Molen


De Spengense Molen is een wipmolen in het gehucht Spengen ten noorden van het dorp Kockengen.

De molen is in 1841 gebouwd en bemaalde tot 1962 de polder Spengen op windkracht. Sinds 1963 is de molen eigendom van de Stichting De Utrechtse Molens. De molen onderging in 1985 en 1986 een forse restauratie, waarbij ze werd rechtgezet. Het wiekenkruis bestaat uit roeden met een lengte van bijna 24 meter en is voorzien van oudhollands hekwerk met zeilen. De molen slaat het water uit door middel van een scheprad. Ze maalt regelmatig dankzij een vrijwillig molenaar.




De Spengense Molen ligt in het O van Spengen. De molen is niet vanuit Spengen te bereiken maar alleen vanuit een lang pad in het verlengde van de Kockengense Wagendijk.

De huidige Spengense Molen is gebouwd na het afbranden van een voorganger. Na een mislukt experiment met een direct aangedreven inwendig schoepenrad, is de molen in 1852 verbouwd tot de huidige vorm. Tot 1962 is de molen in bedrijf geweest voor het regelen van de waterhuishouding in de polder Spengen.

In 1985/1986 is de molen ingrijpend gerestaureerd. De molen is nog steeds inzetbaar voor de bemaling van de 1.150 ha grote polder. Probleem is wel de doorgevoerde peilverlaging, waardoor de tasting van het scheprad sterk verminderd is. De molen draait nog regelmatig, dankzij de inzet van een vrijwillig molenaar.






In maart start molenmaker Verbij met de restauratie van de Kockengense Molen. Dit is voorlopig de laatste ingrijpende restauratie die ter hand wordt genomen sinds Het Utrechts Landschap in 2005 de molens in beheer kreeg. De restauratie zal in november worden afgerond. Gedurende de restauratie is de molen niet voor het publiek te bezoeken. Maar wel de Spengense molen die net is gerestaureerd!

Door polderpeilverlaging is de tasting van het scheprad nihil geworden. Met de restauratie wordt daarom het scheprad verlaagd. Een ingewikkelde ingreep omdat ook de waterlopen verdiept moeten worden. De molen krijgt een paalfundering. Oorspronkelijk is de molen gefundeerd op boomstammen waarop de veldmuren zijn gemetseld. Door eerdergenoemde peilverlaging zijn de boomstammen droog komen te staan met als gevolg dat ze gedeeltelijk zijn vergaan en de molen iets scheef is gezakt. Naast deze waterstaatkundige ingrepen krijgt de molen een nieuw rietdek, nieuwe roeden en wordt het erf opgeknapt.

7 februari 2011


De Kockengense Molen is een wipmolen iets ten zuiden van het dorp Kockengen.

De molen is in 1675 gebouwd en heeft tot 1960 de polder Kockengen op windkracht bemalen. Na 1962 is de molen als reservegemaal gaan dienen voor een groter gebied waarbij enkele polders zijn gecombineerd. Sinds 1963 is molen eigendom van de Stichting De Utrechtse Molens. De molen onderging in 1983 een forse restauratie en is in 2005 wederom gerestaureerd. Het wiekenkruis bestaat nog uit zogenaamde Potroeden. Deze hebben een lengte van bijna 24 meter en zijn voorzien van het oudhollands hekwerk met zeilen. De molen slaat het water uit door middel van een scheprad.








De Kortrijkse Molen is een wipmolen direct ten westen van Breukelen.

De molen is in 1696 gebouwd en heeft tot 1951 de polder Kortrijk en Gieltjesdorp op windkracht bemalen. In dat jaar werd vrijwel direct ten westen van de molen de A2 aangelegd en kwam de molen in eigendom van Rijkswaterstaat. Door de aanleg van de A2 raakte de molen afgesneden van het polderwater van de oorspronkelijke polder. Sinds 1978 is molen eigendom van de Stichting De Utrechtse Molens. De molen onderging in 1982 een forse restauratie en in 1991 werd de molen in weer maalvaardig gemaakt en kan sindsdien door middel van een scheprad een circuit bemalen. De roeden hebben een lengte van bijna 24 meter en zijn voorzien van het oudhollands hekwerk met zeilen.

De biotoop van de molen is door de aanleg van de A2 en het Station Breukelen danig verslechterd de afgelopen vijftig jaar. Er bestaan plannen voor verplaatsing van de molen binnen de gemeente Breukelen. Wel is de afgelopen jaar de omgeving van de molen door bomenkap verbeterd waardoor de molen wellicht op de huidige locatie kan blijven staan. De molen is af en toe op vrijwillige basis in bedrijf