Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Altweiber Sommer Oostenrijk - Deel 3


Het gaat vast weer een prachtige dag worden. Het zonnetje staat al in het dorp 
te schijnen. Maar wat voel ik, het is echt koud buiten....

Maar even iets anders, in deel twee vertelde ik jullie over de slaapkamer, nu hebben
 wij een keer in Luxemburg de grootste kamer gehad, maar nu hebben we het 
kleinste kamertje, We noemde het al het naai kamertje op zolder. Deze twee foto's 
zijn uit het klapraam gemaakt waar ik net met het hoofdje tussen kon komen. Maakt
 niet uit, het is netjes aan ons gevraagd, in onze kamer was een echtpaar die nog
 een nacht langer wilde blijven, anders hadden hun alles moeten inpakken en wij 
dan in die kamer. We hebben daar twee nachten geslapen en de tweede nacht 
hadden we de grotere slaapkamer. 






Hotel Wälderhof ligt mooi gelegen tussen de bergen in. Centraal om verschillende 
mooie ritten te rijden. Vandaag gaan we de Gross Walserdal, Furkajoch en de
Laternen dal rijden.

Sommige gaan de omgeving verkennen om even een rustig in te lassen. Je kan 
hier ook prachtige loop routes lopen.

Rond de klok van 9 uur stappen we in de auto, ik heb de voorraam al vrij gemaakt 
van vorst, het is handschoenen tijd. Het zonnetje staat op het achterraam te schijnen, 
het zicht zal straks wel beter worden. We doen toch het kappie open en een dubbele 
das om ons nek. 






Hotel Wälderhof, al helemaal klaar voor de winter die gaat komen. 
Alle ligstoelen zijn al opgeruimd.







Sjaak is nog niet klaar, ik maak een klein rondje in de omgeving.





Zo mooi om te zien, de mist die tussen de bergen in hangt.






Loop weer richting het hotel, heb zin om te vertrekken.







We rijden richting Au, in Andelsbuch komen we deze 
elektrische centrale tegen.






Dat zie je niet langs de weg, denk je gewoon, wat een leuk huisje. Tot dat we 
achter het huisje komen.





Met het meer er aan vast. De nevel nog tussen de bomen hangend.






Langs de Bs 200 ligt het Schnepfauerwald, er stroomt heel weinig water, kan een 
stukje het riviertje in lopen.






Op sommige plekken beginnen de bomen al te kleuren, op deze plek is nog
 geen kleur te zien.







Bij Au gaan we de Bs 193 op. Een klim waar we de richting Damüls
moeten volgen. 

Een prachtige klim, zeker niet te moeilijk, hier en daar wel smal. We zijn wel 
smallere wegen tegen gekomen, zoals de Gaviapas...dit is leuk rijden. 
Hier kan ik ook van genieten.






Het Anna-kapelletje bij Faschina.






Ik ben even naar de rand gelopen, en dan vraag ik me altijd af "hoe blijft dit
 toch allemaal staan...??"
Ik zou er niet graag in willen zitten...

Dat is net als met de koeien die tegen de schuine helling aan staan, die moeten 
toch helemaal scheef groeien. 

We rijden weer lekker een stukje verder, dit is echt een mooie periode om naar 
deze streek te gaan, de luchten zijn prachtig en met het zonnetje op ons bolletje, 
wat hebben we een geluk dat het ons allemaal mee zit.






Ik wil wel op elke bocht stoppen, dat is het met de bergen. Wanneer je de bocht 
weer in draait, is het zicht elke keer weer anders.





Dan weer een foto uit de auto, kan het niet laten, en dan maar duimen dat ik 
goed gericht heb, kan niet elke keer vragen om te stoppen.






Bij sporthotel Domig in Faschina, staat al een paar honderd meter van te voren 
dat je hier een prachtig uitzicht hebt. Ik zet ook de auto's er een keer op, een 
bakje koffie zijn sommige aan het drinken en genieten op het balkon
 inderdaad van een prachtig uitzicht.

Verder naar het Groot Walser dal over de Bs 193, om bij de kruising Faschinajoch
naar Fontanella en het Walserdal route over Sonntag naar Blons te rijden.

Bij Blons hebben we een mooi uitzicht op het stuwmeer Speicher Raggal. Net voor
Innerberg gaan we linksaf naar Thüringen en dan rechtsaf naar Bludesch 
en Satteins.






In Satteins staat het pestkapel, de Sebastiaanskapel. Jammer genoeg is het 
niet openen.






Even verderop staat de Pfarrkirche hl. Georg met het Friedhofsmauer das
Kriegerdenkmal.






Gemaakt in 2008.







En dan lees ik in het route boek dat we een kerk zijn mis gelopen. Er staat dat er 
in Bludesch de Nicolaas kerk staat met veel fresco's. En dat is altijd 
mooi om te zien.

We rijden terug naar Bludesch, Maar de enige kerk die wel hebben kunnen vinden
 is deze. Ik heb op internet niet eens kunnen vinden hoe deze heet. 

Maar geen fresco's.






Toch gaan we even voelen of de deur open is, en met zo'n welkom is het toch 
al een bezoekje waard.






Het is binnen prachtig om te zien...








Op dit punt zijn we met meerde auto's te gelijk en we zijn even stil van wat
 we allemaal zien.





In welke kerk ligt er groente, fruit  en bloemen voor je tentoongesteld. En allemaal 
vers, of het er deze ochtend voor ons is neer gelegd.






Ik wil geen flitser gebruiken, iso gaat omhoog, maar weet dat de D90 niet al
 te hoog kan, wanneer er ruis te ontdekken is, dan weten jullie waar 
door het komt.






Zo lief om te zien....






En het mooie orgel. Ik moest even wachten tot dat iedereen er uit was. Ik vermaak me 
wel in dit soort ruimtes.






Na het kerk bezoek gaan we weer richting Satteins om onze weg te vervolgen, 
richting Rankweil. L 50.  Daar staat de kerk van Rankweil, wel op een
 heel apart plekje.

In Rankweil houden we de borden Laternser tal aan en Damüls. Via dit dal, waar
 wel heel weinig huisjes staan. Rijden we langs Laterns-dal, Bonacker en 
Innerlaterns. 






In het Laternserdal stoppen we even om de benen te strekken en even te
 genieten van het prachtige uitzicht. 






We zijn niet de enige van de club die hier nu rijden, altijd gezellig om op
 sommige punten iemand tegen te komen.  Het Laternserdal is een mooie 
lange weg.






In de omgeving van Gerstenböden.






Iemand tegen komen, kan wel eens lastig zijn...






Bij Bad Laterns hoor ik water lopen. We zien bij hotel Bad-Laterns een mooie vijver
 liggen, er is dus water. We parkeren de auto en ik ga opzoek. Sjaak blijft in de auto, 
er staan borden dat hier niet geparkeerd mag worden. We zien alleen niet waarom. 
Ik hoor het water steeds dichter bij komen en zie ook dat hier vele wandel en
 fietsroutes zijn. Ook naar Damüls, goed onthouden, wil wel eens kijken hoe
 lang wij er over doen om bij Damüls te komen. 

Watertje gevonden, ook hier is het mager met het water wat er door 
heen stroomt.

Sjaak is verplaatst met de auto. Hij moest plaats maken voor de bus, die rijden
 hier ook. De bus kon maar net zijn draai maken en heeft echt alle ruimte nodig. 
Gelukkig is Sjaak blijven zitten.






Wat een overweldigende natuurrit is dit richting Damüls. 

De Furkajoch ligt maar op 1760 meter. We hebben nu al 
prachtige uitzichten.






Boven aan de top.

Dit is de rechterkant van het restaurant, waar we even een lekker bakkie 
hebben genomen.






Prachtig in de mist met het schrale zonnetje wat op de velden
 probeert te schijnen.






Dit is vast een van de fiets/loop route die vanaf Bad-Laterns hier
 heen loopt.





Gedenksteen en het restaurant.






Het is er stil, toch komen we ook nog een groep motorrijders tegen, die stoppen 
hier ook even. Aan de tafels te zien die er allemaal staan kan het er
 best druk zijn.






En dit is de linkerkant van het restaurant.







Een heel ander uitzicht. 






De weg richting Damüls.





Leuk om zo een groepje BMW Z4 auto te zien rijden. Volgens mij staan de Z3 
auto's nog boven. Nog even kletsen en de laatste slok naar 
binnen werken.

En dan komt eindelijk mijn wens in vervulling. Een koe met de bekende bel. Ik zie
 van zo dichtbij dat elke bel een andere vorm heeft. Zo weet de boer waar Klara en
Beppie uit hangen. Ik wil ook zo'n bel, dan weet Sjaak en de groep waar
Vonnie uithangt, want die is wel eens weg...Maar komt ook altijd 
gelukkig terug.

Wat is het een eind rijden vanaf het punt waar in de borden heb zien staan in
 Bad-Laterns. Het zal vast prachtig zijn om hier in de omgeving te fietsen, conditie
 is wel een hele grote vereiste.

Vanaf Damüls zijn het de laatste kilometers weer naar het hotel.






Deze hebben we ook op de heen weg gereden en kunnen zonder het route boek 
te gebruiken de weg al terug vinden. Wat wen je snel aan een omgeving.

En heel belangrijk, we zijn op tijd voor het avondeten.

Altweiber Sommer:
Deel 7 - Vrijdag 2 Oktober - Grossglockner Hochalpenstrasse - Tauern trein
Deel 8 - Zaterdag 3 Oktober - we gaan nog even verder...geen terug reis - Verona


Herfst prikkelingen


Dit jaar nog veel te weinig op stap geweest om de paddenstoelen op de foto te zetten.
Loes weet witte oorzwammetjes te vinden, We gaan weer heerlijk snuffelen 
in onze "achtertuin"





Het is het eerste weekend na de vakantie en ik moet duidelijk even wennen 
om weer de macrolens te gebruiken.






Ik heb een soort kuil gevonden en daar heb ik de hele middag in gelegen. De
 paddenstoelen zaten allemaal op losse takjes en die kon ik verplaatsen.
 Daardoor lijken alle foto's van deze middag op elkaar. 

De witte oorzwam, wat zijn ze klein, maar zo mooi om te zien, ben er een klein
 beetje verliefd op ze geworden. Het was ook echt balen dat ik er maar één 
van over had. 






Gelukkig krijg ik nog een kans, een paar weken later. Op 8 november gaan
 we richting Hilverbeek.






Daar ligt een stokje met hele mooie witte oorzwammetjes er aan vast. Het stokje 
ligt tussen een hoop andere stokjes, het is dus heel voorzichtig het stokje
 verplaatsen, het lijkt een beetje op Micado maar dan met grote 
mensen stokjes.






Nu is het de kunst om alle witte oorzwammetjes scherp om de foto te krijgen.
 Gelukkig heb ik de grote en de kleine lijmtangen bij me om een geraamte
 te bouwen van stokjes.  






Ik moet iets de lucht in om een mooie achtergrond te creëren, het nadeel is dat
 de stokjes rond zijn en dat geeft kleine problemen met de lijmtangen. 







Wat ik ook nog nooit gedaan heb is met zulke hoge diafragma getallen werken. 
Met de oorzwammen gebruik ik F11 tot met F18.  Om zoveel mogelijk scherp te
 krijgen, maar wat veranderd de achtergrond gelijk mee met deze getallen.
Aan die getallen moet ik zelfs wennen, voor mij gevoel geen
 macro getallen.






In dit hoekje staan ook geweizwammen, leuk met hele kleine druppeltjes. Maar 
wat zijn dit moeilijke zwammetjes op leuk op de foto te zetten.






Het zijn er heel veel bij elkaar, of er zitten zwarte exemplaren tussen. Het spelen
 met de herfstbladeren en de geweizwam gaf nog een beetje
 kleur aan de foto.






Bij het spelen zo op de grond, komen er ook andere leuke voorwerpen zo 
in je schoot geworpen, waaronder dit lieveheersbeestje.






En dit hele kleine groene monstertje. Dank je wel Loes voor het vinden ervan...

Maar wat is het, heeft het oogjes, wat is de voor of achterkant. We laten het netjes 
op zijn eigen blad zitten en proberen er uit te komen door eerst een foto te
 maken en deze in te zoomen.






Dan zien we dat er een voorkant is en een achterkant.






Het is een Slakrups, een nachtvlinder. De vlinder is zelf niet groot, spanwijdte
 tussen de 20 en 30 millimeter. 

Je komt ze het meest voor op een eik of beuk in augustus en september. De groene, 
bijna pootloze rups verplaatst zich op dezelfde manier als een slak. Het ontbreken
 van zichtbare pootjes lijkt dit groene monstertje ook sterk op een slak. Vandaar 
ook de Nederlandse naam slakrups. 

De vliegtijd van de slakrups is juni/juli.

Die gaan we volgend jaar maar eens opzoeken. 


Datum: 11-10-2015 en  08-11-2015