Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Troll Tour Noorwegen - van Stalheim naar Hovden


Na het ontbijt gaat de toertocht verder in zuidelijke richting. We gaan onder andere
 langs de plaats Voss, over de Hardangerbrug, richting Odda. Langs de dubbele
 waterval bij Latefoss, makken we zeker even een stop. In Roldal even bij het 
staafkerkje langs uit de Vikingtijd. Daarna gaan we even klimmen bij de Haukeli
 gebergte. Het wordt weer een mooie dag waarin 
veel te zien is.

Bij vertrek uit Stalheim duiken we de E16 op en al snel komen we uit bij de 
Tvindefossen in de buurt bij Voss. De waterval is 152 meter hoog, vandaag 
niet zo veel water te zien. Je begint aan al de 
watervallen te wennen. 






Bij de splitsing bij Vossevangen gaan we naar 
de 13 toe. 






Bij het meer Granvinsvatnet is het blad stil. Wat een prachtig uitzicht 
hebben wij hier.






We moeten deze foto's rijdend maken en ik moet gaan staan om boven de 
vangrail uit te komen. Sjaak gaat iets rustiger rijden voor mij. Lang kunnen 
we niet genieten van Granvinsvat, want al snel duiken we de 572 op. Deze 
weg is wit aangegeven, we gaan weer leuke kleine weggetjes op. Je kan ook 
de 13 blijven volgen, we zouden op het zelfde
 punt uit komen.






Op weg naar Ulvik komen we inderdaad mooie wegen tegen. Heerlijk hangen 
in de bochten en niemand tegen komen.






Schijnbaar iemand wel eens goed in de remmen 
moeten hangen.











Wij rijden langs meren, watervallen, en 
prachtige vergezichten. 











En weer met kappie open. Wat hebben we toch een geluk
 met het weer.
















Bij Ulvik hebben we even een rust moment.






We kijken uit op de Ulvikafjorden.






We staan hier met z'n allen echt van te genieten. 






Inmiddels zijn er meer auto's aangekomen, en ze weten wanneer het kleine
 rode rakkertje stil staat is er vast iets te zien.






We maken een leuke groepsfoto, al zittend op de vangrail. En rijden weer verder
 richting de Hardangerbrug om de 13 te blijven volgen 
zeker tot aan Skare










Rond de klok van 11 uur zien we de Hardangerbrug.  






De hangbrug overspant het Hardangerfjord en is onderdeel van 
Riksvei 13. De Hardengerbrug overspant het Eidfjord, en is de enige 
vaste oeverbinding over het fjord. 






De brug heeft een totale lengte van 1.380 meter en een hoofdoverspanning van
 1.310 meter. Dit komt omdat de brugpylonen op de oevers staan en het
 brugdek bijna direct overgaat op het vasteland.






De brugpylonen zijn 202,5 meter hoog en de vrije doorvaart is 55 meter, 
zodat cruiseschepen onder de brug door kunnen varen. 






De brug is een tolweg, rekening krijg je automatisch thuis. Dat is zo
 makkelijk in Noorwegen. Het tolstation is aan de zuidzijde van de 
brug. In Noorse centjes +/- 150 NOK






De brug is tussen februari 2009 en augustus 2013 aangelegd en verving een 
nabijgelegen veerdienst over de Hardangerfjord.











Wat wel heel gaaf was zijn de ondergrondse rotondes. Aan beide zijde van 
de tunnel. Maar voordat de camera een beetje ingesteld was, ben je er
 al weer bijna voorbij. 






Allemaal heel goed verlicht en prima te doen.






De Hardangerbrug vanaf de andere kant te zien.






Bij Kinsarvik gaan we even van de 13 af. We gaan de Fv108 op om naar de
 watervallen te gaan kijken.






  Op internet gezien dat hier verschillende watervallen achter elkaar liggen. 
We gaan op onderzoek uit. 






We rijden eerst door Hus geen, er staan verder geen weg nummering, we 
houden gewoon rechts aan.

Komen bij een bruggetje aan waar een dik waarschuwingsbord staat. 
Maar wat het echt allemaal inhoud wat er op staat, dat weten we geen
 van allen. Op het parkeerterrein er naast staan allemaal 
campers en personen auto's. 






Maar vanaf hier horen we geen waterval. We nemen de gok en rijden door. Je ziet 
aan het zandpad dat er wel auto's rijden.  Het is allemaal erg smal, en dan
 plotseling rijden we langs het water van rivier Kinso, we gaan de goede
 kant op, hoop ik maar. Want keren kan 
hier echt niet. 






De dames stappen uit om hiervan foto's te maken. En heel langzaam wordt het 
geluid van de waterval duidelijker en zien we de waterval ook te voorschijn 
komen. We zijn in het gebied dat ook wel Husedalen 
wordt genoemd. 






Daar hebben we de Tveitafossen, de Tveitafossen krijgen water van de
 hoogvlaktes van Hardangervidda ( dit is de grootste hoogvlakte van 
Noord-Europa op een hoogte van 1200-1400 meter met bergtoppen 
tot 1900 meter.) , met een hoogte 
van 103 meter. 






We komen uit bij de oude waterkrachtcentrale Kinso Kraftwerk, aan de voet van 
de eerste waterval. We hebben deze onderneming niet voor niets gedaan. Wat
 een gedonder komt er naar beneden. 






Al de hele reis heb ik hier naar uitgekeken. Er is gelukkig genoeg water wat
 naar beneden komt. 






De hele reis voel ik ook mijn statief prikken in mijn rug, statief zit wel 
netjes in een handdoek verwikkeld, even snel gemaakt, en mag 
er nu eindelijk uit. 






Maak eerst foto's van deze fraaie plek. 






Op die steen ga ik straks staan om met de 
Lee filters te spelen.






Om even het gevoel te krijgen klim ik al op de steen, kan het niet laten. Alleen 
één nadeel, ik wordt nu al nat. 









Even de andere kant op fotograferen en dan de filters maar gaan
 halen bij de auto.






Zo ziet een foto er uit wanneer je weer even terug draait naar de waterval
 en niets schoon maakt.






Het is constant poetsen, ik hoop maar dat ik de filters niet voor niets heb 
meegenomen. Dit is wel erg veel water wat er naar
 beneden komt.











Er staan al een paar mensen op mij te wachten om door te rijden, dus echt het 
geduld gun ik mij zelf niet. Dit is de enige foto die over gebleven is. Het ging 
gewoon niet met lange sluitertijd, druppels waren zo snel zichtbaar op de 
filters. Geef het op en loop weer naar de auto om alles 
netjes op te ruimen. 






Ik zag nog een weggetje achter de centrale en dan kijk je weer heel 
anders naar de Tveitafossen. 






Er lag een ladder naast het gebouw, die heb ik tegen het achtergebouwtje gezet 
en ben op het gebouwtje geklommen. Ik had, op de plek waar ik stond, 
veel te veel last van bomen. 






Moet nu toch maar teug gaan, volgens mij staat er nog veel meer moois op 
het programma, een dag is veel te kort.






We nemen de zelfde weg weer terug, er is ook geen andere...alleen nu zie ik een 
uitloop van de Kinso met prachtige tinten. Daar hebben we net niet opgelet
 omdat we toen alleen maar met de 
weg bezig waren.






Sjaak rijd rustig door, terwijl ik foto's maak. Er moet toch heel rustig 
gereden worden. 






Wanneer de auto's iets te ver zijn neem ik even een sprintje en 
ben weer bij hun. 






Onderweg zie ik zulke leuke foto momentjes dat ik een groot deel van de
 terug weg gelopen heb. 






Hier mag ik niet over heen...






Jammer hoor, had graag vanuit het midden een overzicht
 foto gemaakt.

We zijn weer op de 13 aangekomen en gaan richting Uilensvang. We hadden 
netjes een briefje bij onze routeboek ontvangen dat er wegwerkzaamheden
 waren. Van 10.50 tot 12.45 en van 16.15 tot 17.30, we hadden van te voren 
een beetje gegokt dat we er niet voor zouden staan.






Maar dat de weg zo slecht zou zijn, dat staat er niet bij. Keren is geen optie, 
we rijden door en doen rustig aan. We hopen maar dat
 dit niet zo lang duurt. 






We rijden naast de Sorfjorden, en we moeten 50 rijden, dat doen we ook 
en kijken om ons heen.






En zien aan de overkant de Aednafossen liggen. We zijn al vlak bij Odda, het gaat 
snel naar beneden via de 13. Wel heel makkelijk om één rechte lijn op de kaart 
naar beneden te rijden. De Aednafossen zijn 325 hoog en 
170 meter breed. 

Op internet had in de Trolltunga gezien. Daar wil ik
 natuurlijk even heen.






In Tyssedal nemen we de afslag maar naar de parkeerterrein te rijden om 
naar de Trolltunga te gaan.






De Skjeggedal is smal, maar een goede vangrail 
is aanwezig. 






Op sommige plekken zie je het tegenover gestelde verkeer heel goed 
aankomen en bij sommige bochten hoop je maar dat er op dat
 moment niet de zelfde gedachten heeft 
om de bocht te nemen.






Tunneltjes ook genoeg, wie geeft wie voorrang, de weg is gewoon vlag, dus de regen
 stijgend verkeer heeft voorrang is hier denk ik niet van toepassing.






Wie het eerst in de tunnel is zal door mogen rijden en dan de andere achter uit, 
het zal wel allemaal gebroederlijk gaan, probleem zal zich 
vanzelf wel oplossen.






En dan zien we het Vetlavanet meer.  Nu is het niet ver meer op bij het 
parkeer terrein te komen.











De Ringedalsdam zie je op de achtergrond. De dam is aan beide kanten
 met ongeveer 20.00m2 met de hand gesneden 
granieten steen bekleed. 






Om half 3 staan we op de parkeer terrein en gaan op zoek naar het 
begin punt van de Trolltunga. 






Ze zijn nog met een weg bezig, die loopt een beetje uit, die zal al klaar zijn, 
staat op het bord vermeld. We moeten het helaas nog met de
 "oude" begin punten doen.






Optie 1 is via het oude treintjes spoor naar boven, maar daar staat toch echt 
een verboden handje bij, dat dit echt niet mag.






Het is ook wel een hoogte om het via deze kant te doen. Je ziet ook dat het
 onderbroken is met het aanleggen van de weg. 






Vroeger kon je dus helemaal naar boven klimmen. Reken maar dat dit zeer 
vermoeiend is geweest.






Ga verder op zoek naar de andere optie.






Overzicht parkeerterrein.











Je kan dus uit het Vetlavatnet drinken. 
Koud is het wel...






Voordat je deze trip gaat maken, is het mogelijk om ook een nachtje eerst
 te overnachten. Drinken en schoenen hebben
 ze ook voor je...






En dan vindt ik de andere ingang, optie 2, maar wat een 
waarschuwingen allemaal. 






Jammer het is al kwart voor 3, 
ik mag niet meer vertrekken. 






Wat zijn de andere daar blij mee, maar wat had ik graag hier op dit punt gestaan. 
Al heb ik hoogtevrees, het lijkt mij een prachtig moment. Wie weet komt het
 er ooit nog eens van.






Loop terug naar het parkeerterrein en maak nog even een foto van het 
Vetlavatnet meer. 






Kleine riviertjes die er lopen.






Nog een foto van de Ringedalsdam.






De weg naar boven die er al had
 moeten zijn.











Er is genoeg info te lezen. Met mooie foto's wat je
 tegen kan komen.






En zo rijden wij de zelfde weg weer terug...


























Weer in Tyssedal aangekomen, staat in het routeboek dat we richting de
 Latefossen gaan. 

De Latefossen is een druk bezochte "tweeling waterval" met een hoogte
 van ca 165 meter. Vlakbij het plaatsje Skare. 






In twee afzonderlijke stromen valt er een enorme hoeveelheid water naar
 beneden vanuit het Lotevatnet, gelegen op een hoogte
 van 340 meter. 






Aan de onderkant van de waterval, vlak voor de oude stenen boogbrug, 
komen de twee afzonderlijke stromen weer bij elkaar en stroomt onder 
de brug door in de rivier Gronsdalslona. 






We hebben schijnbaar een goede tijd uit gekozen om hier te komen. 
Het smeltwater voedt de Latefossen goed. 






Ooit was er een klein hotelletje naast de waterval, de ruïne is nog aan de 
zuidkant van de waterval te bezichtigen. 






Ik kan het niet laten om een lager standpunt te zoeken. Ik klim weer over stenen 
heen, kruip naar beneden over de keien, af en toe rolt er een naar beneden. 
Broek nat, wat maakt het allemaal uit, ik wil gewoon vanaf dit 
punt de foto's maken.






Links op de foto zie je nu de weg lopen, ook die is nat 
van de waterval.











Kan hier zo een paar minuten extra zijn.
 Wat is dit gaaf. 











Wil er natuurlijk geen auto's op hebben, en dat is wel lastig met een druk
 bezocht plekje als dit. 






De "tweeling" ....






Gelukkig, de andere hebben het winkeltje ontdekt en zitten 
heerlijk aan een ijsje. 






Dit is mijn kans om achter het huisje te kruipen, om de
 ruïne op te zoeken.











Maar daar kom ik heel snel van terug. De stenen zijn spekglad en de camera 
in mijn hand. kan niet overal even goed steun vinden om 
naar boven te kruipen.






Mijn broek is al nat, maar nu is ook mijn t-shirt nat. Ben bang dat ik straks 
mij even moet omkleden. 






Ik zeg het maar weer, dit is gaaf om er zo 
dicht bij te staan. 






Stom dat ik daar niet een filmpje van gemaakt heb, moet het met de foto's 
doen en de gedachten terug aan een mooie dag.











En dan weer naar beneden kruipen, nu is de broek ook nog eens groen, ben 
gewoon op de stenen gaan zitten om maar heelhuids
 beneden te komen. 






Het ijsje zal inmiddels ook wel opschieten en we moeten 
nog een stukje.






Inmiddels is het 4 uur geworden. Dat gaan we makkelijk redden om naar Hovden
 te komen. Alleen het staafkerkje en Haukeliseter Fjellstue staan nog 
op het programma om te zien. 






Alleen de andere wijzen mij er op dat het landschap door  mij ook niet
 vergeten wordt. Moeten ze dan zoveel stoppen, is dit een hint. Ik weet dat 
ze het graag voor mij doen, even een stop moment, we moeten natuurlijk 
wel op tijd voor het eten binnen komen.






Na de dubbele waterval Latefossen rijden we via de E134 verder richting Roldal. 
Midden in het dorpje ligt, omgeven door een begraafplaats, een staafkerkje
 uit de 13de eeuw. 






Een staafkerk is een geheel uit hout opgetrokken kerkgebouw, met een 
typische bouwstijl die voornamelijk in Scandinavië
 wordt aangetroffen. 






Staafkerken zijn ontstaan in de periode waarin het Christendom en
 Scandinavië werd verspreid. 






Een staafkerk werd gebouwd op een stenen fundering waarop een frame of 
geraamte van houten balken werd geplaatst. Op dit fundament rustten 
de palen. Bij de allereerste staafkerken werden de staven of palen
 in een gat in de grond geplaatst.






Hoewel dat voor voldoende stabiliteit zorgde, hielden deze bouwwerken niet
 lang stand doordat de palen door verrotting werden aangetast. Deze palen
 werden aan de bovenkant aan elkaar bevestigd met een nieuw geraamte 
van horizontale balken. Deze balken droegen de 
dakconstructie.






Om deze constructie voldoende stevigheid te geven werden drie methodes 
toegepast: ten eerste werden er tussen alle staven in andreaskruisen 
geplaatst, ten tweede werden er houten bogen tussen de palen geplaatst 
en ten slotte werd er een lage rondgang om de kerk gemaakt 
die essentieel is voor de constructie.






Als verbindingsmethodes werden gebruikt: zwaluwstaartverbinding, houten
 pennen en vastklemmen. Een staafkerk werd nooit met spijkers, nagels 
of lijm gebouwd zodat de constructie flexibel bleef en het hout kon 
werken. ( uitzetten en krimpen  ).






In de 17de eeuw is de kerk rijk versierd met prachtige kleurige 
schilderingen . 






In de 19de eeuw is de kerk gerestaureerd en een beetje uitgebouwd. De 
oorspronkelijk vorm en sfeer is het goed bewaard gebleven waardoor
 dit kerkje een bezoek zeker waard is. 






Op de E134 - Haukelivegen - komen we nog een paar 
mooie bochten tegen.






De ene kant zo mooi groen en de andere iets hogere kant nog prachtig
 met sneeuw bedekt.






Halverwege naar Haukeliseter Fjellstue komen we nog twee tunnels tegen 
die ons naar een hoger niveau brengen. 






Bij het Votna meer staan we plotseling met dikke jassen aan en sommige
 van ons blijven zelfs in de auto zitten.






De wind waait erg hard hier en de zon staat aan 
de andere kant.






Ik moet langs de vangrail lopen, en het is best even een stukje lopen om hier 
te komen. Dit wil ik dan op de kiek hebben, met langs rijden zag ik het
 al helemaal voor mij.






Wat mis ik nu mijn handschoenen. 
Wat een temperatuur verschil.






Loop maar niet verder, het stukje gras waar ik loop wordt ook smaller, straks 
glij ik naar beneden, moet al zig zaggen om de grote stenen 
hier die hier liggen.






Dit is duidelijk zo'n plek, waar je niet weet waar je moet kijken. Zoveel aparte 
plekken om een foto van te maken.






Toch maar langzaam terug lopen, de motoren zijn al gestart, is dat een teken 
voor mij dat ik op moet schieten of 
hebben ze het koud..???






Hier kan je niet aan voorbij lopen. Ze wachten 
maar even...






En dan ben ik bijna bij ze en dan ren ik nog naar de overkant
 van de weg.






Want daar hoor ik water lopen....






Nog steeds is het kappie open, dan zal de kachel wel hoog staan, is het lekker
 warm wanneer ik in stap.






Dan rijden we weer verder. Een hele mooie weg, durf nu niet meer te vragen 
om te stoppen.






Niet dat het verder langs deze weg makkelijk is om te stoppen, dan maar 
rijdend uit de auto maken.






Dat krijg ik ook steeds meer door hoe ik de camera moet houden. 
Soms zoom ik zelfs in. 






Sjaak gaat soms wel iets langzamer rijden en soms ook niet. Het kan niet altijd, 
om even iets af te remmen in snelheid. 






Dan de foto iets verder maken en niet zo vooraan bij de auto. Dan weet ik 
zeker dat je de snelheid in de foto ziet.






We zijn een een hele mooie periode naar Noorwegen gegaan. Hier en daar
 nog een beetje sneeuw zichtbaar geeft een mooi palet.
















En zo rijden we bijna Haukelister binnen. Sjaak rijd er totaal voorbij terwijl 
TomTom hem verteld "Hier rechtsaf" Sjaak hoort dit niet
 met zijn oordopjes in.






We nemen dus de andere ingang, het is een stukje van niets, als dit 100 meter 
lang is heb ik het denk ik wel goed ingeschat. 






Je kunt hier vele wandelroutes doen en dan slapen in één van de vele leuke
 hutten of in het hotel.






Dit kleine dorpje ligt aan het Stavatnet meer. 






Alles staat buiten, je kan genoeg aan sport doen. Fietsen heb ik ook 
nog zien staan. 






Het ziet er allemaal gezellig uit. Restaurant heeft heerlijk eten 
en een bakkie
















Je mag zelf kiezen welke kant je op gaat..Wat zo leuk is dat er gewoon plaatsen
 bij staan waar wij ook gereden hebben. 






Ik loop even maar beneden. Ik zag net mensen op het sneeuw lopen, kijken 
of ik ook een plekje kan vinden.






Sjaak heeft mij wel gewaarschuwd dat er best op sommige plekken water 
onder door kan lopen, dat ik wel voorzichtig moet doen, en het niet 
alleen mag proberen. 






Neem eerst nog een paar landschapjes op de kiek. 






En loop heel langzaam naar de plek waar ik net die
 meneer zag staan. 






Ik denk dat een andere meneer dit ook heeft gezien, en die stapt op het sneeuw, 
loopt een stukje en floep daar gaat zijn lichaam een stukje naar beneden. 






Hij zakt niet ver naar beneden, maar schoenen zijn drijf nat, en met het klauteren
om weer naar boven te komen is zijn kleding toch ook wel
 nat geworden. 






Dank u wel meneer, anders was het zeker mij over komen. 






Dan loop ik langs de water kant weer terug naar de auto's. 






Nu met het zonnetje op ons bolletje is het een stuk fijner, ik hoor nu ook de auto's 
niet lopen, ze staan buiten de auto's in een kring met 
elkaar te kletsen. 






Dan neem ik het er nog even van....
















De kamers kijken mooi uit over het meer. 






Bij Haukeligrend nemen we de afslag naar de 9 toe richting Hovden
 waar ons hotel staat.






Rond de klok van 1/2 8 zijn we binnen. Het hotel was even moeilijk te vinden. 
We hebben met een paar auto's verschillende rondjes in de omgeving gereden, e
n hoe we er nu gekomen zijn...weet het echt niet meer. Of dat TomTom het
 nu niet goed gedaan heeft, of het verkeerde adres hebben ingetikt..gelukkig 
waren we met meerdere auto's met dit probleem.






We zien bij binnen komst dat ze aan het verbouwen zijn. Als dat maar
 goed gaat...






We krijgen een kamer, en we moeten rechtdoor lopen. Maar dat rechtdoor
 is niet aangegeven met ons kamer nummer. 






Ik ga het nog maar even een keer vragen of we echt die richting op moeten. 
En ze verteld ons dat we echt goed gaan.






Dan lopen wij maar door, en we lopen dan plotseling in een heel ander gedeelte
 van het hotel. Brede gang, tapijt op de vloer. Wow, dit ziet er erg goed uit....en
 dan doen we de deur open...dit is geen kamer, dit is een appartement. Jammer 
dat we hier maar één nachtje zijn. 






Het uitzicht vanuit onze kamer..






Hovdestoylen Hotell van binnen, ziet er allemaal
 heel gezellig uit.






Onze maaltijd voor vanavond. 






Aan de hoeveelheid ligt het niet dat we een klein
 beetje aankomen...






....het over heerlijke toetje is vaak de boos doener...
wat was het weer lekker.







Hotel: 
Hovdestoylen Hotell
4756 Hovden i Setesdal
Noorwegen



Gereden kilometers: 307 kilometer.

Donderdag 9 juni - van Stalheim naar Hovden
Zondag 12 juni - van Kolding naar huis