Wat gaat het allemaal in een rap tempo onze uitstapjes. Net terug uit de Ardenne
waar we langs de Ourthe hebben gelopen en met lange sluitertijd hebben gespeeld
langs de la Hoëgne, gaan we nu een dagje naar Limburg om
boomkikkers te zoeken.
Landschap VZW organiseert deze leuke uitstap en zo gaan we weer
richting het zuiden.
we gaan op ons zelf eerst even op verkenning.
Al snel komen we de eerste boomkikker tegen, wat zijn ze klein, en wat moet
je goed zoeken. Ik zie al dat de bramen nog niet op kleur zijn, je ziet wel eens
foto's dat de boomkikker op een braam zit, dat gaat het vandaag
dus niet worden.
Een boomkikker met de zuignapjes zichtbaar, daar ben ik ook
al blij mee.
We moeten wel een beetje de tijd in de gaten houden, omdat we met
Staatsbosbeheer het gebied in gaan. Ellen die daar als vrijwilliger werkt,
verteld ons over het gebied om het zo aangenaam mogelijk te
maken voor de boomkikker.
We lopen door een bosrijk gebied, dan weer een vennetje zichtbaar, stukje akker,
er is veel te zien. En plots staat de stoet stil, wij staan achteraan en weten nog niet
waarom, het blijkt dat de voorste mensen tussen de bramenstruiken staan en de
eerste boomkikker hebben gevonden. Gelukkig blijft er iemand bij staan op aan
te wijzen waar het kleine beestje zit. Nu moeten we uitkijken dat we zonder
krassen op onze arm door kunnen lopen. We komen uit op een veldje met wilde
bloemen en aan een kant de bramenstruiken.
Daar zien we nog boomkikkers en na een half uurtje gaat de excursie weer
verder. Loes en Gonnie blijven op het veldje, ik loop mee en kom later
op deze plek weer terug.
In het bos verteld Ellen dat dit de één kers is, en alles kun je één keer eten,
dus ik denk dat deze giftig is. Stond een beetje achteraan en ben het eigenlijk
vergeten te vragen. En op internet was er ook niets over te vinden. Of ik heb
één kers verkeerd verstaan of het is een verzinsel, wie het weet mag
het me vertellen.
Bedankt Gonnie, het is dus een Eenbes, het lijkt ook allemaal zo op elkaar.
Beter luisteren..;-) De eenbes staat op de Nederlandse Rode Lijst van
planten als zeldzaam en matig in aantal afgenomen.
Wanneer de excursie ten einde is loop ik naar Loes en Gonnie terug. Kon ze
toch heel niet vinden, en dan zie ik twee koppies boven het wilde bloemenveldje
uit komen. Hier is het een stuk warmer dan in het bos. Even een pauze inlassen
om water te drinken en iets te eten.
De bruine zandoog vliegt er heel veel, en wanneer we ze parend tegen komen
is het gewoon een kwestie van volgen, dat ze nog kunnen vliegen, je snapt het
soms niet ...;-) Op de witte bloempjes is het niet zo'n succes, maar de oogjes
zijn alle twee scherp, de foto mag er tussen.
Op deze bloem komt het allemaal iets rustiger over. En wij er maar achter aan, geen
privacy vandaag voor de vlinders.
Heel veel foto's gemaakt in de hoop dat van beide vlinders de oogjes scherp zijn.
En het is gelukt, de vlinders lopen gewoon over het bloempje heen, het zweet
liep over onze rug heen. Dit was even topsport. De buikspieren hebben weer
hun werk gedaan.
De rups van de dagpauwoog zag je daar ook heel veel, eerst even zoeken wat
nu de voorkant is en wat de achterkant, heel apart rupsje met al de spikkels.
We zien veel insecten, de gevlekte smalbok is ook in dit
gebied aanwezig.
Dikkopje op een mooie grote Centaurie
Het wilde bloemenveld staat vol met bijzondere exemplaren. Ga bij een
tuincentrum kijken of hier ook zaadjes van zijn,die wil ik volgend jaar
ook in mijn tuintje.
Het begint al weer tijd te worden om naar huis te gaan. Wat jammer, er is nog
zoveel om op de foto te zetten, was ik nu ook maar hier gebleven op het
bloemenveldje. Op weg naar de auto lopen we langs de
bramenstruik en Gonnie vindt nog een boomkikker.
Een prachtige mooie afsluiting van deze dag. Tussen de stekels van de
bramenstruik kun je een beetje zien hoe klein ze zijn.
Het plekje moeten we geheim houden van het Landschap en daar houden
we ons zeker aan.
Datum: 30-07-2013
