Blue miracle

Het is weer maart, en die roert zijn staart, en dat gebeurt zeker bij de heikikkers, 

de mannetjes krijgen hun balstkleur, ze worden blauw. Omdat ze zo verlieft zijn. 

Vorig jaar de eerste blik mogen werpen, samen met Gonnie en Loes, en

 dit jaar gaan we weer.

Samen met Elly, gaan we richting de heikikkers. Rond de klok van twaalf uur zijn

 we op de plek van bestemming. We horen ze wel, maar waar zitten ze...het zijn

 er niet zoveel, of zal het nog te koud zijn. En net als vorig jaar komen ze in de

 middag een beetje naar boven, het zonnetje laat zich ook meer zien. We boffen 

maar met de blauwe jongens. 

Omdat we vorig jaar een hele constructie hadden bedacht om geen natte 

voeten te krijgen, hebben we dit jaar alle drie een waadpak aangeschaft.  Het was

 voor mij even wachten op het pak, met maat 37 schoen, is die maat nergens

 op voorraad. Ook wij kleurde dit jaar naar een ander kleurtje, wij werden groen. 

Nu konden we met onze bibs in het water zitten om iets minder van de pijpenstootjes 

last te hebben. Ik heb het water wel even gevoelt, het kroop heel langzaam naar 

beneden omdat ik graag op mijn zij fotografeer. Gelukkig alles extra mee

 genomen, geen probleem van maken, met deze prachtige kikkers 

voor je vergeet je alles.

Wat is het een tijd terug dat ik de 400mm op de camera had zitten, ik denk bij de

 flamingo's. Ook al is de afstand niet groot tot de kikkers, de kikkers zijn zo klein, 

moet ik de foto flink croppen om de kikkers mooi in beeld te krijgen, anders

 zie je alleen maar pijpenstrootjes. 

En hier ga je natuurlijk voor, je moet er even een stuk voor rijden, maar dan 

heb je ook iets moois.

Een paar kikkers in een andere uitsnede. 

Wat veel pijpenstrootjes. ....

Heb nu op een briefje geschreven, dat wanneer ze tussen de pijpenstrootjes 

zitten, hoef ik geen foto te maken. Die gaan toch allemaal de prullenbak in.

De foto's wanneer ik de ogen niet zie, hoef ik ook niet te maken. Die halen 

de blog ook niet.

Dat wordt volgend jaar veel minder uitzoeken, ik zal zeker weer proberen om een 

lokroep op de foto te krijgen. Heerlijk die bolle wangen. 

Elly maakte deze foto van de groen gekleurde kwakende....kikkers.

Het was weer een super gezellige dag, gaat veel te snel voorbij, kletsen veel 

te weinig bij, omdat we veel te druk zijn met de kikkers. 

We kunnen echt wel stil zijn....

Datum: 16-03-2015

Oisterwijkse bossen en vennen

Weten jullie het nog dat ik schreef dat ik met mijn verjaardag graag naar

 de Oisterwijkse bossen en vennen wilde gaan. En wens komt uit, alleen op 

een later tijdstip. Het blad is hier in mijn omgeving al bijna van de bomen, 

we hopen toch echt nog een beetje kleur aan de beuken. 

Het weekend van 22 en 23 November hebben we weer een gezellig uitje. We 

gaan naar het Lowland Photo Festival in Bornem. Het stuk in één keer rijden 

is geen optie voor ons, moeten we wel heel vroeg ons bed uit en zo gaan Loes

en ik vrijdag naar de Oisterwijkse bossen en vennen, Gonnie zien we 

morgen in Bornem

En daar staan we dan bij één van de bekendste plekjes van de Oisterwijkse

 bossen en vennen. Gelijk het eerste ven, helaas geen mist en aalscholver

 op de omgevallen boomstam. Toch leuk om hier even te staan, en dat 

zo dicht bij de auto.

We lopen verder en komen bij de volgende ven aan, dat beloofd wat te worden

 vandaag, de zon doet goed zijn best en we zetten de statief uit en pakken de

 Lee filters. Bij de zandvlakte was ik vergeten om mijn UV-filter er eerst af te

 halen en bij het opruimen zat de Lee filterhouder zo vast dat ik alles een beetje 

gesloopt had om het toch los te krijgen. Ik had het idee dat ik het wel weer 

goed in elkaar had gezet maar nu paste niets meer. Loes haar filter er even 

voor mij van de camera afgehaald zodat ik kon zien hoe het in elkaar moest, 

alles zat precies aan de verkeerde kant. Door mijn geklungel hebben we 

misschien het mooiste moment van de dag gemist...

Kan je vertellen dat het statief niet meer gebruikt is, dan de iso maar iets omhoog, 

en uit de hand de foto's maken, wat gaat dat toch een stuk 

gemakkelijker.  

Hier is gelukkig nog iets aan kleur te zien. 

Haast geen wind, het is gewoon een mooie dag. Zo begon het niet, ik heb 

de skibroek erbij aan getrokken. Toen we hier aankwamen was het gewoon

 koud. Die kan nu wel uit, koud is het niet meer, ik zit allen zo graag op de

 billen dat het wel een heerlijke bescherming is dat de billen 

niet nat worden.

Vlak bij het bezoekerscentrum is er veel kleur. Hier vermaken we ons wel 

even. Hoe maken we nu een mooie herfstfoto van de bomen..?? we zoeken 

en zoeken, maar duiken al snel richting de macro houding alleen nu niet 

met de macro lens maar met de 24-120mm ( Loes heeft de 24-70mm). 

Opdracht en verstandig besluit, omdat straks de spullen in het hotel liggen

 en een dag in de auto. We zijn op lichtgewicht weg gegaan.

Wat een verrassing was het om te zien dat dit met deze lens toch ook kan.

Spelen met de diafragma en de sluitertijd.

Ik hou wel van donkere beelden, en krijg het helemaal naar de zin.

Het is nog best wel zoeken naar leuke invalshoeken.

Een wir war aan dorre takjes, de zon scheen er mooi in. Alles waren we aan het

 uit proberen. En na een bammetje gegeten te hebben lopen we naar 

de volgende ven.

We hadden alleen de smaak te pakken, we zien kleur en een dor oud besje. 

Daar gaan de rugzakken weer, hier gaan we weer even spelen. 

Wat kan het voor een verschil geven aan kleurtjes welke kant je op fotografeert, 

het besje ligt nog steeds op het zelfde blaadje.

Maar hiervoor zijn we eigenlijk niet gekomen. We lopen door en komen na een 

paar vennen er achter dat de kleuren steeds minder worden. We willen kleur

 om de ven heen. Na wat navraag zitten we aan het verkeerde kant van het bos. 

We passen onze route aan en komen er achter dat kaart lezen niet onze sterkste

 kant is. De lijnen van wit, geel en blauw lopen op de kaart ook wel heel erg 

langs elkaar heen, de pijltjes in het bos helpen ook niet en zo komen we weer

 bij ven één uit.

De boswachter vertelde ons wel dat we eigenlijk in de Kampina moeten zijn 

om de kleuren goed waar te nemen. Dat staat voor volgend jaar op het lijstje, 

boswachter heeft netjes op de kaart aangegeven op welke plek daar het mooist

 is, we hebben nog even de tijd om te oefenen met kaart lezen.

Ondanks weinig herfst kleuren langs de vennen is het een prachtig gebied. 

En na deze middag gaan we op weg naar België voor een gezellig weekend. 

We rijden bij Antwerpen net langs de file heen, en we hebben een super

 leuk weekend gehad. Veel inspiratie opgedaan en vele mooie gebieden voorbij 

zien komen. Om het half uur kwam er een andere fotograaf. Met de bekende 

die we tegen waren gekomen even bijgekletst, het was zeker een 

bezoekje waard.

Datum: 21-11-2014