Pas de Calais - Deel 5

We zijn alweer bij de laatste dag aangekomen, wat gaat dat toch snel wanneer je het naar je zin hebt.

In de ochtend gaan we eerst het binnen land in en komen prachtige koolzaadvelden tegen.

In de middag gaan we naar de palen die in het water staan bij Wissent, ik vertelde in deel 2 al dat we bij de mosselbanken van Tardinghen door een mevrouw de andere kant op werden gestuurd, deze mevrouw bedoelde heel lief deze palen. Nu we ze weten te vinden rijden we er bijna automatisch heen, nog niet helemaal, het gaat steeds beter.

In deel 1 zie je een zonsondergang in Audresselles
In deel 2 de lange sluitertijd in Audresselles en de mosselbanken in Tardinghen
In deel 3 de grote stenen met hun prachtige kleuren in Audresselles
In deel 4 het macro strandje met de kleine stenen en mooie kleuren in Audresselles

Dag 4:
Binnenland vergezichten
Wissant palen in het water
Cap Blanc-Nez zonsondergang
En het gezellige huisje

Dit was toch wel ons favoriete plekje in het heuvelachtige binnenland. 

Lijnen in verschillende kleuren en de hoogte verschillen, hier zagen we alle 

drie wel iets in.

Na deze ochtend sessie rijden we even door naar de Cap Blanc Nez, we zijn toch 

in de buurt, maar wat staat het water hoog, hier kunnen we niets beginnen. Dan

 maar door rijden naar Wissant. Het water moet toch zakken en de palen

 hebben we nog niet gehad.

Maar wat doe je met een paar lange palen op een rijtje. We gaan weer lange 

sluitertijd doen, het water is weer wild en dikke schuimkoppen maken 

het er niet makkelijker op.

De Lee Big Stopper moet zijn werk doen. Aan alle kanten worden de palen op

 de kiek gezet, maar wat zakt het water snel naar beneden. Achter me zie ik 

nog een paar rotsen liggen en die wil ik ook even op de kiek zetten.

Snel alles omdraaien en een stukje lopen, gelukkig is het water zover gezakt dat

 de sokken droog blijven.  Doordat het water onder je voeten heen en weer gaat

 wordt ik soms een klein beetje draaierig. net of je in een kermis attractie zit. Waar 

een mini vakantie al niet goed voor is.... 

En dan op onze laatste avond gaat we weer terug naar de Cap Blanc-Nez, het is

 droog, zonnetje laat zich zo nu en dan zien, dikke wolken boven Cap Blanc-Nez. 

Zal hier onze droom foto uit komen. Hoe vaak onze camera's geklikt hebben, 

we hebben duidelijk foto's genoeg.  Het is zo gaaf deze plek 

om hier te staan.

We lopen alle kant op om maar het beste beeld te kunnen vinden, Nog best moeilijk  met 

zo'n hele lange krijtrots. In het water geeft het de beste sfeer weer.  Maar dan 

moet wel het zonnetje zich laten zien.

We lopen een stukje verder en houden de zon achter de wolken in de gaten. We zien 

dat de zon weer bijna gaat komen en we gaan er klaar voor staan. Dat was nog

 een hele opgave, om uit elkaars schaduw te blijven. Maar de foto zit er tussen. 

Wat zijn we blij dat het vanavond allemaal gelukt is.

Wat een verschil wanneer de zon zich niet laat zien. 

We gaan nog even verder spelen met lange sluitertijd, met de voetjes weer 

in het water. Maar wat komt dat plotseling hoog te staan. Nu moeten we snel 

terug lopen anders is het een doolhof aan kleine riviertjes en die zijn dan best 

wel diep. Ik moet een heel stuk de andere kant oplopen om over te kunnen

 steken en weer terug lopen naar de uitgang. 

In deel 1 is te zien hoe water zijn eigen weg gaat.

Bijna bij de uitgang kunnen we het niet laten om de ondergaande zon te pakken. De 

laatste foto's van onze gezellige minivakantie aan de prachtige Opaalkust en net

 wanneer we de statief poten hebben ingeklapt krijgen Gonnie en ik een berichtje. 

Wat leuk we worden welkom geheten in Groot-Brittanië. Zal daar onze volgende

 uitstapje naar toe gaan.... 

Het gezellige huisje in Audinghen. 

Waar we hebben leren  bakken in azijn. 

Weten we waar de lakenstraat is.

Waar we overheerlijk pasta hebben gemaakt. En wat is dan

 een vaatwasser een zaligheid. 

De gezellige zit hoekjes...

Televisie is niet aan geweest, een hele fijne bank om de foto's op de laptop te 

bekijken. We hebben niet in de prachtige achtertuin gezeten, het weer 

was er niet echt na, en we hebben het veel te druk gehad

 met foto's maken.

De hal, die nu nog leeg is, wanneer alles beneden stond voor vertrek hadden 

we nog maar een klein loop gedeelte over. Allemaal heel goed te doen.

En van hier uit elke ochtend twee honderd meter lopen naar de bakker, voor

 de verse broodjes en wat lag ons huisje centraal gelegen van alle uitstapjes 

die we gedaan hebben.

Lieve vriendinnen, dank jullie wel voor deze super gezellige mini vakantie.

Datum: 30-04-2015

Pas de Calais - Deel 1

Eind april gaan Loes, Gonnie en ik een klein weekje naar de Noord-Franse kuststreek tussen Calais en Boulogne-sur-mer. Deze Pas de Calais staat bekend om de indrukwekkende kalk kliffen, de Cap Blanc-Nez en de Cap Gris-Nez, prachtige stranden met zand en gekleurde keien en leuke vissersdorpjes. Landinwaarts komen we prachtige heuvels met koolzaad tegen.

We mogen op tijd ons huisje in, wat een leuk en stil plaatsje is Audinghen, we moeten nog wel even snel eten halen, dat doen we bij Cocci Markt in Marquise, het is een klein supermarkt en de prijs is erg hoog. Of er is een fout in geslopen bij het aantikken van de artikelen. We kunnen lekker eten maken en daar hebben we best zin in. In de avond gaan we er nog even op uit en maken kennis met het mooie uitzicht op de Cap Gris-Nez. We volgen de looproute die naar beneden loopt en komen uit bij restaurant La Sirène aan de Rue de la Plage, van hier uit hebben we een prachtig uitzicht en hier kunnen we naar beneden lopen, wanneer het nodig zou zijn. Met spierpijn in de kuitjes lopen we weer naar boven waar de auto staat. Langs deze kust strook gaan wij ons wel vermaken deze dagen.

Dag 1: 
Ambleteuse - Fort Vauban 
Escalles - Le Cap Blanc -Nez
Tardinghen - informatie bord
Audresselles - zonsondergang

Na even een kleine wandeling over de markt in Audresselles op zoek naar een brood, 

wat we gevonden hebben bij Salon de Thé, rijden we door naar Ambleteuse. 

We weten een klein beetje waar we moeten zijn en rijden er 

eigenlijk zo naar toe. 

Ik maak eerst even een paar "gewone vakantie" kiekjes en dan pak ik de Lee big stopper 

om met het water te spelen. Lange sluitertijden en landschapsfotografie is 

een klein beetje de opdracht deze dagen.

Bij Fort Vauban staan ook palen in het water,  om daar te komen moeten we

 het kleine watertje de "La Slack" door lopen. Er staat best wel een stroming en

 door dat het water heel helder is zie je niet hoe diep het echt is. Gonnie zie ik

 plotseling de oversteek maken, ze komt met natte sokken over. Loes en ik zoeken

 een ander plekje om over te steken en als twee oude wijfjes hand in hand 

steken we over. Wat zijn we dom, de waadpakken die we voor de heikikkers hebben

 gekocht hebben we mee genomen. De palen in het water zijn al te ver zichtbaar, 

wat gaat het zakken van het water snel. 

Ik kan het niet laten om met 24-120 lens een beetje macroachtige foto's

 te maken.  Misschien hebben we nog tijd om hier een keer

 terug te komen.

Rond etenstijd gaan we even terug naar ons huisje en maken daarna

 een verkennings rondje. De D940, waar ons huisje ook aan ligt, is een lange

 kustweg en wij hebben het huisje in het midden staan. 

Onderweg naar Escalles om te kijken hoe we het beste bij de Le Cap Blanc-Nez

kunnen komen stappen we toch even uit om van deze prachtige koolzaad 

velden te genieten. 

Plaats alle twee de foto's, de een zal met het weggetjes aan de linkerkant mooi 

vinden omdat er dan een lijn in de foto zit, ik ga zelf voor de andere, de twee 

glooiende lijnen van de heuvels spreek mij meer aan. 

We rijden even iets te ver om het straatje naar de kust te nemen. Omdat we van 

de andere kant komen mogen we de Rue de la Mer niet in rijden. In dit geval geeft

 het niet, we rijden nu op de Sentier du Blanc Nez en komen bij de Gedenknaald 

Dover Patrol uit.  En gaan net als alle andere mensen foto's maken als een

 toerist. Vanaf deze plek hebben we  indrukwekkende vergezichten, de lager 

gelegen valleien en aan de overkant is Dover te zien.

De gedenknaald uit 1922 , ter ere van de uitzonderlijke samenwerking en de

 oprechte kameraadschap tussen de Franse en Britse Marine tijdens de Eerste

 Wereldoorlog staat boven op de witte krijtrotsen van de 

kaap Blanc-Nez.

Aan de overkant van het Kanaal, in Saint Margaret at Cliff bij Dover, 

staat dezelfde gedenknaald.

Plots komen we deze tapuit tegen, tegen beter weten in maak ik een paar foto's. 

Het is een flinke crop, maar zo'n leuke herinnering

We rijden naar beneden terug om daar het kleine smalle straatje in te rijden naar 

de parkeer plek,  om verder naar beneden te lopen naar het 

strand van Escalles. 

Wat was dit een droom om deze prachtige witte krijtrotsen te zien. We lopen er

 langs heen met de camera in onze handen, de Lee polarisatiefilter er op 

geschroefd,  dat is in sommige gevallen echt nodig om

 deze te gebruiken. 

We krijgen niet de tijd om helemaal tot het einde te lopen. Al lopend hebben we

 het er over wat het mooi zal zijn om deze kliff met zonsondergang te 

kunnen nemen. 

Alleen er is voor de hele week slecht weer voorspeld, we kunnen veel regen

 verwachten,  de eerste dag hebben we geluk, het is prachtig weer. Het windje 

is zo nu een dan fris, daar kunnen we ons

 op kleden. 

De andere kant op is net zo mooi om foto's van te maken,  Kijken naar lijnen, 

iets in de voorgrond, we lopen wat heen en weer op het strand. 

Met de polarisatiefilter kon ik alle schitteringen weg draaien maar iets

 schittering is mijn voorkeur. 

Het is bijna etenstijd en rijden op de terug weg even bij Tardingen een klein straatje 

in. En komen uit bij Route du Châtelet, met een klein parkeerplaatsje en lopen van

 hieruit zo het strand op. Het is maar een klein stukje maar hier is nu niets te

 zien. We komen op de terug weg een informatie bord tegen en zien toch dat 

hier de mosselbanken niet ver vandaan zijn.  Er komt een vriendelijke meneer

 met strandspeeltjes aanlopen en Loes vraagt in  het Frans waar we de

 "Bouchots" dan kunnen zien. We staan op de goede plek alleen ze staan nu 

onder water.  Dat weten we dan ook weer dat we voor de mosselbanken

 hier moeten zijn.

Na het avondeten in Audresselles lopen we via  Rue de la Mer naar het strand en 

maken deze prachtige zonsondergang mee. 

Moe maar voldaan sluiten we de eerste dag af. 

Wat is het prachtig langs de Opaalkust. 

Datum: 27-04-2015

Tulpen in de Noordoostpolder

Tulpen in de Noordoostpolder, op eerste paasdag gaan Loes en ik die kant op. Ben in 2011 met Joop richting Callantsoog geweest en zag het eigenlijk dit jaar weer aan me voorbij gaan. In Noord-Holland zal het met de paasdagen top druk zijn, dus we kiezen voor de Noordoostpolder. Wanneer ik naar het blogje uit 2011 kijk, zie ik wel een groot verschil, maar zal dat alleen aan de lens keuze liggen..?? vandaag zijn we met de telelens op stap geweest en in 2011 had ik de macrolens op de camera. 



Maar eerst gaan we op zoek naar koolzaad.

Dat was makkelijker gedacht dan gevonden. Ooit had ik iets bewaard van

 Arjan Keers met de omschrijving, "langs de weg met een rij van populieren 

in Almere" , met de straat naam erbij,  maar we zijn twee keer die weg

 afgereden maar niets gevonden. De straat naam vermeld ik 

daarom ook maar niet.

Gelukkig staat heel Almere vol met Koolzaad en wij stopte om 

daar onze eerste landschapsfoto te maken. En zo gemakkelijk was het

 allemaal niet, wat hebben we toch veel verkeersborden, aan alle kanten

 stonden ze wel in de weg. Maar wat is geel toch een 

vrolijk kleurtje.

Daarna rijden we door naar Urk waar de tulpenroute begint die we gaan

 rijden. Het is +/- 80 kilometer lang en we komen eigenlijk aan op

 een heel verkeerd tijdstip. De zon is al zo hard, ik besluit mijn Lee filter

 er voor de zetten, om een beetje het zonnebril effect te krijgen. Weet

 heel niet wat voor consequenties dit heeft op de foto's, maar het filter

 zit er de hele middag op. 

Het is er wel super rustig, dit is een goede keuze geweest 

om hierheen te rijden.

Het is even wennen met de telelens om foto's te maken van de tulpen. 

De wind is deze dag ook flink aanwezig en dan nog de telelens stil 

weten te houden, het is in het begin even 

een moeilijke opgaven. 

Het statief hebben we wel mee genomen maar daar heb ik dan net niet 

het geduld voor om elke keer de poten in te stellen. En zo maakt

 Loes deze foto bij onze eerste bollen veld waar 

we al lang blijven hangen. 

We rijden de route verder en komen bij een geel veldje aan. Alleen

 de kleur geel geeft al de nodigde vraagtekens.  

We weten eigenlijk alle twee niet waardoor het komt, maar gele

 bloemen foto's willen meestal niet lukken en 

belanden in de prullenbak. 

Ben best tevreden dat ik er drie over heb gehouden. Wat heb 

ik er een schik in dat de telelens er op zit.

Voor de landschapjes was de 24-120mm mee, we komen aanrijden

 en zeggen alle twee dit gaat een mooi plekje worden. Alleen wat zien

 onze oogjes het anders dan door de camera. Moet ik nu hoger, lager, meer 

naar rechts of links met de camera, mag er een zendmast op staan, 

want dat is toch wel echt Hollands, met andere 

woorden, het viel niet mee.

De kleuren van de tulpen maken een hoop goed. Anders was het 

volgens mij een saaie foto geworden. 

Onderweg praat je er zo over, wat zal het gaaf zijn wanneer er een 

Gele Kwikstaatje op gele tulpen gaat zitten. Mag het ook op rode 

tulpen zijn..?? we waren helemaal door het dolle heen. Maar wat ging 

de Gele Kwikstaart ver weg zitten. Een flinke crop van moeten

 maken, is geen 100% foto maar een leuke herinnering hoe blij 

wij er mee waren als kleine kindjes in

een snoepwinkel.

We kletsen wat af wanneer we onderweg zijn, zo vroeg ik mij ook af het 

nut van al het werk aan de tulp, staan ze mooi in bloei, iedereen kan er 

van genieten gaan ze de bloemen koppen, zie je alleen zielige stengels

 met bladeren nog op het veld staan en dan halen ze de

 bollen weer naar binnen..

En dat is dan weer het makkelijke van internet: als de bollenvelden bloeien, komen veel mensen kijken en misschien wel een tulpje plukken. Dat vinden de boeren meestal niet zo leuk. Maar voor de telers zijn de bloemen niet belangrijk. Ze willen dikke bollen telen. Hoe dikker de bloembol, des te meer centjes krijgt te teler. Hij doet er dus alleen aan om een goede maaltijd te serveren voor de bolletjes.

In oktober maakt de teler zijn grond klaar voor gebruik door te mesten en het grondwater om een goed niveau te hebben. Van mest worden de bloembollen extra dik. Dan gaan de bollen er in en wordt de grond afgedekt met stro of riet. 

En zo komen de tulpen in April langzaam naar boven en genieten we van de kleurenpracht. Na het koppen van de bloemen, staan alleen de stengels en bladeren nog op het veld. Daarin wordt het voedsel voor de bol gemaakt. Als de planten geel zijn geworden, hebben de bloembollen genoeg voedsel opgenomen.

Zo tussen half juni en begin augustus worden ze uit de grond gehaald. Na het rooien worden de bollen gedroogd en schoongemaakt. Er zitten natuurlijk ook kleine bolletjes tussen, die worden apart gehouden en de dikke jongens gaan de verkoop in.

Maar dan komt bij mij toch de vraag nog boven, wat was er eerder, 

het kip of het ei..??

De tulp komt oorspronkelijk uit de bergen van Kazachstan, en rond

 1593 kwam de eerste tulp in Nederland terecht. Maar wat er nu eerst 

was, de bol of de tulp, de tulp heeft wel een hele mooie 

geschiedenis door de jaren heen.

En daar kunnen wij in het voorjaar heerlijk van genieten. Loes maakte

 met deze foto daar het bewijs van..

En ik denk dat deze foto daarvan

 het resultaat is.

Bij witte tulpen is nu het gebruik van de

 Lee filter goed te zien. 

Dit zijn van die hele grote rode tulpen, we hadden het over geel, denk 

dat de rode tulp een beetje extra glim in bolletje heeft zitten. Eindelijk 

wel een andere soort tulp. Het viel we wel op dat in Noord-Holland 

heel veel verschillende soorten stonden en dat in de 

Noordoostpolder eigenlijk maar één soort stond. 

Deze rode was een uitzondering.

Rond de klok van 6uur, bijna aan het eind van de route, stoppen we om 

nog een landschapje te proberen. Bij Loes is de vertikale versie te

 zien, ik plaats voor de verandering de horizontale, kon niet kiezen. 

Nu was de keuze iets makkelijker.

Na deze dag, met allemaal vrolijke kleurtjes, en weer een hoop geleerd, 

want dit gaan we zeker vaker doen. Gewoon een paar lenzen thuis 

laten en kijken hoe het ook anders kan. Willen we eigenlijk nog naar 

het koolzaad veld die we op de heen weg zagen 

net over de Ketelbrug.

Met de kleine tulpenroute kaartje die ik van internet uitgeprint had konden we in samenwerking met Tommy het koolzaad veld vinden.

Daar ook verschillende vogels op het koolzaad, maar helaas, 

prullenbak was er goed voor. 

En aan het eind van het straatje kwamen we uit bij het strandje wat op de

 Ketelbrug uitkijkt. En zo eindigen we weer met bijna 

12uur op stap te zijn geweest. 

Wat zal de volgende uitdaging zijn..?? we gaan zeker een keer

 op stap met alleen de groothoek. Wie er tips

 heeft,altijd welkom.

Datum: 20-04-2014