En zo is het alweer donderdag. Wat gaan de dagen snel wanneer je het
naar je zin hebt.
Vandaag door het zwarte woud via Schluchsee, Triberg naar Baden Baden, ons
laatste hotel overnachting.
Jullie zien het al aan de foto's, we komen richting Holland. Dikke wolken boven
Schluchsee, het is donker vergeleken met de andere dagen, gelukkig
nog wel droog.
We moeten het spoor overlopen om naar de waterkant
te gaan.
Weet niet of het bloemen treintje er altijd zo bij staat, het geeft wel een
vrolijk welkom.
In deze omgeving is de herfst al goed aan de gang. De bomen kleuren al in de
prachtigste tinten.
Een rondvaartboot die niet netjes even aan een steiger aanmeert, maar gewoon
op het zand vaart en u kunt uitstappen.
Doorkijkje naar Schluchsee.
Zullen we nog een bootje huren..??
Dit is de plank waar men moet opstappen om van de rondvaartboot af te
komen of op te komen...
We rijden verder door het zwarte woud, weer een heel ander landschap, deze weg,
de B500, hebben we in 2014 ook gereden.
We stoppen weer op andere plekken de kleuren van de bomen geeft ook een
hele andere belevenis aan de dag.
De zelfde B500 en dan toch weer anders.
We komen aan bij Triberg, Duitsland hoogste waterval ligt daar.
de ingang die in het midden ligt.
Het is een stuk minder zwaar om te lopen en je bent veel eerder
bij de waterval.
Het stukje wat we nu omhoog moeten lopen om een deel van de waterval te
zien bevalt me wel.
Ook hier zijn de herfst kleuren goed te zien.
Het water lijkt wel of er minder water naar beneden komt. Worden we ook
niet zo nat.
Deze boomstam lag er toen ook. Nog geen mm verschoven..
En natuurlijk zijn de kleine vriendjes er ook weer. De pinda's worden door
de mensen uitgedeeld, dan zou je denk, de eekhoorntjes zijn wel aan mensen
gewend, maar niet is minder waar, zodra er een pinda in de pootjes zit is
de eekhoorn weg.
De notenkraker is ook aanwezig, één foto gelukt, wat een razend
snelle rakker.
En langzaam lopen we weer terug, Even de benen gestrekt, en we gaan naar Triberg
waar de koekoeksklokken in vele getalen aanwezig zijn.
Het koekoeksplaatsje ligt eigenlijk om de hoek bij de waterval.
Op de kaart lijkt het veel verder. Ik 2014 zijn we hier door heen gereden omdat
de waterval toen heel veel tijd had ingenomen met het heen en weer
lopen op de berg top.
Wanneer je liefhebber bent van koekoeksklokken dan is dit de plek waar je zeker een
keer langs moet gaan.
De hele straat straalt koekoek uit. Zo leuk opgezet.
Maar dan ga ik een winkel binnen, je weet niet wat je ziet. Zoveel en ze doen
het ook allemaal.
Het hoekje van de klokkenmaker. De schatkamer van elke
koekoeksklok.
Het laatste deel van de B500. Seebach met het Mummelsee, die zie je alleen
niet vanuit dit rustpunt.
In 2014 konden we hier niet echt door rijden, we hadden een camper voor ons.
Dit jaar hadden we ruim baan en hadden mooi uitzicht over elke bocht.
En zo komt er heel langzaam een eind aan deze vakantie. De laatste kilometers
met twee auto's rijden. Wat hebben we een mooi avontuurlijke
vakantie gehad.
Voor mij was Venetië een droom die uit kwam. En dan te bedenken dat het heel lang duurde voordat het kwartje viel. Dank je wel Fiona voor het kwartje wat je mij gaf, om dit met jullie mee te mogen maken. Samen met jullie was het een onvergetelijke tweede vakantie week.
Donderdag 08-10-2015 - Over de B500, Schluchsee, Zwarte Woud, Triberg.
