Dit jaar nog veel te weinig op stap geweest om de paddenstoelen op de foto te zetten.
Loes weet witte oorzwammetjes te vinden, We gaan weer heerlijk snuffelen
in onze "achtertuin"
Het is het eerste weekend na de vakantie en ik moet duidelijk even wennen
om weer de macrolens te gebruiken.
Ik heb een soort kuil gevonden en daar heb ik de hele middag in gelegen. De
paddenstoelen zaten allemaal op losse takjes en die kon ik verplaatsen.
Daardoor lijken alle foto's van deze middag op elkaar.
De witte oorzwam, wat zijn ze klein, maar zo mooi om te zien, ben er een klein
beetje verliefd op ze geworden. Het was ook echt balen dat ik er maar één
van over had.
Gelukkig krijg ik nog een kans, een paar weken later. Op 8 november gaan
we richting Hilverbeek.
Daar ligt een stokje met hele mooie witte oorzwammetjes er aan vast. Het stokje
ligt tussen een hoop andere stokjes, het is dus heel voorzichtig het stokje
verplaatsen, het lijkt een beetje op Micado maar dan met grote
mensen stokjes.
Nu is het de kunst om alle witte oorzwammetjes scherp om de foto te krijgen.
Gelukkig heb ik de grote en de kleine lijmtangen bij me om een geraamte
te bouwen van stokjes.
Ik moet iets de lucht in om een mooie achtergrond te creëren, het nadeel is dat
de stokjes rond zijn en dat geeft kleine problemen met de lijmtangen.
Wat ik ook nog nooit gedaan heb is met zulke hoge diafragma getallen werken.
Met de oorzwammen gebruik ik F11 tot met F18. Om zoveel mogelijk scherp te
krijgen, maar wat veranderd de achtergrond gelijk mee met deze getallen.
Aan die getallen moet ik zelfs wennen, voor mij gevoel geen
macro getallen.
In dit hoekje staan ook geweizwammen, leuk met hele kleine druppeltjes. Maar
wat zijn dit moeilijke zwammetjes op leuk op de foto te zetten.
Het zijn er heel veel bij elkaar, of er zitten zwarte exemplaren tussen. Het spelen
met de herfstbladeren en de geweizwam gaf nog een beetje
kleur aan de foto.
Bij het spelen zo op de grond, komen er ook andere leuke voorwerpen zo
in je schoot geworpen, waaronder dit lieveheersbeestje.
En dit hele kleine groene monstertje. Dank je wel Loes voor het vinden ervan...
Maar wat is het, heeft het oogjes, wat is de voor of achterkant. We laten het netjes
op zijn eigen blad zitten en proberen er uit te komen door eerst een foto te
maken en deze in te zoomen.
Dan zien we dat er een voorkant is en een achterkant.
Het is een Slakrups, een nachtvlinder. De vlinder is zelf niet groot, spanwijdte
tussen de 20 en 30 millimeter.
Je komt ze het meest voor op een eik of beuk in augustus en september. De groene,
bijna pootloze rups verplaatst zich op dezelfde manier als een slak. Het ontbreken
van zichtbare pootjes lijkt dit groene monstertje ook sterk op een slak. Vandaar
ook de Nederlandse naam slakrups.
De vliegtijd van de slakrups is juni/juli.
Die gaan we volgend jaar maar eens opzoeken.
Datum: 11-10-2015 en 08-11-2015
