Pas de Calais - Deel 5

We zijn alweer bij de laatste dag aangekomen, wat gaat dat toch snel wanneer je het naar je zin hebt.

In de ochtend gaan we eerst het binnen land in en komen prachtige koolzaadvelden tegen.

In de middag gaan we naar de palen die in het water staan bij Wissent, ik vertelde in deel 2 al dat we bij de mosselbanken van Tardinghen door een mevrouw de andere kant op werden gestuurd, deze mevrouw bedoelde heel lief deze palen. Nu we ze weten te vinden rijden we er bijna automatisch heen, nog niet helemaal, het gaat steeds beter.

In deel 1 zie je een zonsondergang in Audresselles
In deel 2 de lange sluitertijd in Audresselles en de mosselbanken in Tardinghen
In deel 3 de grote stenen met hun prachtige kleuren in Audresselles
In deel 4 het macro strandje met de kleine stenen en mooie kleuren in Audresselles

Dag 4:
Binnenland vergezichten
Wissant palen in het water
Cap Blanc-Nez zonsondergang
En het gezellige huisje

Dit was toch wel ons favoriete plekje in het heuvelachtige binnenland. 

Lijnen in verschillende kleuren en de hoogte verschillen, hier zagen we alle 

drie wel iets in.

Na deze ochtend sessie rijden we even door naar de Cap Blanc Nez, we zijn toch 

in de buurt, maar wat staat het water hoog, hier kunnen we niets beginnen. Dan

 maar door rijden naar Wissant. Het water moet toch zakken en de palen

 hebben we nog niet gehad.

Maar wat doe je met een paar lange palen op een rijtje. We gaan weer lange 

sluitertijd doen, het water is weer wild en dikke schuimkoppen maken 

het er niet makkelijker op.

De Lee Big Stopper moet zijn werk doen. Aan alle kanten worden de palen op

 de kiek gezet, maar wat zakt het water snel naar beneden. Achter me zie ik 

nog een paar rotsen liggen en die wil ik ook even op de kiek zetten.

Snel alles omdraaien en een stukje lopen, gelukkig is het water zover gezakt dat

 de sokken droog blijven.  Doordat het water onder je voeten heen en weer gaat

 wordt ik soms een klein beetje draaierig. net of je in een kermis attractie zit. Waar 

een mini vakantie al niet goed voor is.... 

En dan op onze laatste avond gaat we weer terug naar de Cap Blanc-Nez, het is

 droog, zonnetje laat zich zo nu en dan zien, dikke wolken boven Cap Blanc-Nez. 

Zal hier onze droom foto uit komen. Hoe vaak onze camera's geklikt hebben, 

we hebben duidelijk foto's genoeg.  Het is zo gaaf deze plek 

om hier te staan.

We lopen alle kant op om maar het beste beeld te kunnen vinden, Nog best moeilijk  met 

zo'n hele lange krijtrots. In het water geeft het de beste sfeer weer.  Maar dan 

moet wel het zonnetje zich laten zien.

We lopen een stukje verder en houden de zon achter de wolken in de gaten. We zien 

dat de zon weer bijna gaat komen en we gaan er klaar voor staan. Dat was nog

 een hele opgave, om uit elkaars schaduw te blijven. Maar de foto zit er tussen. 

Wat zijn we blij dat het vanavond allemaal gelukt is.

Wat een verschil wanneer de zon zich niet laat zien. 

We gaan nog even verder spelen met lange sluitertijd, met de voetjes weer 

in het water. Maar wat komt dat plotseling hoog te staan. Nu moeten we snel 

terug lopen anders is het een doolhof aan kleine riviertjes en die zijn dan best 

wel diep. Ik moet een heel stuk de andere kant oplopen om over te kunnen

 steken en weer terug lopen naar de uitgang. 

In deel 1 is te zien hoe water zijn eigen weg gaat.

Bijna bij de uitgang kunnen we het niet laten om de ondergaande zon te pakken. De 

laatste foto's van onze gezellige minivakantie aan de prachtige Opaalkust en net

 wanneer we de statief poten hebben ingeklapt krijgen Gonnie en ik een berichtje. 

Wat leuk we worden welkom geheten in Groot-Brittanië. Zal daar onze volgende

 uitstapje naar toe gaan.... 

Het gezellige huisje in Audinghen. 

Waar we hebben leren  bakken in azijn. 

Weten we waar de lakenstraat is.

Waar we overheerlijk pasta hebben gemaakt. En wat is dan

 een vaatwasser een zaligheid. 

De gezellige zit hoekjes...

Televisie is niet aan geweest, een hele fijne bank om de foto's op de laptop te 

bekijken. We hebben niet in de prachtige achtertuin gezeten, het weer 

was er niet echt na, en we hebben het veel te druk gehad

 met foto's maken.

De hal, die nu nog leeg is, wanneer alles beneden stond voor vertrek hadden 

we nog maar een klein loop gedeelte over. Allemaal heel goed te doen.

En van hier uit elke ochtend twee honderd meter lopen naar de bakker, voor

 de verse broodjes en wat lag ons huisje centraal gelegen van alle uitstapjes 

die we gedaan hebben.

Lieve vriendinnen, dank jullie wel voor deze super gezellige mini vakantie.

Datum: 30-04-2015

Pas de Calais - Deel 4

In deel 3 was het einde van onze gezellige lunch op de stenen. Daarna de macro op de camera gezet en gaan spelen met de kleine steentjes, kleuren in de stenen, vormen die ik kon vinden en de zeesnoepjes.  

Op de dikke stenen sta ik in de moeilijkste houdingen, de stenen liggen natuurlijk nooit op een plek waar ik er makkelijk bij kan. Weer een paar blauwe plekken erbij.

Ik zie in deze serie heel veel IKEA foto's te voorschijn komen. Er komen zeker een paar foto's op mijn kaartjes site te staan en bij werk aan de muur. 

Dag 3: Audresselles - Macro strandje

In deel 1  zie je een zonsondergang in Audresselles.

In deel 2 zie je de beelden in Audresselles met het spelen met lange sluitertijd

In de stenen kom ik de vreemdste vormen tegen. Een mooie pentekening had 

ik in gedachten in het zwart wit, alleen ik heb op het moment alleen Elements 

en ik ben er nog niet uit hoe ik een mooie zwart wit foto kan maken. De 

stappen die in Elements zitten daar ben ik zelf niet zo te vrede over.

Hoe ontstaat het toch na al die jaren, hoe komen die verschillende kleuren 

in de mooie stenen. Heb het geprobeerd om het op te zoeken, helaas niets

 over kunnen vinden. Wanneer iemand het weet 

hoor ik het graag.

Ronald Hofmeester heeft het antwoord voor me door gemaild. Dank je wel.

Hier is het antwoord:

Je hebt losse sedimenten en sedimentgesteenten. Losse sedimenten zijn zand en klei. Als deze sedimenten vast zijn noemen we dit de sedimentengesteenten, een voorbeeld is zandsteen, leisteen, steenkool, mergel et cetera.

Je kan aan de  gelaagdheid zien of iets een sedimentgesteente is. Bij elke overstroming van de rivier of van de zee ( eb en vloed) blijft een klein laagje slib achter. Dat dunne laagje slib vormt op den duur een gesteente. Genetisch zijn er drie subgroepen te onderscheiden:

1. De klatische sedimenten: voorbeeld hiervan zijn leisteen en zandsteen

2. De organogene sedimenten: een voorbeeld hiervan is steenkool

3. de chemische sedimenten: voorbeelden hiervan zijn hout en kalk, dit is neergeslagen uit verzadigde oplossingen.

Alle sedimentgesteenten ontstaan per definitie in dalingsgebieden

Deze steentjes zag ik liggen toen ik met de lange sluitertijd  foto's bezig was, dus 

even terug lopen en kijken of het nu nog zo leuk is.

Het water komt nog even in beeld, wat zijn de kleuren toch mooi

 in dit gebied. 

Van deze steentjes had ik een paar verschillende foto's gemaakt met het scherpstelpunt

 elke keer op een ander steentje, en deze is het geworden.

Gescheurde stenen, de raarste beelden zie ik in de stenen,  Het middelste gedeelte

 wat een andere kleur heeft, sprak mij aan. 

Bij deze het zelfde, hoe komt het toch dat er plotseling een hele andere kleur

 en vormen tussen zit. Misschien is het een heel simpele antwoord.

 Ik weet te weinig over stranden en zeeën.

In een klein kuiltje zijn er stenen achter gebleven. Kan zo de hele middag wel 

door gaan. Ben duidelijk te laat begonnen met de macrolens. 

We worden alle drie een beetje moe.

 De dagen zijn intensief en lang.

Nog even een paar kiekjes van de schelpen met de zeepokken er op. Het valt me 

mee hoe het stinkt wanneer het water gezakt is.

Rond de klok van half vier besluiten we om te stoppen. We willen vanavond nog even

 naar de Cap Blanc Nez en we moeten nog eten.  Wanneer we naar huis rijden

 nemen we nog een ijsje en we voelen regendruppeltjes vallen, is dit het begin van

 het slechte weer waar de buienradar ons voor gewaarschuwd heeft. Ik hoop het

 niet, maar vanavond blijven we thuis. En wanneer we op de bank zitten

 zien we dat het weer opklaart, alleen nu is het te laat om nog te vertrekken. 

We willen toch alle drie de Cap Blanc Nez zien met de zonsondergang.

Datum: 29-04-2015

Pas de Calais - Deel 3

Vandaag alweer de derde dag aan deze prachtige kustlijn in Frankrijk, we weten wat we vandaag gaan doen, het macro strandje in Audresselles.  De lange sluitertijd foto's hebben we gisteren avond even bekeken en we wilde nog een keer in de herkansing. We nemen broodjes en beleg mee, het is de bedoeling dat we hier de hele dag blijven.

In deel 1 zie je een zonsondergang in Audresselles.  

En in deel 2 de lange sluitertijd in Audresselles

Dit strandje heeft veel mogelijkheden. Maar eerst een kleine overzicht waar wij ons bevinden. Aan de ene kant de huisjes....

Dag 3:

Audresselles -  strandje

.....en aan de andere kant de mooie kustlijn.

En dan beginnen we aan onze herkansing. Het weer is iets rustiger, minder

 dikke schuimkoppen, alleen het wordt er allemaal niet 

makkelijker op.

Ik sta samen met Gonnie, werkt ook met Nikon, te babbelen dat Loes het wel 

heel makkelijk heeft met haar Sony. Wij moeten bij elke stap die we nemen 

om een andere compositie te bepalen, eerst de big stopper er uit te halen 

en dan scherp stellen en dan weer terug stoppen. We hebben het er

 allemaal voor over, na een poosje wordt het een 

automatische handeling.

Er is meer te zien, stenen heel veel stenen. Van klein naar groot en in 

allerlei kleuren.

Kleur op de voorgrond, wat is dit een mooie tint tussen de grijze stenen.

De kleur is op meerdere plekken te vinden. Heel apart tussen de somberen

 kleuren van de keien.

Zo anders zijn de vrolijk gekleurde stenen op de grond. Echt makkelijk zit het 

niet op de knietjes, zijn ook aan het einde van de dag blauw.

De dikke olifanten keien kom ik hier ook tegen, met een paar vrolijke kleurtjes 

er voor zijn het plots kleine olifanten billetjes.

Met de groothoek lens probeer ik elke keer een andere hoek te vinden waarin 

ze mooi tot hun recht komen. Er zijn er ook vele de prullenbak

 in gegaan.

Spelen met kleine gekleurde stenen, iemand was ons voor om dit voor ons
 neer te leggen. 

Nog eentje om het af te leren, dan gaan we gezellig even een

 bammetje eten.

Na het eten zet ik de macro lens op de camera, in deel 4 meer hier van.

Datum: 29-04-2015

Pas de Calais- Deel 2

 Wat zijn we toch blij met dit weer, het is droog en het zonnetje laat zich zelfs zien. Normaal zijn we daar niet zo blij mee maar met de Lee filters op zak moet het goed gaan komen. 

Na een heerlijk ontbijtje rijden we naar het kleine keien strandje bij Audresselles. Wat een kleuren komen ons tegemoet, alleen het loopt wel lastig met de regenlaarzen aan. De keien doen zeer onder onze voetjes. 




Dag 2 :
Audresselles - klein strandje, bij ons beter bekend als het macro strandje
Tardinghen - mosselbanken.

Het waait hard en de toppen van de golven hebben prachtige schuimkoppen. of zal 

dat nu juist tegen ons werken. De zee is nog hoog, we hebben dus alle tijd

 om een goed plekje te zoeken om met de big stopper te spelen. 

Maar wat zijn de olifanten keien prominent in beeld. Dan maar een langere

 sluitertijd proberen. Het is moeilijk om er een balans in te vinden tussen de

golven mooi fluweelachtig te krijgen en de dikke olifant keien.

Wanneer de zee verder is gezakt kunnen we op de keien gaan lopen en daar

 zijn kleine riviertjes ontstaan.  Druk ik nu op de ontspanknop wanneer de golf

 er aan komt of wanneer deze juist weer terug gaat. Het blijft proberen en 

genieten van de zee lucht.

In de middag staat er weer iets anders op het programma, de Mosselbanken. Ik vertelde

 in deel 1 al hoe we aan dit straatje zijn gekomen. Dit is smalle straatje  naar de kust

 vanuit Tardinghen. We weten rond welk tijdstip we er moeten zijn, wat is internet

 dan makkelijk om de getijden op te zoeken.

Aan de overkant Dover te zien.

Maar daar aangekomen zien we helemaal niets. Lopen het strand verder op en zien 

wel iets in het water, maar dat is zover dat kan het niet zijn.  Gonnie gaat iets uit 

de auto halen en komt een mevrouw tegen en die verteld ons dat we in Wissant moeten

 zijn. Kan je vertellen dat Wissant niet ons plaatsje is, wat een doolhof aan wegen. Het

 ene straatje mag je niet in en dan mag je weer niet naar rechts, sta je gewoon weer

 op het zelfde punt. We geven het niet op en na een paar kleine straatjes genomen te

 hebben komen we aan het strand. Maar daar geen mosselbanken te vinden.  Daar

 weer gevraagd en dit aardige mevrouwtje stuurt ons weer terug. We zaten dus wel

 goed. Zo leer je wel de weg in Wissant.

Wij weer terug naar Tardinghen en ja hoor, we zien nu iets te voorschijn komen. 

Maar wat staat het allemaal ver weg. 

Staat het water nog te hoog..?? of staan we nog op het verkeerde plekkie. Het schip

 wat hier al heel lang ligt, daar kunnen we mee spelen. Weer met onze laarzen het

 water in. 

We hebben het idee dat er veel meer te zien moet zijn. We hebben hele andere mooie

 foto's gezien met mossels aan een balk. We kijken om ons heen en zien in de verte 

nog meer staan, we lopen daar even heen en dit zijn inderdaad de mosselbanken

 waarvan we de foto's hebben gezien. 

De mosselbanken maak je dan vanuit alle hoeken, niemand van ons heeft op

 het moment van foto's maken gezien dat er geen één mosseltje aan zit. Dat zien 

we thuis pas. Dan maar een paar palen in het water en zelf de mosseltjes er aan

 vast denken.

Misschien zijn de palen net leeg geplukt, opnieuw geplaatst. 

We treffen het niet.

Deze kleuren en de ronde vorming van de stroming in het water vond

 ik wel apart. 

Zo ver waren we gelopen vanuit Tardinghen dat we bijna bij restaurant La Sirène zijn

 en de Cap Gris Nez zien. En dan nu alles inpakken en weer terug lopen. Met natte 

sokken in de regenlaarzen.

Nog even deze visser op de kiek. Die is tenminste verstandig om zijn

 waadpak aan te trekken...

En wat gaan de dagen snel voorbij,maar wat hebben we het leuk zo

 met z'n drietjes.

Datum: 28-04-2015