Porseleinzwam maar dan anders

De titel verraad al wat voor abstracte beelden dit gaan worden.

Het fotograferen van de paddenstoelen ging niet zoals ik ze in gedachten had.

En de Halloween lampjes had ik meegenomen, dit zijn hele kleine lampjes met

 een stiekje om je vinger, en wat ben ik daar deze middag zoet mee geweest.

Het geeft een ander beeld van de Porseleinzwam. 

Natuurlijk ook "normale" foto's gemaakt, alleen met het maken van deze

 foto's was het wel even lachen om met kleine gekleurde zaklampjes in

 het bos bezig te zijn.

De lampjes hebben op alle hoeken gelegen. Soms dubbele lampjes, dan weer

 onder de porseleinzwam, dan er weer boven. 

En hoe anders zijn de foto's geworden.

Zoeken naar lijnen en dan zo de kleurtjes proberen laten te schijnen dat deze

 precies in het gedeelte valt waar ik het wil hebben.

Je houd er van of niet, dat snap ik heel goed. Maar zo gek ik soms kan doen,

 ik hou hier wel van.

Bij deze zie ik helemaal niets van een porseleinzwam, maar de zwam is

 echt aanwezig. 

En dan ook nog eens met meervoudige belichting werken. 

Hoe anders kan een zondag middag verlopen met Halloween lampjes.

Ik heb er lol in gehad. 

En dat is toch de bedoeling van het foto's maken.

Datum: 7 oktober 2018

Porseleinzwam

Loes en ik gaan vandaag even op visite bij Gonnie op de Veluwe. Een dagje in 

een andere achtertuin spelen.

We hoeven niet ver het bos in of we zien heel veel porseleinzwammen. Alleen het 

was voor mij de bedoeling om het vandaag eens heel 

anders aan te pakken. 

Zo heb ik ze wel vaker gemaakt....

Ik ga kijken of het lukt om de onderkant eens "kunstig" op de foto te nemen. 

Het lukt wel, dit is voor mij een nieuw standpunt, met de macrolens is het mij

 nog niet apart genoeg.

Wit tegen wit aan, hoe gaat dat er uit zien...?? ook niet echt wat ik in 

gedachten had.

Maar wat bij de ene paddenstoel niet lukt, lukt misschien wel bij een andere, 

maar ook niet weten te pakken wat in mijn hoofd zit.

En dan komen de tussen ringen aan bod, om die erbij

 op te draaien.

Eerst 1 van de 3, en op het laatst, alle drie de ringen met de

 105mm macro lens.

En dan zie ik wat ik in gedachten had, eindelijk. En het leuke er van is, Loes 

weet precies wanneer het lukt, want dan is Vonnie heel stil.

Je snapt dat ik in mijn nopjes ben. Leuk al de extra goochel spullen om 

weer iets anders uit de hoge hoed te toveren.

Het spinnenwebje  heb ik expres laten zitten. Om de doorzichtigheid van 

de porseleinzwam te laten zien.

Datum: 6 november 2016

Herfstkapriolen

Ik neem nog even een duik naar de herfst. Vandaag gaan we, Loes en ik, 

 gezellig Gonnie opzoeken op de Veluwe.

Herfst is voor de macro gekken als wij zijn, de paddenstoelen tijd,  alleen vandaag

 zouden we ook met de groothoek, tussenringen en de Helios gaan spelen. 

Met andere woorden, leef je uit vandaag.

Dan parkeer je de auto en dan zien we alleen maar herfstkleuren om ons heen. En 

wanneer ik de foto's thuis op de computer bekijken, moet ik bekennen dat ik in

 deze foto haast geen herfstkleur zie. Eén boom echt in de herfsttinten, wat een 

bedrog wat je ogen zien en wat er uiteindelijk op de foto staat.

Het blad wat op de grond ligt, geeft de sfeer. Het is mooi weer en we genieten

 en babbelen weer gezellig bij. Is ook belangrijk..;-)

We kunnen het niet laten, we gaan nu echt aan de slag. De paddenstoelen hebben

 we gehad, hoe kan het anders, nu zijn de blaadjes van de bomen aan de buurt. 

Dit soort beelden zie je wel eens op internet, en het is nog niet zo makkelijk 

als het er uit ziet.

We proberen van boven naar beneden, van beneden naar boven, iso zo laag

 mogelijk, ontspan knop later indrukken, ontspan knop al ingedrukt houden 

voordat je aan de beweging begint, alles is voorbij gekomen.

En dan weet ik toch niet wat ik bij deze twee foto's gedaan heb. Het lijkt 

mij een meervoudige belichting met een foto deels scherp en de 

andere bewogen.

Het zijn foto's die zo uit de camera komen. 

Hele kleine kunstwerkjes.

Na dit spelen gaan we met de blaadjes verder, 

het is tenslotte herfst.

En daar krijg je pijn in je nek van. De blaadjes zitten iets te hoog...

Twee foto's op het zelfde plekje, Het schilderen met je camera. Nu nog een 

mooi lijstje er om heen en hij kan tegen de muur.

Het was weer even gek doen. Het hoeft niet altijd strak en scherp te zijn. Het kan

 altijd beter, ga verder met het beoefenen van mijn schilderkunst.

Of is dit toch mooier en hoort het zo, wat is fotografie toch veelzijdig.

Blaadjes die nog moeten kleuren, zal niet lang meer duren voordat deze blaadjes

 ook op de grond liggen.

Datum: 06-11-2016

Varen in de herfst

Een varen in de herfst die hoort natuurlijk dor roodachtig te zijn, maar ik had 

weer een gek kwartiertje. 

En dan komen deze foto's te voorschijn, een ander tintje...

Loes, Gonnie en ik hadden een mooie dag in het bos. Altijd leuk wanneer we

 met z'n drietjes er op uit gaan. Hoe leuk is het dat we al bijnamen

 hebben, het begon door Jan " De schrik der Lage Landen, en toen kwam

 Charlie's Angels, de 3 Musketiers en de 3 van Breda erbij, 

allemaal gekregen van andere fotografen...

Dit is de tint die je veel ziet in de herfst periode, en ik duik er helemaal in

 met mijn macro lens. 

En dan maar zoeken naar het mooie takje, de zon gaat al een beetje onder, 

het licht veranderd een beetje, zo sprookjesachtig kan het 

dan worden. 

Hier duik in echt in de varens, een paar takken bij elkaar en wat geeft het

 een lekker rommeltje. Een klein stukje rechts onderin is nog te zien, wat geeft 

het een apart effect al die takken  helemaal in de lens gepropt.

Het was lang geleden dat ik de varens in de herfst op de kiek heb gezet, 

makkelijk is het niet om te doen, maar uit vele gemaakte foto's zitter er 

altijd wel een paar tussen.

Verschillende soorten paddenstoelen zijn we niet echt tegen gekomen, wat

 we gevonden hebben komt vast een keer voorbij.

De winterse varen, laat de winter maar komen, de twee nachten rond de

 -10 graden eind november, dat zal toch niet het einde beteken 

van deze winter..???

Datum: 06-11-2016

Herfst prikkelingen

Dit jaar nog veel te weinig op stap geweest om de paddenstoelen op de foto te zetten.

Loes weet witte oorzwammetjes te vinden, We gaan weer heerlijk snuffelen 

in onze "achtertuin"

Het is het eerste weekend na de vakantie en ik moet duidelijk even wennen 

om weer de macrolens te gebruiken.

Ik heb een soort kuil gevonden en daar heb ik de hele middag in gelegen. De

 paddenstoelen zaten allemaal op losse takjes en die kon ik verplaatsen.

 Daardoor lijken alle foto's van deze middag op elkaar. 

De witte oorzwam, wat zijn ze klein, maar zo mooi om te zien, ben er een klein

 beetje verliefd op ze geworden. Het was ook echt balen dat ik er maar één 

van over had. 

Gelukkig krijg ik nog een kans, een paar weken later. Op 8 november gaan

 we richting Hilverbeek.

Daar ligt een stokje met hele mooie witte oorzwammetjes er aan vast. Het stokje 

ligt tussen een hoop andere stokjes, het is dus heel voorzichtig het stokje

 verplaatsen, het lijkt een beetje op Micado maar dan met grote 

mensen stokjes.

Nu is het de kunst om alle witte oorzwammetjes scherp om de foto te krijgen.

 Gelukkig heb ik de grote en de kleine lijmtangen bij me om een geraamte

 te bouwen van stokjes.  

Ik moet iets de lucht in om een mooie achtergrond te creëren, het nadeel is dat

 de stokjes rond zijn en dat geeft kleine problemen met de lijmtangen. 

Wat ik ook nog nooit gedaan heb is met zulke hoge diafragma getallen werken. 

Met de oorzwammen gebruik ik F11 tot met F18.  Om zoveel mogelijk scherp te

 krijgen, maar wat veranderd de achtergrond gelijk mee met deze getallen.

Aan die getallen moet ik zelfs wennen, voor mij gevoel geen

 macro getallen.

In dit hoekje staan ook geweizwammen, leuk met hele kleine druppeltjes. Maar 

wat zijn dit moeilijke zwammetjes op leuk op de foto te zetten.

Het zijn er heel veel bij elkaar, of er zitten zwarte exemplaren tussen. Het spelen

 met de herfstbladeren en de geweizwam gaf nog een beetje

 kleur aan de foto.

Bij het spelen zo op de grond, komen er ook andere leuke voorwerpen zo 

in je schoot geworpen, waaronder dit lieveheersbeestje.

En dit hele kleine groene monstertje. Dank je wel Loes voor het vinden ervan...

Maar wat is het, heeft het oogjes, wat is de voor of achterkant. We laten het netjes 

op zijn eigen blad zitten en proberen er uit te komen door eerst een foto te

 maken en deze in te zoomen.

Dan zien we dat er een voorkant is en een achterkant.

Het is een Slakrups, een nachtvlinder. De vlinder is zelf niet groot, spanwijdte

 tussen de 20 en 30 millimeter. 

Je komt ze het meest voor op een eik of beuk in augustus en september. De groene, 

bijna pootloze rups verplaatst zich op dezelfde manier als een slak. Het ontbreken

 van zichtbare pootjes lijkt dit groene monstertje ook sterk op een slak. Vandaar 

ook de Nederlandse naam slakrups. 

De vliegtijd van de slakrups is juni/juli.

Die gaan we volgend jaar maar eens opzoeken. 

Datum: 11-10-2015 en  08-11-2015