Er zijn die evenementen die al heel lang op het lijstje staan van "nog te doen" en Glow in Eindhoven is zo'n evenement. Het moest er dit jaar maar eens van komen. Maar welke avond kies je dan, het is +/- 1 1/2 uur rijden en je moet ook nog terug. We kozen voor de vrijdag dan kunnen we de volgende dag een beetje uitslapen.
In Eindhoven is Glow het decor en podium van en voor kunstenaars en designers uit binnen- en buitenland, ze laten lichtkunst- en design toepassingen zien. Dit jaar was het al weer de zevende editie met 450.000 bezoekers. Daar hebben wij ook tussen gelopen, Loes, Gonnie en ik.
De schemerlampen had ik op internet al voorbij zien komen, Gonnie die de weg
weet in Eindhoven, verteld ons dat we dan op het Wilhelminaplein moeten beginnen.
En daar staan we dan,rond de klok van 19.00 uur, moeten we hier iets van kunnen
maken, het is dus nog niet zo makkelijk. Wel een heel leuk en gezellig pleintje
met muziek en eettentjes die open zijn.
De kleurige boeketjes zijn dit keer niet opgebouwd uit bloemen, maar uit
schemerlampen, de schemerlampen wisselen steeds van kleur dus je kon bij
één van de bloemenpracht blijven staan. En maar hopen dat de kleuren
combinatie die ik mooi vond weer heel snel voorbij ging komen.
Het is op het Wilhelminaplein nog rustig, we beginnen ook niet aan het begin
van de rode gemarkeerde looproute. TILT die dit samenspel van licht heeft
ontworpen noemt deze bosje rozen Bouquets d'abat - jours - Boeketten van
Lampenkappen. In het Frans klinkt het toch altijd net is mooier.
Is dit een foto die Gonnie met haar afstandsbediening gemaakt heeft..?? Mijn
camera begon een eigen leven, foto's maken terwijl ik de ontspanknop niet
indrukte. We kwamen er al snel achter dat Gonnie en mijn afstandsbediening
op de zelfde frequentie zitten, Gonnie wist daar de oplossing voor om de
pennetjes in de afstandsbediening om te zetten. Maar het is artistieke
foto geworden.
We hebben best wel een tijdje bij de lampenkappen gestaan en het is een
looproute van 5 kilometer, we gaan de rode lantaarnpalen volgen, zo lopen we
de Smitstraat in. Boven onze hoofd zijn duizenden LED's bevestigd. Die van links
naar rechts gaan en elke keer in een andere kleur toveren. Dit gaat vast onze
kerstkaart worden met de onscherpe LED lampjes. Maar dan wel even op
rode lampjes wachten.
"Emotional Response"
Op het Karel Vermeerplantsoen hebben zo'n tweeduizend basisschool kindjes
een lichtbloem geplant. Iedere leerling heeft een eigen LED-bloem gemaakt
als onderdeel van een groot veld boeket. Het was een bloemenzee van lichtjes.
Maar nu zoeken naar een bloem die er een beetje uitspatte. Ik was meteen
verliefd op dit bloempje, leuke franjes, prachtige kleur tinten, rondingen, hier
moet ik wel iets van weten te maken, maar zo makkelijk was
het allemaal niet.
"Glow for Kids"
Het is een beetje drukker geworden en als een treintje lopen we naar de
Catharinakerk toe. Wat zijn onze statieven nu onhandige voorwerpen, sommige
mensen zijn niet blij met ons. Maar om elkaar in deze drukte niet kwijt te raken
moeten we elkaar echt even aan de rugtassen vast houden.
We hebben de voorstelling, "Sleepless night in full light" , want zo mag je
het echt wel noemen, een paar keer gekeken. Het gedicht "Nacht op de Kale Berg"
van Moessorgsky vormt de basis voor de voorstelling van Les Orpailleurs de Lumière.
Hij beschrijft een dorpje dat wordt bezocht door de duivel zodra de nacht valt.
De muziek van Moessrgsky is net als het verhaal spannend en gaat aan het
eind over in een kalm tempo en de voorstelling is afgelopen.
"Les Orpailleurs de Lumière"
Wat je op de kerk te zien krijgt is dat de duivel vervangen is door een dirigent,
die raakt bevangen door het ritme van de muziek en begint visioenen te zien.
Muziek noten, orkestleden die veranderen in monsters, instrumenten die
rondvliegen, alles gaat over de kerk heen. Hoe kunnen ze het maken.
Een flatgebouw die in verschillende kleuren te zien was. De mensen die er
wonen moeten hier door heen lopen, soms gaat het veranderen van het licht
zo snel dat zelfs wij er een beetje dissie van werden.
Je moet er iets voor over hebben...;-)
In de Raiffeisenstraat heeft Ruben Olislagers, op de gevel van het RHCe,
met de animatie Dossier Eindhoven de historie van de stad bloot. In de
animatie wordt het archief gebruikt als een actief werkgeheugen.
"Gelaat - van het onbewogen gezicht naar het sprekende gelaat"
De projectie op het Hooghuis op de Keizersgracht, is opgebouwd uit woorden
die inwoners uit de regio Eindhoven hebben aangedragen
aan Sigrid Sandmann.
Het uitgangspunt voor LSP is het samenspel van geluid en driedimensionaal
beeld. Wat Edwin van der Heide ook gebruikte was water, en dat was niet zo
fijntjes voor de camera, we zijn er dan ook niet helemaal ingelopen, de
golfbewegingen en de muziek dat was heel mooi om te zien, maar
van af een afstandje.
We hebben zeker niet alles gezien, daar moet je toch echt twee avonden
voor uittrekken, maar wat hebben we het gezellig gehad met z'n drietjes.
Was leuk om Gonnie na een jaar weer te zien. Wat gaat de tijd dan toch snel.
Het is niet echt spectaculair geworden, maar alle begin is moeilijk in het
donker met zoveel licht om je heen.
Datum: 16-11-2012
