Eind april gaan Loes, Gonnie en ik een klein weekje naar de Noord-Franse kuststreek tussen Calais en Boulogne-sur-mer. Deze Pas de Calais staat bekend om de indrukwekkende kalk kliffen, de Cap Blanc-Nez en de Cap Gris-Nez, prachtige stranden met zand en gekleurde keien en leuke vissersdorpjes. Landinwaarts komen we prachtige heuvels met koolzaad tegen.
We mogen op tijd ons huisje in, wat een leuk en stil plaatsje is Audinghen, we moeten nog wel even snel eten halen, dat doen we bij Cocci Markt in Marquise, het is een klein supermarkt en de prijs is erg hoog. Of er is een fout in geslopen bij het aantikken van de artikelen. We kunnen lekker eten maken en daar hebben we best zin in. In de avond gaan we er nog even op uit en maken kennis met het mooie uitzicht op de Cap Gris-Nez. We volgen de looproute die naar beneden loopt en komen uit bij restaurant La Sirène aan de Rue de la Plage, van hier uit hebben we een prachtig uitzicht en hier kunnen we naar beneden lopen, wanneer het nodig zou zijn. Met spierpijn in de kuitjes lopen we weer naar boven waar de auto staat. Langs deze kust strook gaan wij ons wel vermaken deze dagen.
Dag 1:
Ambleteuse - Fort Vauban
Escalles - Le Cap Blanc -Nez
Tardinghen - informatie bord
Audresselles - zonsondergang
Dag 1:
Ambleteuse - Fort Vauban
Escalles - Le Cap Blanc -Nez
Tardinghen - informatie bord
Audresselles - zonsondergang
Na even een kleine wandeling over de markt in Audresselles op zoek naar een brood,
wat we gevonden hebben bij Salon de Thé, rijden we door naar Ambleteuse.
We weten een klein beetje waar we moeten zijn en rijden er
eigenlijk zo naar toe.
Ik maak eerst even een paar "gewone vakantie" kiekjes en dan pak ik de Lee big stopper
om met het water te spelen. Lange sluitertijden en landschapsfotografie is
een klein beetje de opdracht deze dagen.
Bij Fort Vauban staan ook palen in het water, om daar te komen moeten we
het kleine watertje de "La Slack" door lopen. Er staat best wel een stroming en
door dat het water heel helder is zie je niet hoe diep het echt is. Gonnie zie ik
plotseling de oversteek maken, ze komt met natte sokken over. Loes en ik zoeken
een ander plekje om over te steken en als twee oude wijfjes hand in hand
steken we over. Wat zijn we dom, de waadpakken die we voor de heikikkers hebben
gekocht hebben we mee genomen. De palen in het water zijn al te ver zichtbaar,
wat gaat het zakken van het water snel.
Ik kan het niet laten om met 24-120 lens een beetje macroachtige foto's
te maken. Misschien hebben we nog tijd om hier een keer
terug te komen.
Rond etenstijd gaan we even terug naar ons huisje en maken daarna
een verkennings rondje. De D940, waar ons huisje ook aan ligt, is een lange
kustweg en wij hebben het huisje in het midden staan.
Onderweg naar Escalles om te kijken hoe we het beste bij de Le Cap Blanc-Nez
kunnen komen stappen we toch even uit om van deze prachtige koolzaad
velden te genieten.
Plaats alle twee de foto's, de een zal met het weggetjes aan de linkerkant mooi
vinden omdat er dan een lijn in de foto zit, ik ga zelf voor de andere, de twee
glooiende lijnen van de heuvels spreek mij meer aan.
We rijden even iets te ver om het straatje naar de kust te nemen. Omdat we van
de andere kant komen mogen we de Rue de la Mer niet in rijden. In dit geval geeft
het niet, we rijden nu op de Sentier du Blanc Nez en komen bij de Gedenknaald
Dover Patrol uit. En gaan net als alle andere mensen foto's maken als een
toerist. Vanaf deze plek hebben we indrukwekkende vergezichten, de lager
gelegen valleien en aan de overkant is Dover te zien.
De gedenknaald uit 1922 , ter ere van de uitzonderlijke samenwerking en de
oprechte kameraadschap tussen de Franse en Britse Marine tijdens de Eerste
Wereldoorlog staat boven op de witte krijtrotsen van de
kaap Blanc-Nez.
Aan de overkant van het Kanaal, in Saint Margaret at Cliff bij Dover,
staat dezelfde gedenknaald.
Plots komen we deze tapuit tegen, tegen beter weten in maak ik een paar foto's.
Het is een flinke crop, maar zo'n leuke herinnering
We rijden naar beneden terug om daar het kleine smalle straatje in te rijden naar
de parkeer plek, om verder naar beneden te lopen naar het
strand van Escalles.
Wat was dit een droom om deze prachtige witte krijtrotsen te zien. We lopen er
langs heen met de camera in onze handen, de Lee polarisatiefilter er op
geschroefd, dat is in sommige gevallen echt nodig om
deze te gebruiken.
We krijgen niet de tijd om helemaal tot het einde te lopen. Al lopend hebben we
het er over wat het mooi zal zijn om deze kliff met zonsondergang te
kunnen nemen.
Alleen er is voor de hele week slecht weer voorspeld, we kunnen veel regen
verwachten, de eerste dag hebben we geluk, het is prachtig weer. Het windje
is zo nu een dan fris, daar kunnen we ons
op kleden.
De andere kant op is net zo mooi om foto's van te maken, Kijken naar lijnen,
iets in de voorgrond, we lopen wat heen en weer op het strand.
Met de polarisatiefilter kon ik alle schitteringen weg draaien maar iets
schittering is mijn voorkeur.
Het is bijna etenstijd en rijden op de terug weg even bij Tardingen een klein straatje
in. En komen uit bij Route du Châtelet, met een klein parkeerplaatsje en lopen van
hieruit zo het strand op. Het is maar een klein stukje maar hier is nu niets te
zien. We komen op de terug weg een informatie bord tegen en zien toch dat
hier de mosselbanken niet ver vandaan zijn. Er komt een vriendelijke meneer
met strandspeeltjes aanlopen en Loes vraagt in het Frans waar we de
"Bouchots" dan kunnen zien. We staan op de goede plek alleen ze staan nu
onder water. Dat weten we dan ook weer dat we voor de mosselbanken
hier moeten zijn.
Na het avondeten in Audresselles lopen we via Rue de la Mer naar het strand en
maken deze prachtige zonsondergang mee.
Moe maar voldaan sluiten we de eerste dag af.
Wat is het prachtig langs de Opaalkust.
Datum: 27-04-2015
