Vandaag een afspraakje met de Kasteel Heer van Kasteel Sypesteyn te
Loosdrecht. Sypesteyn is eigenlijk nog dicht, maar Loes had in een tijdschrift
gelezen dat de kasteeltuinen nu vol in bloei staan met de sneeuwklokjes en
de krokussen. Daar willen we wel heel graag heen. Nu is het geval dat de Kasteel
Heer een vriend van mij is. We mailen wat heen en weer en ik probeer
te regelen om vandaag bij Kasteel Sypesteyn de tuinen te
kunnen bezichtigen.
En zo stonden wij om 12 uur bij Kasteel Sypesteyn, het is er inderdaad wonder
schoon. We krijgen eerst een rondleiding met veel uitleg hoe alles is
ontstaan en het waarom.
Daarna laten we onze rugzak van de rug glijden en duiken we met onze
toet de sneeuwklokjes in. Het is altijd weer even wennen, om je macrolens te
gebruiken in de natuur. En wat staat er een hoop wind. Dit gaat geen
gemakkelijke opdracht worden.
Rijstezak onder de lens, en dan met de hand scherp stellen en afdrukken
terwijl het even iets minder waait. We kijken elkaar aan en wat ben ik dan
jaloers op Loes met haar schermpje. Ik lig echt helemaal op de grond tussen
deze 25cm hoge bloempjes. Loes zit op de knieën en kijkt heel ontspannen
naar haar schermpje.
Het is wel een leuke uitdaging om er iets van te maken, maar in het veld lukt het
me toch niet om de zelfde soort beelden te vinden als bij de bosanemoon van vorig.
Maar nu ik zo achter de computer zit en de beelden stuk voor stuk voorbij zie komen
is dit er uit gerold. Het zijn nog niet de foto's die ik in gedachten had, maar het
voorjaars gevoel hebben we te pakken.
Ik heb een sneeuwklokje eigenlijk nooit van zo dichtbij bekeken, een bloem
heeft zes bloemdekbladeren, waarvan de buitenste drie langwerpig zijn en de
binnenste drie omgekeerd hartvormig zijn. Er staat op Sypesteyn één soort,
de Galenthus nivalis var. nivalis, die heeft op alleen de binnenste drie
bloemdekbladeren een groene vlek aan de uiteinde.
De Galanthus nivalis var. scharlockii, die heeft op alle bloemdekbladeren
een groene vlek. En de groene vlek kan ook geel zijn. Volgend jaar de andere
soorten op zoeken. Heb alle plekjes opgeschreven waar ze stonden, kan ik er
volgend jaar zo naar toe rijden.
Met deze ben ik even aan het stoeien geweest, het kleine spinnetje kwam wel in het
zicht en verdween weer achter het stengeltje. Spin was duidelijk met mij verstoppertje
aan het spelen, en elke foto die ik maakte zag ik op het schermpje dat het spinnetje
onscherp was. Kramp in mijn nek, maar ik zou de foto maken, wat erg is dat toch,
alles doet je even zeer en toch door gaan. Hoop maar dat jullie het kleine
spinnetje kunnen zien...;-) anders is nog alles voor niets geweest...
De bloei zo vroeg in het jaar zou je toch denken dat dit heel ongunstig is voor insecten
bezoek, we hebben geen insecten gezien maar bij iets gunstig weer komen de
honingbijen en de hommels al vanaf februari naar de sneeuwklokjes toe om
stuifmeel en een klein beetje nectar te zoeken.
Pim vertelde ons ook dat er pas gemaaid gaat worden in mei, want de zaden
worden door de mieren versleept, en zo komen er weer nieuwe sneeuwklokjes bij.
Maar de vermeerdering van de bollen gaat het snelst, maar alle kleine beetjes
helpen om er een mooi veld van te maken. Waar de sneeuwklokjes eenmaal
bloeien kunnen ze zich makkelijk handhaven.
De Crew van Kasteel Sypesteyn.
Een overzicht van het veld. Krokusjes in verschillende kleuren en de vele
sneeuwklokjes, waar het heel moeilijk zoeken was.
Een klein weetje wanneer je sneeuwklokjes zelf gaat vermedigvuldigen:
sneeuwklokjesbollen zijn giftig.
Foto gemaakt door Pim, Von tussen de bloempjes.
Pim bedankt voor deze hele leuke middag.
Datum: 17-03-2013
