Incanto Images Fotografie: Malles Venosta

Posts tonen met het label Malles Venosta. Alle posts tonen

Balkan Wonders - van Langarone naar Malles Venosta

Dag 14 - Vandaag gaan we een stuk rijden waar ik toch ook wel heel veel zin in heb. We gaan de Dolomieten onveilig maken. Vanuit Langerone is het naar Mezzocanale ( SP251) niet zo heel ver rijden en we komen gelijk de eerste bergtoppen tegen.

Val di Zoldo en we rijden gelijk de eerste pas op.

De Staulanzapas, dat is nummer 1, er zullen er nog meer volgen.

De Dolomieten liggen binnen de Italiaanse provincies Zuid-Tirol, Belluni en Trentino. Ze zijn onderdeel van de Alpen en liggen grofweg tussen de rivier Adige in het westen, de Piave vallei in het oosten, Puster Vallei in het Noorden en de Sugana vallei in het zuiden.

De Dolomietenweg werd in 1909 voor het verkeer opengesteld. Het 110 kilometer lange traject behoort tot de mooiste routes in de Alpen. De weg voert langs de belangrijkste bergtoppen van de Dolomieten.

De route is het gehele jaar te berijden.

In de weekend en op feestdagen, vooral 's zomers, kan het erg druk op de weg zijn. In het doorkruiste gebied worden drie talen gesproken, Duits in het Eggental ( Valle d'Ega) en zowel Italiaans als Ladinisch in het Val di Fassa.

Sp251 Passo Staulanza

De route begint in Kardaun een plaats in het brede dal van de rivier Eisack. Door het woeste Eggental gaat de weg omhoog naar de Costalungapas die de verbinding vormt met het Valle di Fassa. Over de pas loopt ook de provinciegrens tussen Trente en Bolzano.

Na een gemakkelijke afdaling tussen tien kilometers door het toeristische dal met de dorpen Vigo di Fassa en Canazei.

Na Canazei stijgt de weg in noordoostelijke richting langs de loodrechte wanden van het Sellamassief naar de tweede pas: De Pordoipas. Dit is met 2239 meter het hoogste punt van de Dolomietenweg en grens tussen de Italiaanse regio's Trentino-Alto Adige en Veneto.

De laatste etappe voert na Arabba via Falzaregopas naar Cortina d'ampezzo, de grootste en belangrijkste plaats in de Dolomieten.

De UNESCO heeft de Dolomieten tot werelderfgoed uitgeroepen. En dat is niet voor niets. Hier vind je ruige natuur en een bijzondere keuken.

Sp251 via Santa Fosca 10.50 uur

Wijdse vergezichten in combinatie met excellente buitensportmogelijkheden. Die enorme diversiteit maken de Dolomieten tot een van de meest bijzondere plekken in heel Europa.

De Dolomieten maken deel uit van de Zuidelijke Kalkalpen. Typisch voor de Dolomieten zijn de steile rotswanden en pieken, die zijn ontstaan door erosie en verwering.

Selva di Cadore - SP638 - Passo Giau - 11.00 uur

Het gebergte is genoemd naar het mineraal en gesteente dolomiet, dat werd vernoemd naar de Franse geoloog Déodat de Dolomieu. Voordien stond het gebergte bekend onder de naam Monti Pallidi "Bleke Bergen"

De Croda da Lago, de groep ligt ten zuiden van de bekende watersportplaats Cortina d'Ampezzo en ten oosten van de Giaupas.

Het hoogste punt van de groep vormt de 2715 meter hoge Cima d'Ambrizzola. Belangrijke andere toppen zijn de zuidelijke Monte Formin ( 2653 m) en de Croda da lago ( 2701 m).

Aan de oostzijde van deze laatste top ligt op zo'n 2000 meter hoogte met bergmeer

Lago Federa.

De Giaupas - Sp638 - ligt in de provincie Belluno en verbindt Cortina d"Ampezzo met het dal van de rivier de Cordevole. Deze pasweg is rustiger dan de westelijker gelegen passen Pordoi, Falzarego en Sella. Normaal gesproken is de weg het gehele jaar geopend, ook gedurende de winterperiode.

vanuit het noorden begint de weg in Cortina d'Ampezzo, de grootste plaats in de Dolomieten. De eerste kilometers gaan in de richting van de Falzaregopas met mooi uitzicht op de berggroep van de Monte Cristallo in het oosten. Bij Pocol takt de weg naar de Giaupas af naar links. De brede weg stijgt licht door de dichte bossen van de onbewoonde Val Costeana. Enkele kilometers voor de top ligt boomgrens, vanaf dit moment wordt het uitzicht op de omringende bergen steeds indrukwekkender.

De pashoogte van de Giau wordt gedomineerd door de sierlijke Nuvolau ( 2574 m). Er staat een hotel-restaurant en een kleine kapel.

De afdaling aan de zuidzijde is wat steiler ( tot 10,4%). In het begin daalt de weg met brede bochten af door de bergweiden.

Rond de 1800 meter duikt de weg in de bossen van het nauwe Val Codalonga. De weg wordt af en toe afgeschermd door tunnels en galerijen. Bij Selva di Casora beginnen de routes naar twee andere passen"De Staulanzapas en Fadaiapas ( in de omgeving vaak simpelweg aangegeven als Marmolada)

11.45 uur even voor Pocol - SP638

De Cinque Torri is een groep uit vijf markante toppen en een aantal kleinere rotsen. Het hoogste punt wordt gevormd door de 2361 meter hoge Torre Grande. De vier andere hoofdtoppen zijn de Seconda Torre, Terza Torre, Quarta Torre en Quinta Torre.

Berghut Rifugio Col Gallina

Passo Falzarego vormt in Italië de verbinding tussen het Val Livinalongo en het Val Boite waar Cortina d'Ampezzo ligt. De pas maakt ook deel uit van de Dolomietenweg samen met de Costalungapas en de Pordoipas.

De pashoogte van de Falzarego wordt gedomineerd door de Monte Lagozuoi.

De afdaling naar Cortina d'Ampezzo gaat langs de zuidhelling van de Tofana, een van de hogere Dolomietenbergen. Na 10,5 kilometer takt bij het dorp Pocol de weg af naar de 2236 meter hoge Giaupas.

12.00 uur

De rotsformatie is te bereiken via een stoeltjeslift die van het Rifugio Bai de Dones aam de Falzaregopasweg - SR48 - naar de berghut Scoiattoli ( 2230 m) gaat.

Aan de zuidzijde van de Cinque Torri ligt op de 2137 meter hoogte een naar de berggroep vernoemde berghut die met de auto via een smalle weg te bereiken is.

De Sass Pordoi (SR48) is één van de mooiste passen in de Dolomieten die met de auto bereikbaar is. De pas verbindt de Valle di Passa met het dal Cordevole en is op 2950 meter hoogte de hoogst gelegen weg in de Dolomieten.

Vind je de uitzichten vanuit de Sass Pordoi nog niet mooi genoeg? Dan kun je met de kabelbaan omhoog naar de Sasso Pordoi.

De klim naar deze pas in het bergmassief van de Sella telt vanuit Arabba maar liefst 33 haarspeldbochten.

Vanuit Canazei maak je 27 haarspeldbochten voordat je op het hoogste punt (2239 meter) bent. Deze pasweg heeft een prima wegdek en onderweg heb je een fantastisch uitzicht op het indrukwekkende landschap.

Deze pas ligt tussen de pieken van de Sella en de Marmolada en is met zo'n 2950 meter de hoogste geasfalteerde weg door de Dolomieten.

Museum van de eerste wereldoorlog. 450 m2 expositieruimte. o.a foto's gemaakt door soldaten van beide legers aan het front op de Col di Lana en Marmoalda.

Vele grote en kleine passen doorklieven het berglandschappen; o.a. de Pas Pordoi.

Vanaf deze pas zie je de wereld vanaf grote hoogte.

In Vigo di Fassa draaien we de SS241 op. Het is nu 14.15 uur.

De Costalungapas ligt op de grens van de Italiaanse provincies Trente en Bolzano. De Costalungapas is het gehele jaar geopend.

De route naar de pas vanuit het westen begint in Cardano het brede dal van de rivier de Isarco. Hier opent zich het Valle d'Ega ( Eggental) dat in het eerste deel een kloof vormt. Na een aantal kilometer verbreedt het dal zich. De goede weg klimt door dichte bossen en tiroler dorpjes omhoog naar het Lago di Carezza. Het water heeft een helder blauwgroene kleur met op de achtergrond dichte naaldbossen waar de torens van Latemar, boven uitpriemen

Dat je in het noorden van Italië mooie meren hebt is waarschijnlijk geen verrassing. Lago di Carezza, ook wel Karersee. Het meer is behoorlijk fotogeniek, maar toen wij vanaf de weg zagen dat er zeer weinig water is stond, zijn we door gereden. Het meer heeft intens blauwe, soms smaragdgroene kleur met op de achtergrond de bergtoppen van de Dolomieten.

Het Lago di Carezza/ Karersee ligt op de grens van de regio's Zuid-Tirol, langs de Costalingapas in de provincie Bozen. Lago di Carezza/ Karersee ligt op een hoogte van 1530 meter, wat voor de regio niet heel hoog is.

Lago di Carezza/ Karersee is niet erg groot en bovendien verschilt de hoeveelheid water door de seizoenen heen. Het heeft een oppervlakte van ongeveer vier hectare, ook wel 300 meter lang en 140 meter breed.

Castello di Catelbello ligt schilderachtig op een imposant rotsblok dat hoog boven de linkeroever van de rivier Adige/Etsch oprijst. Castello di Castelbello werd in 1238 door de heren van Montalbal gebouwd. In 1825 is het kasteel door brand verwoest, waarna het is herbouwd. In 1949 ging het bezit van het kasteel van de familie Von Hendl over aan de staat. tegenwoordig is het kasteel in bezit van de Autinome Provincie Bolzano/Bozen. (16.00 uur) SS38

Sluderno - SS40 (16.50 uur)

Castel Coira is een middeleeuws kasteel, dat het grote particuliere Europese arsenaal herbergt. De bouw begon rond 1260, op initiatief van de prins-bisschop van Chur, Heinrich von Montfort. De kern van het kasteel is ontstaan uit de toren, de grensmuur en het paleis. Het werd gebouwd om de uitbreiding van de heren van Mazia in bedwang te houden.

Het bisdom Chur bezweek aan Mainardo II van Tirolo-Gorizia, sterf het kasteel in 1297 aan de Matschönk. In 1504 ging het kasteel, dankzij het huwelijk tussen de laatste Matsch-erfgenaam en een graaf Trapp, over op de laatste die het nog bezit.

En zo komen we na een prachtige dag met heerlijk veel bochtjes en dikke glimlachen op ons gezicht aan bij het Hotel Tyrol in Malles Venosta.

Er is nog een parkeerplekje links in de hoek, het staat er erg vol met auto's en kijk maar of jullie er tussen passen. Op dat moment staan er op het terras veel mannen te kijken hoe ik Sjaak aanwijzingen geef om Pinokkio er tussen te proppen. Ik zie ze denken..."als dat maar goed gaat" het gaat ook op de millimeter, maar pas is pas. Wanneer Pinokkio op zijn plaats staat beginnen de mannen te klappen....zo leuk...

Het is met toeval dat we hier terecht zijn gekomen. Wat er mis ging met de mobiel weten we nog niet, we zijn gewoon dit plaatsje ingereden en hebben bij een dieren winkel gevraagd naar een goed en gezellig hotel. De eigenaar vroeg nog of het luxe moest zijn of gezellig. En gezellig en gemoedelijk was het er zeker. Wat een lieve mensen.

Maria Himmelfahrt, kerk van de Hemelvaart van Maria, voor het eerst genoemd in een overeenkomst uit 1292 door Goswin.

Er is ook een aflaatbrief uit 1297, uitgegeven door 10 bisschoppen in Rome. In het midden tot het einde van de 15de eeuw werd de kerk herbouwd, vermoedelijk vergroot of in ieder geval gerenoveerd.

Want in 1479 werd de kerk ingewijd door een bisschop Johannes. Naast de Moeder Gods is het hoofdaltaar nu ook gewijd aan de bisdomheiligen Lucius, Florinus en Anna van Chur, evenals aan St. Laurentius.

Daarnaast werden twee zijaltaren, een middenaltaar en de begraafplaats ingewijd.

Als gevolg van de renovatie was de parochiekerk beslist gotisch. Overblijfselen van het laatmiddeleeuwse gebouw zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven in het koor.

Van een kerktoren is nog geen sprake; De parochiekerk Maria Himmelfahrt heeft tegenwoordig een gotische kerktoren. De toren is omstreeks 1530 gebouwd en voorzien van een harmonieuze klok.

De torens van Mals; Karakteristiek voor het beeld van het plaatsje Mals zijn de vijf torens; de ronde Fröhlichsturm bij de ruïne van het kasteel, de spitse toren van de laatgotische Sint Michaëlskerk en drie eenvoudige romaanse torens van kerken gewijd aan de heiligen Benedictus, Maarten en Johannes.