In deel 1 vertelde ik al dat het tegen valt met het aantal vlinders in de Viroinval.
Op deze maandag ochtend staan we om half 5 op om naar een ander plekje te rijden.
Een mevrouw die hier woont vertelde ons dat daar zeker mooie vlinders moeten vliegen.
We zijn op deze vroege ochtend alleen maar door elkaar gehusseld, wat een
slechte weg en geen vlinder te zien.
Dat is een gemiste kans, we rijden weer naar de Tienne Breunont en weer op
het zelfde plekje zitten het Dwergblauwtje en het Boswitje weer.
We pakken onze spullen en Loes komt er achter dat de macro lens nog in het
huisje ligt. De grote wisseltruc voor de Oehoe is de telelens in de tas blijven
vlinders passen.
Gelukkig zitten ze nog op hun plekje wanneer ze terug zijn.
Ik heb nog snel foto's moeten nemen, een aardige meneer heeft een tijd met
mij staan kletsen over vlinders en waar wij allemaal zijn geweest om
ze te vinden.
Deze meneer had drie exemplaren gevonden op de Tienne Breumont en vertelde
ons welk soort het was en wees ze alle drie aan, een echte vlinder kenner zo
blijkt uit zijn verhaal.
Nu hadden we alle drie een eigen vlinder, we hadden ze denk ik zelf niet
gevonden. Hier waren we natuurlijk heel blij mee.
Het Bruinblauwtje zit op de lastigste plek, een struik heel dicht achter hem.
Hoge sprietjes die in beeld verschijnen.
Gelukkig draait het Bruinblauwtje zo nu en dan, komt er toch nog een beetje
kleur in de foto.
De Aardbeivlinder op de kleine pimpernel, die zit op een veel beter plekje en
die doet zo nu en dan zijn vleugels even open.
De vlinderkenner had de kleine pimpernel al bij elkaar gebonden met een
grassprietje zodat de bloempjes mooi in beeld komen.
En dan is het weer wisselen, ik leg mijn waterflesje bij de vlinder, zodat het
makkelijk terug te vinden is.
Zie je de vlinder zitten...??? Loes maakte deze foto van ons. Yvonne links en
Gonnie rechts.
We krijgen het ook een beetje warm met de regenbroeken aan. Maar is in de
ochtend echt wel nodig om te dragen, anders is alles nat voordat de dag nog
moet beginnen.
Het Kalkgraslanddikkopje, die zit op een prachtige plek, met het
Kalkgraslanddikkopje kunnen we met het licht spelen
dat door de bomen komt.
Het vinden van bokeh bubbels is nu niet moeilijk.
Maar de andere kant op kijkend is nog mooier. Spelen met de andere kleine
pimpernel bolletjes en de lichtval door de bomen, zijn we in ons nopjes.
De goocheldoos attributen komen er uit...hier helpen we elkaar met het parapluutje.
De zon komt iets hoger te staan en de statief om eventueel de plu aan vast te maken
ligt in de auto. Het is maar een klein stukje lopen naar de auto, maar omdat
het warmer wordt zijn we bang dat het niet lang meer duurt
voordat het Kalkgraslanddikkopje gaat vliegen.
Het Klakgraslanddikkopje geeft ons alle tijd en ik loop met Loes naar de
Vliegenorchis terwijl Gonnie nog even bij dit vlindertje
blijft zitten.
We weten nog goed waar de Vliegenorchis staat, we lopen er gelijk heen, dat
dachten we tenminste. We zijn bijna aan de andere kant van de berg, we moeten
dus terug, ik weet van het dorre boompje, maar nu komen we van de
andere kant aan gelopen.
Maar dan zie ik het pad wat we gisteren met Bob gelopen hebben.
Gelukkig de twee steeltjes staan er nog.
We nemen er alle tijd voor, maar wat staat deze Vleigenorchis verkeerd om er
iets van te maken. Nu hebben we alle tijd, gaat het ook nog waaien, we zijn
ook een stukje naar boven gelopen op de berg, de kans op wind
wordt dan groter.
Het is zo nu en dan even wachten dat de wind wat minder wordt en snel
een foto maken.
Het komt uiteindelijk allemaal goed en Gonnie komt er ook even bij. Dan komt
er een leuk stel om ook foto's te maken van de Orchideeën die op de berg
staan en die vragen aan ons of we weten waar de Vliegenorchis staat, zo verscholen
staan ze op dit punt je ziet ze niet staan, wat zijn ze blij dat ze nu ook foto's
er van kunnen maken.
Na een korte nacht en al vele uurtjes weer in het veld gaan we even terug naar huis
om warm te eten, want vanavond gaan we weer op stap.
Loes gaat de foto's buiten in de tuin even bekijken, Gonnie knapt even een uiltje
en ik loop een klein rondje in de omgeving.
Na onze avondmaaltijd die we om drie uur eten, gaan we weer op stap. Tegen half 6
rijden we weer over de hobbel de bobbel weg op zoek naar vlinders in dit
vlinderparadijs volgens de bewoonster hier uit de omgeving, we weten dat
we goed zitten want de vlinderkenner van vanmorgen ging hier in de
avond ook heen.
Omdat we zo langzaam rijden komen we dit Knikkendnagelkruid tegen.
Een bijzonder plantje die bij Loes in de tuin staat en hier op de
rode lijst staat.
Er staan er ook een paar met de bloempjes rechtop, maar een Knikkendnagelkruid
moet knikkend op de foto.
Weer geen vlinder gezien..???
Tegen de avond komen we aan bij Roche a Lomme.
Dat ligt tussen Nismes en Dourbes.
Het imposante kruis zien we vanaf de weg al staan, moeten we daar heen..?? dat
wordt een stevige klim. Maar we willen de 50cm hoge Bokkenorchis zeker
zien. Want die missen we nog.
En kan je vertellen dat het een zeer stevige klim is. Het eerste stuk dat gaat nog
wel, maar dan moet je rechtsaf bij het info bord, dat was niet leuk meer, achter
een boom gaan staan om even uit te rusten. Het foto apparatuur op de
rug gaat nu wel wegen.
Maar wat een prachtig uitzicht op deze rotsachtige kalksteenheuvel, het geeft
een prachtig overzicht van de Viroinval streek.
En ze staan er echt zo hoog, de Bokkenorchis, heel mooi om te zien.
En rond de klok van half 9 dalen we af naar beneden. Maar ik zie die steile
helling naar beneden helemaal niet zitten, dat wordt op de bibs zitten en
naar beneden glijden. Maar er loopt ook een pad rechtdoor met een bocht naar
links, we pakken heel verstandig dat pad, en dan komen we uit bij het
veldje van het informatie bord, het had op de heen weg helemaal niet zo
vermoeiend hoeven te zijn.
Gelukkig is het droog weer, het pad is ondanks de stenen en geulen goed te belopen.
En dan gaan we alweer terug naar ons huisje. De laatste avond,
het zit er alweer op.
De weg naast ons huisje, er komt heel weinig verkeer door heen en met de
grote voortuin er voor hoor je echt niets wanneer je in bed ligt.
De voortuin, met de zon er stralend op schijnend.
De keuken, ruim genoeg voor ons drietjes.
De huiskamer....
Het riviertje Viroin door Olloy.
Even naar beneden gelopen om onder de brug poortjes een foto te maken
van de Viroin.
En dat was weer een heel gezellig weekend met Gonnie en Loes.
Dit gaan we zeker vaker doen. Lieve vriendinnen het was weer super gezellig.
Datum; 08-06-2015
