Vandaag rijden we verder naar het zuiden, een route door het vermaarde
Setesdal richting Lysebotn.
Eerst nog een rondje om het hotel, iedereen ligt nog op een uur en in de
vroege morgen is het fijn wandelen achter het hotel.
Het parkeer terrein is voor een deel leeg, er kunnen nog veel
mensen hier slapen.
Ingang van Hovdestoylen Hotell.
Om het hotel staan vele hutten, heb het idee dat dit veel in de winter gebruikt
wordt, nu zie je geen mens lopen. Het is hier erg rustig.
Wanneer je het hotel zoekt, bij dit bord is de ingang. Het was voor
ons even zoeken...
Het was er reuze gezellig. Overal leuke zit hoekjes en met alle sfeer verlichting
was het er erg romantisch.
In de avond hebben we heerlijk bij de open haard gezeten.
Het ontbijtje....
...we komen niets te kort.
Maar dan gebeurt er iets waar ik niet blij mee ben. We zijn bij de auto's om
weg te rijden en voel plotseling dat mijn maag zich omkeert. Alles komt
er uit op het parkeer terrein, maar we moet door. Rustig aan rijdend
en door de misselijkheid geen foto's gemaakt.
Nomeland gaan we de Fv337 op richting Lysebotn. Hier had ik mij zo op verhoogt,
deze weg moet echt super mooi zijn. Ruige steenmassa's en ook nog zichtbare
sneeuwwallen
Bij Bilderbuchsee vraag ik Sjaak even te stoppen, iedereen haalt opgelucht
adem, Vonnie is er weer.
Het was ook plotseling een stuk minder. Gelukkig we kunnen weer rijden
zoals het moet.
De sneeuwwallen vallen ons tot nu toe tegen, wel prachtige vergezichten
richting het meer Ivlungsvotni.
Gelukkig rijden wij voorop waardoor ik vanuit de auto foto's
kan maken.
We slinger een beetje om het Ivlungsvotni en sommige delen zijn
nog gewoon bevroren.
Het is al wel duidelijk te zien dat de bergen anders van structuur
zijn en van kleur.
Het laatste deel water van het Ivlungsvotni meer.
De Rosskrepp stuwdam.
De Rosskreppfjorden, prachtig om te zien.
Met in het midden het Sandvigvatnet meer.
Bij het Grydal is even een moment om onze benen weer te stekken.
Een mooi stukje grond, zonder dikke stenen, om onze auto's te parkeren
En waar we achter de rotsen even een plasje kunnen doen...altijd weer de dames.
Wel een hele opluchting, rond de klok van 1/2 12 moet dat toch kunnen. We
hebben het al lang genoeg opgehouden.
We rijden inmiddels op de Fv500. Bij dit mooie meertje laat ik even mijn
mede rijders stoppen en Sjaak en ik rijden even terug, want wat ik snel
even voorbij zag komen wil ik op de foto zetten. Daar was geen gelegenheid
om drie auto's te parkeren.
Sorry, jullie moeten even wachten...kom zo terug.
Het Andersvatnet meer ligt er zo mooi bij.
Het zonnetje zo over het water.
De diepte van dit meer, zal vast in de verte nog veel verder door lopen.
Wat zal een wandeling in dit gebied mooi zijn.
We moeten weer door rijden, in het route boek staat dat we bijna bij de
steenmassa's zijn. Snel weer terug en we rijden met z'n drietjes weer
een stukje verder.
Je rijdt op deze weg van de ene in de andere verbazing, zo ligt er sneeuw,
dan weer een prachtige meer, en dan plotseling komen alle
stenen te voorschijn.
Bij het Tjodanpollen meer zien we ook stapels stenen staan. Welke betekenis
zou dit hebben. We verzinnen van alles maar het goede antwoord
hebben we niet gegeven.
Een steenmannetje is een stapel van natuursteen, steenmannetjes komen
wereldwijd voor. Een steenmannetje wordt wel gebruikt om een pad of de
top van een heuvel te markeren. In het verleden zouden reizigers die
onherbergzame gebieden doorkruisen, de gewoonte hebben gehad om onderweg
stenen op te rapen en toe te voegen aan het eerstkomende steenmannetje
dat ze tegen kwamen. Vooral in het mistige klimaat en de hoogvlaktes in
Scandinavië waar paden niet of nauwelijks zijn te herkennen zijn deze
steenmannetjes bijzonder nuttig om de weg te kunnen vinden. Men
loopt van het ene steenmannetje naar het volgende, zichtbare,
steenmannetje.
In Scandinavië worden steenmannetjes al eeuwenlang gebruikt
voor navigatie.
Wanneer wij nu de steenmannetjes zouden gebruiken, zouden we alleen
maar rondjes lopen.
In dit gebied staan er wel heel veel.
Dit zijn de drie steenmannetjes voor deze week. Met navigatie en al.
Geen steentje voor nodig. Tommy doet het goed.
En ik zie op de kaart dat we bijna bij Lysebotn zijn. Ik heb op internet een
filmpje gezien dat we een hele smalle tunnel door moeten, maar dat er een
weg heen loopt met super mooie bochten. Was ook wel weer een keer nodig,
de lange rechte wegen begonnen een beetje te vervelen
bij de mannen.
We rijden langs het restaurant Orneredet, ook wel Adelaarsnest genoemd,
omdat het 640 meter boven het meer uitsteekt.
Wij rijden door, en ze hebben niets te veel gezegd in het route boek, wat zijn
dit leuke wegen voor de mannen. Alleen in de tunnel even iets rustiger aan
gedaan. Het was zeker smal en duimen dat er niemand van de andere kant
aan kwam, vooral in de bocht die in de tunnel zit, je moest er bijna steken
om er door te komen.
Eenmaal in Lysebotn aangekomen nemen we even een boterham, het is
inmiddels half 1 geworden, we hebben er wel zin in en met dit uitzicht,
al zittend op de bankjes, genieten we van alles
om ons heen.
Ik duik even op de grond, om deze foto te maken, er waren meer van de
club hier hun boterham aan het eten en ze zijn het al een beetje gewend
dat ik dit soms doe.
Het Lysefjord vanuit Lysebotn.
Het plein waar je op de boot kunt stappen.
Na een kwartiertje rust gaan we weer verder. Vraag aan Sjaak om toch
even bij het restaurant te stoppen. Alleen ik moest even mijn rokje een
stukje omhoog doen om 5 minuten er te mogen parkeren om het
uitzicht op de foto te zetten.
Dit is de weg naar beneden. Helaas kwam meneer de controleur mij even
vertellen dat de auto's van het parkeer terrein af moesten en dat ik snel
naar de auto moest.
Je kan namelijk bij het restaurant er om heen lopen om dan het
Lysefjord in te kijken.
In het route boek staat dat we de zelfde weg weer terug moeten rijden. Daar
hebben wij niet zo veel zin in en nemen een andere weg.
We komen wel langs de steenmannetjes, nu zien we de andere kant nog beter,
en we kunnen het niet laten om weer een keer te stoppen.
Inmiddels ben ik aan het zoeken waar de weg loopt die we gaan nemen. We
moeten naar richting Suleskard om net voor dat plaatsje de Fv975 op
te gaan richting Tonstad.
Na Tonstad heet het de 42, maar of we er nu zo blij van worden dat we
deze weg hebben genomen...ik weet het niet. Zo heel anders dan de weg
die we net gereden hebben.
En dan krijgen we bij Haddeland ook nog eens dikke druppels op ons hoofd.
We proberen zolang mogelijk open door te rijden, makkelijk stoppen langs
deze weg is er niet, totdat de druppels echt dik worden. We moeten stoppen,
gelukkig is het niet zo'n hele drukke weg, alleen er wordt wel getoeterd
door de langs komende auto's...die stomme Hollanders..
Ik kijk even snel waar de 42 uitkomt, en dat blijkt niet zo heel ver van het
plaatsje Evje te zijn.
Daar hadden we eigenlijk uit moeten komen, wanneer we de oorspronkelijke
route hadden gereden. Thuis had ik de Byrtveitfossen al opgezocht, en die
wilde ik toch wel heel graag zien.
De andere rijders snappen er niets van, die komen ons tegen in
tegengestelde richting.
De watervallen zijn niet zo heel erg spectaculair, meer een brede rivier die
een beetje wild is.
Alleen we beginnen te twijfelen of dit wel het deel is wat we
moeten hebben.
En zo keren we om op zoek naar een beter plekje. We komen nog een parkeer
terrein tegen en parkeren daar onze auto's. Lopen een stukje door de
bosje en komen inderdaad op een iets robuuster stuk.
We moeten een dam oplopen om betere foto's te kunnen maken. Sommige
brokken steen liggen los, het is dus uitkijken waar we lopen. Eerst met je voet
het blok heen en weer doen, voordat we ons gewicht er op zetten om de
volgende stap te maken.
Ook worden we met een bord gewaarschuwd dat we het water niveau in
de gaten moeten houden, het kan plotseling omhoog komen.
Gelukkig is dat bij ons niet gebeurt, In deze snelle stroom versnelling wil je
niet zwemmen.
In Evje zijn twee watervallen, we gaan op zoek naar onze
laatste waterval.
We rijden een rondje om de Fennefoss om een mooi plekje te vinden.
Helaas was dit onze beste plek.
Sjaak heeft wel in Evje even zijn hart kunnen ophalen, er was een bedrijf in
Evje gevestigd waar een merk boot vandaan komt, daar even gekeken,
altijd leuk om te kijken hoe het er in een ander land aan toe gaat.
En zo rijden we via de 9 richting ons laatste hotel
in Noorwegen.
We komen op onze kamer en we schrikken eigenlijk waar we moeten slapen.
We kunnen er net niet staan onder het schuine dak en echt ruimte om onze
spullen kwijt te kunnen is er niet. Ze weten dat het voor een nachtje en proppen
ons daar dan maar in. We horen ook de snelweg die er naast ligt. Hopelijk
slapen we vannacht een beetje.
Het eten is ook niet al te veel vullend.
Vetrand langs het vlees, echt top is het allemaal niet.
En één bolletje ijs. Morgen ochtend maar goed eten.
Het was een mooie dag en dat moeten we maar in onze gedachten houden.
Morgen verlaten wij het prachtige land Noorwegen. Deze rit door Noorwegen
was veel te kort. Kom er graag nog een keertje terug.
Op naar Denemarken.
Hotel:
Quality Hotel & Resort Kristiansand
4696 Kristiansand
Noorwegen
Gereden kilometers: 440 kilometers
Zaterdag 4 juni 2016 - van Zwolle naar Kiel
Vrijdag 10 juni - van Hovden naar Kristiansand
Zondag 12 juni - van Kolding naar huis
