Centennial Classic TT - Giacomo Agostini

18 en 19-09-2010

Deze dagen heb ik weer mee mogen maken van heel dicht bij, net zoals in 1998, je kan me geen groter plezier doen om tussen deze "oude" gabbers lekker te laten lopen. Ik wil de familie Korstwinder hierbij ook bedanken dat jullie dit voor me mogelijk hebben gemaakt. Dank jullie wel. Wat een mooie belevenis is dit toch. Ik ga deze dagen in stukjes doen, jullie snappen dat ik hiervan heel veel foto's heb gemaakt en dan wordt het wel een heel lang blogje.

Giacomo Agostini ( Brescia, 16 Juni 1942) is een voormalig Italiaans motorcoureur.

Wachten tot de hele ploeg met de MV Agusta's weg mag, kan je vertellen dat dit een herrie was. Ik was mijn oordopjes vergeten in te doen na het eten, kon dus echt mee genieten. Oortjes vonden dit niet leuk.

1965

Zijn prestaties trokken de aandacht van graaf Domenico Agusta, eigenaar van MV Agusta, en al in 1965 reed "Ago" zowel in de 350- als de 500 cc klasse op deze motoren. Hij werd er de leerling van de grote Mike Hailwood. Agostini beschouwt hem nog steeds als de beste coureur aller tijden.

                                                                              1966
Hailwood, die op de MV Agusta in 1965 wereldkampioen in de 350- en 500 cc-klasse was geworden, vertrok echter in 1966 naar Honda, wat voor Agostini de weg vrij maakte om de wereldtitel in de 500 cc-klasse binnen te slepen. Dit kwam deels ook omdat Hailwood met de 500 cc Honda RC 181 geen vuist kon maken. In de 350 cc klasse reed Hailwood met de Honda RC 165 zescilinder en werd er wereldkampioen mee.

                                                                             1967
Ook in 1967 werd Giacomo Agostini wereldkampioen in de 500 cc klasse met MV-Agusta

Ook Ago moest een setje hebben. Altijd een leuk gezicht wanneer de motor dan echt gaat rijden en de meneer er achter plots geen motor meer onder zijn handjes voelt.



                                                                           1968-1972
In 1968 stopte Honda plotseling met motorraces, terwijl Mike Hailwood al een contract had. Dat verbood hem deel te nemen aan grand prix-wedstrijden, waardoor Agostini zowel in de 350- als in de 500 cc-klasse wereldkampioen werd met MV Agusta. Hij hield dit echter nog vier jaar vol!

                                                                           1973
In 1973 kon Giacomo Agostini de 350 cc-wereldtitel nog veroveren, maar de 500 cc-titel moest hij overlaten aan zijn teamgenoot Phil Read, met wie hij op enigszins gespannen voet stond.

Hier vraagt Ubaldo Elli, eigenaar van de motor, hoe alles is verlopen. Altijd weer blij wanneer alles weer heel binnen komt.

                                                                              1974
Giacomo Agostini zag het einde van de viertaktmotoren (waaronder die van MV Agusta) naderen en koos voor de Yamaha tweetakten. De teammanager van Yamaha had hem al enkele jaren eerder benaderd, maar toen vond Ago het nog te vroeg. In 1974 ging het dus door, mede omdat Yamaha-coryfee Jarno Saarinen in 1973 op het circuit van Monza was verongelukt. Agostini stelde Yamaha niet teleur: hij werd meteen met de 350 cc-Yamaha wereldkampioen. Read pakte voor de laatste keer een wereldtitel met de 500 cc-MV Agusta.

                           
                                         1975
In 1975 reed Agostini uitsluitend op de 500 cc Yamaha, en werd er wereldkampioen mee.

                                  1976 en 1977
Intussen was een nieuwe generatie coureurs opgestaan, zoals Barry Sheene. Ook waren de Yamaha's niet meer de enige tweetakten in de zwaardere klassen: ook Suzuki had een sterk ijzer in het vuur: de RG 500. Sheene werd er wereldkampioen mee, terwijl Yamaha de jonge Amerikaan Kenny Roberts rekruteerde. Agostini ging terug naar MV Agusta, maar won slechts twee wedstrijden: in Assen en op de Nurburgring. De dagen van de viertaktmotoren waren geteld, en officieel beëindigde Giacomo Agostini zijn carrière in 1977, nadat hij ook nog enkele wedstrijden op een Suzuki gereden had..

                                  1978 - 1980
In deze jaren reed Giacomo Agostini, net als andere beroemde motorcoureurs als John Surtees en Mike Hailwood, in "single seater" auto's. Hij kwam uit voor in de Europese Formule 2 met een Chevron-B42 BMW, maar kwalificeerde zich in 1978 maar vier keer voor de race. Teleurgesteld stapte hij over naar de British Aurora Formula 1 competitie, waar hij met een eigen team en een Williams FW06-1 deelnam. In 1979 en 1980 kwam hij in deze klasse vier keer op het podium, maar hij besloot zijn auto-carrière eind 1980 te beëindigen.

                                                                       1982 en verder
In 1981 bleef het stil rond Agostini, mede omdat de British Aurora Formula 1 stopte, maar in 1982 kwam hij terug met een eigen motorteam in de 500 cc-klasse:

Team Yamaha Marlboro Agostini.

Als teammanager werd hij weer succesvol, met

goede rijders als Kenny Roberts, Freddie Spencer

en Eddie Lawson

Hier het hele verhaal hoe Ago onderuit gegaan is. Op de schouder de schrammen van het vallen. Helaas geen foto van de motor kunnen maken, deze ging gelijk de vrachtwagen in.

De Yamaha nog tiptop in orde voor de val.

                                 

GP Carrière

jaar     klasse    merk            positie    overwinningen    podium

1964  250 cc Moto Morini     10                -                     -

1965 350 cc MV Agusta         2                3                     5
        500 cc MV Agusta          2                1                     7

1966 350 cc MV Agusta          2               3                     7
         500 cc MV Agusta   kampioen         3                     8

1967 350 cc MV Agusta         2               1                      5
        500 cc MV Agusta    kampioen        5                      8

1968 350 cc MV Agusta   kampioen        7                      7
         500 cc MV Agusta   kampioen       10                    10

1969 350 cc MV Agusta   kampioen       8                        8
         500 cc MV Agusta   kampioen     10                      10

1970 350 cc MV Agusta    kampioen     9                        9
         500 cc MV Agusta    kampioen   10                       10

1971 350 cc MV Agusta    kampioen    6                         6
        500 cc MV Agusta     kampioen    8                         8

1972 350 cc MV Agusta    kampioen    6                         7
         500 cc MV Agusta    kampioen   11                       11

1973 350 cc MV Agusta    kampioen   4                         6
         500 cc MV Agusta         3           3                        4

1974 350 cc Yamaha         kampioen   5                         5
         500 cc Yamaha              4           2                        3

1975 350 cc Yamaha              2             1                      4
         500 cc Yamaha        kampioen      4                      6

1976 350 cc MV Agusta       15            1                      1
         500 cc MV Agusta        7             1                      1

1977 350 cc MV Agusta       16           -                        1
         500 cc MV Agusta       6             1                        2

totaal                                                 122                    159

Tot de volgende...

CCTT Assen 1998

We gaan even een paar jaar terug in de tijd. De motorenfreaks onder ons weten natuurlijk dat het weekend van 18-19 September 2010 weer een CCTT is in Assen. In 1998 was in daar ook bij en dit jaar mag ik me weer drie dagen uitleven. Wat ben ik daar blij mee. Zullen al de oudjes er nog zijn. Ik weet al dat ik twee mensen niet ga tegen komen, die zijn helaas overleden en die waren zo vriendelijk en gezellig. Helaas mag mijn vader dit evenement ook niet meemaken, wat kan er toch een hoop gebeuren in 12jaar.
Ik ga in de bus slapen van Jan Kostwinder en het zal een reuze gezellig weekend worden.

De foto's zijn nog ouderwets van het rolletje af, en even door de scan geweest.

Twee helden uit de oude tijd: Umberto Masetti en John Surtees

Randy MamolaRandy Mamola geboren op 10-11-1959, was heel erg geliefd bij elk motorsportpubliek. dit om zijn spectaculaire manier van rijden en vooral ook om de vele wheelies die hij maakte. Randy werd maar liefst 4x 2e in de eindstand van het wereldkampioenschap, maar wereldkampioen werd hij nooit. Hij behaalde diverse overwinningen in de koningsklasse.

Barry SheeneBarry Sheene (11 september 1950 - 3 maart 2003) was een Britse motorcoureur.
Als zoon van een GP-monteur kwam Sheene al op jonge leeftijd in aanraking met de sport. In de vroege jaren zeventig had hij succes in de lichtere klassen, waarin hij streed tegen coureurs als Jan de Vries en Angel Nieto. Een paar jaar later stapte Sheene over naar de zware klassen. In 1975 leek er een einde te komen aan zijn carrière na een zeer hevige valpartij op het roemruchte Amerikaanse circuit van Daytona Beach. Sheene maakte echter een wonderbaarlijke come-back. Nadat hij in 1976 vijf Grand-Prix-overwinningen behaalde, mocht hij zich wereldkampioen in de Koningsklasse noemen. Ook in 1977 werd hij wereldkampioen. De jaren daarna was de Amerikaan Kenny Roberts zijn voornaamste rivaal.
Ook hier had pa een luisterend oor of de motor goed zijn werk doet. Zodat één van onze race vrienden goed voor de dag gaan komen.

Cas Swart samen met pa, nog even een instelling veranderen voordat de wedstrijd begint.

Umberto Masetti
Umberto Masetti (Parma, 4 mei 1926 - Maranello, 28 mei 2006) was een beroemd Italiaans motorcoureur.
In 1949 reed hij zijn eerste Grand Prix in de 125 cc klasse. In 1950 stapte hij over naar de 500 cc klasse en won meteen zijn eerste wereldtitel op een Gilera, met 1 punt voorsprong op Geoff Duke. In 1951 werd hij derde achter Duke en Alfredo Milani, maar in 1952 werd hij opnieuw wereldkampioen. Hij reed in dat jaar de eerste 100 mijl per uur-ronde op het TT-circuit van Assen. In 1954 kreeg hij slechts beperkt steun van Gilera, waardoor hij overstapte naar MV Agusta. In 1955 behaalde hij met dit merk een derde plaats in het kampioenschap. Hij reed in dat jaar ook voor MV Agusta in de 350 cc klasse. In 1956 volgde een zesde plaats, opnieuw op een MV Agusta.Masetti won zes Grand Prix in de 500 cc klasse en reed tot in de jaren zestig in de 250 cc klasse.Tijdens de Centennial Classic TT in Assen in 1998 kwam Masetti(4 dagen na zijn 72e verjaardag) nog aan de start met een 250 cc NSU Rennmax en een 500 cc Gilera.Umberto Masetti overleed op 28 mei 2006 op 80-jarige leeftijd.Zijn Gilera Quattro is nu in Nederlandse handen

John SurteesJohn Surtees MBE (Tatsfield (Surrey), 11 februari 1934) is een voormalige Engelse coureur, die er als enige ooit in slaagde om zowel op de motorfiets als in een Formule 1-auto wereldkampioen te worden.Op 15-jarige leeftijd nam hij reeds deel aan een zijspanrace waarbij zijn vader, een motorhandelaar uit Londen, de motor bestuurde. Ze wonnen de race, maar werden gediskwalificeerd omdat hij te jong bleek.
Van 1952 tot 1960 reed hij in 49 Grands Prix voor motoren van 350 en 500cc, waarbij hij 38 keer won en 7 keer kampioen werd. In de 113 Formule 1 Grands Prix waaraan hij in de jaren 1960 tot en met 1972 deelnam wist hij 24 keer op het podium te komen, waarvan zes keer als eerste. In 1964 werd hij wereldkampioen in die klasse in de Ferrari 158 met 1500cc-motor. Ook in 2006 was hij nog actief in de racewereld door zijn betrokkenheid bij het Britse A1 Grand Prix team.

Barry Sheene

Giacomo Agostini
Giacomo Agostini (Brescia, 16 juni 1942) is een voormalig Italiaans motorcoureur.Hij werd geboren in Brescia, maar groeide op in de omgeving van Bergamo. Giacomo begon zijn motorcarrière met heuvelklim-wedstrijden, onder andere op een 175 cc Moto Morini, maar kreeg in 1964 een contract aangeboden bij het raceteam van Moto Morini, waar hij Tarquinio Provini verving.

Erica Terpstra temidden van helden uit het verleden: Geoff Duke, Umberto Masetti en John Surtees

Wat blijft het toch een vertederd beeld. Ze bloeide weer helemaal op, wat hebben ze een schik gehad deze oudjes.

Fam. Kostwinder ook klaar om de wedstrijd te gaan rijden. Pa Kostwinder in het midden en de boys aan zijn zijde.

Ferry Brouwer

Ferry Brouwer de organisator van het hele gebeuren. Petje af wat hij allemaal voor elkaar heeft weten te krijgen. En zijn toch personen geweest die hun motor in bruikleen hebben gegeven zodat de coureur van toen op zijn eigen motor kon rijden.

Pa een onder onsje, wat zal ik hem dit weekend missen.

Jan Kostwinder komt terug van een gereden wedstrijd...

Tot de volgende...