BMW z3 Rally - Kastelentocht door Luxemburg - deel 2

 Tweede deel van zaterdag 14 mei 2011.
Vanaf de boom van Napoleon rijden we door Burden, Ettelbruck en over de Colmar Berg om zo bij het slot van Hertog van Nassau uit te komen.

Kasteel Berg bevindt zich in de gemeente Colmar-Berg in het Groothertogdom Luxemburg en is de hoofdresidentie van de Groothertog van Luxemburg.


Door de Belgische Revolutie, waar ook Luxemburg bij betrokken raakte, werd het grondgebied van Luxemburg, na de afscheiding van België van de Staat der Nederlanden, als zodanig een Personele unie onder het Nederlandse Koninkrijk en geregeerd door koning Willem II. Door de fysieke scheiding van Luxemburg van het Nederlandse gebiedsdeel, verminderde de invloed van de koning op de vesting Luxemburg. In de hoop de grotendeels katholieke Luxemburgse bevolking gunstig te stemmen, vatte de koning het plan op om een residentie in Luxemburg te bouwen en hij kocht hiervoor in 1845 bouwgrond aan in Colmar-Berg. Volgens de grondwet van 1848 werd het nieuwe slot als exclusieve residentie van het Groothertogdom bestempeld.

In 1890 stierf Willem III, die geen mannelijke opvolger had.

Door de in Luxemburg geldende Lex Salica, werd hierdoor automatisch de verbinding tussen het Nederlandse Koninkrijk en het Groothertogdom opgeschort en ging de opvolging over op een andere lijn van het Huis Nassau in de persoon van Adolf I.

In 1906 liet diens opvolger, Groothertog Willem IV het oude slot afbreken om een nieuw slot op dezelfde plaats te bouwen.

Dit slot was ontworpen door de Münchense architect Max Ostnrieder en de Luxemburger Pierre Funck-Eydt.

Als voorbeeld voor de toren heeft de door Max Ostnrieder ontworpen toren (1904) van Schloss Kospoda in Thüringen, Duitsland, gediend. De bouw begon in 1907 en werd in 1911 afgerond.

Sindsdien is het slot Berg de hoofdresidentie van het groothertogelijk familie.

Tijdens de crisisjaren in de jaren '30 van de vorige eeuw kwam ook de groothertogelijke familie in financiële nood. Groothertogin Charlotte kwam daarom met de Luxemburgse regering tot een overeenstemming om de privé-eigendommen, waaronder het Slot Berg en Groothertogelijk Paleis (de officiële residentie van de Groothertog) in de stad Luxemburg, aan de staat te verkopen om deze vervolgens weer aan de groothertogelijke familie ter beschikking te stellen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de meest waardevolle kunstwerken door de Nazi's uit het kasteel gestolen en werd het slot door hen gebruikt als opvoedingsgesticht voor lokale Luxemburgse meisjes.

Na de oorlog onderging het kasteel een intensieve renovatie en restauratie.

Pas bij de troonsovername door groothertog Jan in 1964 werd het weer voor bewoning in gebruik genomen. Tot die tijd had de groothertogelijke familie in het kasteel Fischbach gewoond.

Het kasteel is gesloten wat we natuurlijk er jammer vinden, maar het naast gelegen kerkhof kun je wel bezoeken.

 Het is maar heel klein maar wel heel mooi om te zien.

Voor de kerk liggen de nieuwere graven, aan de zij- en achterkant de oude graven.

Hier kun je door de bomen heen het kasteel een deel zien liggen.

In de landelijke vallei van de Attert ligt het dorpje Useldange.

Daar aangekomen zien we het kasteel Useldange.

Plaatselijk ook wel bekend als Burg Useldingen, het is een twaalfde-eeuws kasteel met vier tuintypes (kruidentuin, groentetuin, boomgaard, middeleeuwse siertuin)

Dit was tevens de vraag bij het kasteel.

Het Useldange kasteel werd waarschijnlijk ergens gebouwd in de 11e eeuw.

De eerste bekende bezitter was Theobald von Useldingen met zijn vrouw Azeka.

Hun familie lijn sterft uit in het midden van de 13e eeuw.

Tijdens de 14e eeuw zijn de muren en de ronde torens gebouwd.

In 1415 wordt Johann von Rodemacher de Lord of Useldange hij trouwd met Irmgart von Boulay.

Johann von Rodemacher verliest al snel hun prachtige kasteel door indringers tijdens de Frans-Bourgondische oorlog.

In 1479 werd het Useldange kasteel in beslag genomen door keizer Maximillian I en overgedragen aan Christoph von Baden.

Zowel het kasteel en de kapel werden zwaar beschadigd in die tijd.

Wilhelm von Nassau-Vianden erfde het kasteel in 1674, maar verkocht het aan Franz-Sebastian Bauer von Everlingen.

In latere eeuwen raakt het kasteel in verval en werd het een ruïne.

In 1903 is zelfs de kapel afgebroken.

In 1924 gaat de kasteelruïne naar Francis Kuhn-Wolff, een vrouw die is geëmigreerd, toen ze 18 was, van Useldange naar de Verenigde Staten.

In 1934 zijn de overblijfselen van het paleis gesloopt om plaats te maken voor een moderne villa.

Voor de ruine staat het beeld van een Romeinse soldaat.

Boven het dorp uit troont de ruine van een middeleeuwse burcht.

Vooral de twintig meter hoge wachttoren maakt indruk. 

Via weer mooie landwegen en prachtige bochten, voor Sjaak erg leuk om te rijden, komen we aan bij Kasteel d'Ansembourg

Dit kasteel heeft een prachtige tuin met beelden en bloemen.

De Marchant et d'Ansembourg is de naam van een Zuid-Nederlands adellijk geslacht waarvan alle leden de titel van graaf of gravin voeren.

Het geslacht werd in 1814 in de Nederlandse adel erkend.

De familie werd rijk door de staalhandel en kocht in de 17de eeuw het in de buurt van ijzermijnen gelegen kasteel Ansembourg in Luxemburg.

De familie woont in Kasteel Amstenrade.

De Nederlandse afstamming spruit voort uit Oscar de Marchant et d'Ansembourg (1811-1883), zoon van Jean-Baptiste d'Ansembourg.

Twee andere zoons van Jean-Baptiste de Marchant et d'Ansembourg liggen aan de oorsprong van de Belgische tak van de familie.

Het gaat om William d'Ansembourg (1809-1882) en Alfred d'Ansembourg (1813-1876).

Van William zijn er heel wat afstammelingen, tot heden, terwijl de tak voortspruitende uit Alfred in 1944 is uitgestorven.

Ansembourg is een plaats in de gemeente Tuntange en het kanton Mersch in Luxemburg.

Ansembourg telt 40 inwoners (2001).

Het dorp is gelegen aan de Eisch.

Ondanks het kleine aantal inwoners kent Ansembourg twee kastelen.

D'Ansembourg behoorde tot een familie die in de zeventiende eeuw in de adelstand was opgenomen.

De familie Marchant was de maatschappelijke ladder opgeklommen en had fortuin gemaakt als 'maître des forges' of eigenaar van hoogovens.

De grootvader van Jean-Baptiste, Lambert de Marchant werd tot graaf gepromoveerd in 1749.

Zijn vader was Romain-Joseph de Marchant en zijn moeder Marie-Anne de Hayme de Bomal.

Die vader was officier bij de troepen van de prins-bisschop Velbrück, zijn oom.

De ouders van Romain waren Lambert de Marchant (1706-1760) en Anne von Velbrück (1714-1760), zus van de prins-bisschop.

Van 1788 tot 1794 was hij graaf van het graafschap Geleen en Amstenrade.

Jean-Baptiste d'Ansembourg verscheen voor het eerst in het openbaar toen hij in 1814 door generaal Wintzingerode, bevelhebber van het Russisch leger, lid werd gemaakt van het voorlopig bestuur voor het departement van de Beneden-Maas, gevestigd in Luik.

D'Ansembourg was in 1808 in Hardenberg (Westfalen) getrouwd met barones Marie-Antoinette Wendt­-Holtfeld (1781-1856) en ze hadden zeven kinderen.

Zoons en kleinzoons speelden een rol aan het Hof in Nederland en in het Groot-Hertogdom.

Een zoon, Oscar d'Ansembourg (1811-1883) is de stamvader van de in de Nederlandse adel opgenomen familietak.

Twee andere zoons, William d'Ansembourg (1809-1882) en Alfred d'Ansembourg (1813-1876) werden erkend in de Belgische adel.

De oudste van de twee heeft adellijke nakomelingen tot heden.

Pinokkio mooi neergezet voor de foto.

Bij het kasteel is ook een Greenman te vinden, de betekenis is de God van het Woud.

Onzichtbaar in het dichte gebladerte, maar altijd waakzaam en aanwezig.

Beschermer wat van hem is.

In het bos met alles wat er leeft.

De Greenman wordt sinds eeuwen aangetroffen op allerlei plaatsen.

Opvallend is dat het merendeel van die plaatsen een religieuze of godsdienstige achtergrond hebben.

Ook op de muren van paganistische tempels zijn afbeeldingen van hem gevonden.

Vooral in de tijd dat het Christendom op kwam, zijn veel afbeeldingen van hem gemaakt.

The Greenman is teruggekeerd als levend gezicht van de hele aarde, zodat we door zijn mond kunnen zeggen: wij zijn één.

De naam Greenman is blijven hangen, alhoewel hij nog steeds omstreden is. 

Ook staat de Greenman voor wedergeboorte en verwijst tevens naar de transformatie die mensen kunnen ondergaan wanneer zij hun weg vinden.

De Greenman is een prechristelijk symbool, welke ook door de Kelten veel gebruikt werd.

Onze eerste dag laat veel moois zien van Luxemburg. In het volgende deel nog meer moois.

Deel 1

Deel 3

Deel 4

Deel 5