Pas de Calais- Deel 2

 Wat zijn we toch blij met dit weer, het is droog en het zonnetje laat zich zelfs zien. Normaal zijn we daar niet zo blij mee maar met de Lee filters op zak moet het goed gaan komen. 

Na een heerlijk ontbijtje rijden we naar het kleine keien strandje bij Audresselles. Wat een kleuren komen ons tegemoet, alleen het loopt wel lastig met de regenlaarzen aan. De keien doen zeer onder onze voetjes. 




Dag 2 :
Audresselles - klein strandje, bij ons beter bekend als het macro strandje
Tardinghen - mosselbanken.

Het waait hard en de toppen van de golven hebben prachtige schuimkoppen. of zal 

dat nu juist tegen ons werken. De zee is nog hoog, we hebben dus alle tijd

 om een goed plekje te zoeken om met de big stopper te spelen. 

Maar wat zijn de olifanten keien prominent in beeld. Dan maar een langere

 sluitertijd proberen. Het is moeilijk om er een balans in te vinden tussen de

golven mooi fluweelachtig te krijgen en de dikke olifant keien.

Wanneer de zee verder is gezakt kunnen we op de keien gaan lopen en daar

 zijn kleine riviertjes ontstaan.  Druk ik nu op de ontspanknop wanneer de golf

 er aan komt of wanneer deze juist weer terug gaat. Het blijft proberen en 

genieten van de zee lucht.

In de middag staat er weer iets anders op het programma, de Mosselbanken. Ik vertelde

 in deel 1 al hoe we aan dit straatje zijn gekomen. Dit is smalle straatje  naar de kust

 vanuit Tardinghen. We weten rond welk tijdstip we er moeten zijn, wat is internet

 dan makkelijk om de getijden op te zoeken.

Aan de overkant Dover te zien.

Maar daar aangekomen zien we helemaal niets. Lopen het strand verder op en zien 

wel iets in het water, maar dat is zover dat kan het niet zijn.  Gonnie gaat iets uit 

de auto halen en komt een mevrouw tegen en die verteld ons dat we in Wissant moeten

 zijn. Kan je vertellen dat Wissant niet ons plaatsje is, wat een doolhof aan wegen. Het

 ene straatje mag je niet in en dan mag je weer niet naar rechts, sta je gewoon weer

 op het zelfde punt. We geven het niet op en na een paar kleine straatjes genomen te

 hebben komen we aan het strand. Maar daar geen mosselbanken te vinden.  Daar

 weer gevraagd en dit aardige mevrouwtje stuurt ons weer terug. We zaten dus wel

 goed. Zo leer je wel de weg in Wissant.

Wij weer terug naar Tardinghen en ja hoor, we zien nu iets te voorschijn komen. 

Maar wat staat het allemaal ver weg. 

Staat het water nog te hoog..?? of staan we nog op het verkeerde plekkie. Het schip

 wat hier al heel lang ligt, daar kunnen we mee spelen. Weer met onze laarzen het

 water in. 

We hebben het idee dat er veel meer te zien moet zijn. We hebben hele andere mooie

 foto's gezien met mossels aan een balk. We kijken om ons heen en zien in de verte 

nog meer staan, we lopen daar even heen en dit zijn inderdaad de mosselbanken

 waarvan we de foto's hebben gezien. 

De mosselbanken maak je dan vanuit alle hoeken, niemand van ons heeft op

 het moment van foto's maken gezien dat er geen één mosseltje aan zit. Dat zien 

we thuis pas. Dan maar een paar palen in het water en zelf de mosseltjes er aan

 vast denken.

Misschien zijn de palen net leeg geplukt, opnieuw geplaatst. 

We treffen het niet.

Deze kleuren en de ronde vorming van de stroming in het water vond

 ik wel apart. 

Zo ver waren we gelopen vanuit Tardinghen dat we bijna bij restaurant La Sirène zijn

 en de Cap Gris Nez zien. En dan nu alles inpakken en weer terug lopen. Met natte 

sokken in de regenlaarzen.

Nog even deze visser op de kiek. Die is tenminste verstandig om zijn

 waadpak aan te trekken...

En wat gaan de dagen snel voorbij,maar wat hebben we het leuk zo

 met z'n drietjes.

Datum: 28-04-2015