Voor het kraaien van de haan....

 ......was ik mijn bed uit. En ik moet je zeggen, normaal moet ik echt even eten en kopje thee, maar deze ochtend was het bed uit, tandjes poetsen, aan kleden en Loes stond al voor de deur. 

Waarom deze aanpak..?? anders was het nog vroeger dat de wekker af moest gaan. 

Loes had vrijdag haar ochtend foto's laten zien, ik was om, dit wil ik ook. Maar het is zo moeilijk om het tegen mijn kussen te vertellen dat ik er vroeg uit moet, en in de middag had ik een verjaardag. Ga ik dat allemaal vol houden. Het moet gewoon, in de Viroinval lukte het ook om vroeg op te staan.

We rijden in de auto en dan is het duimen of het er weer net zo uit ziet als vrijdagochtend. Het weer is goed maar Loes zegt al tegen me "gisteren was er veel meer nevel boven de weilanden en slootjes". Hopelijk heb ik een klein beetje geluk. 

En dat gelijk krijg ik, het veld is goed vochtig, nu zoeken naar vlinders 

of libellen.Gelukkig hebben we onze regenpak aan, anders waren we goed

 nat geworden. Voel al dat mijn nieuwe schoenen niet water dicht zijn. 

Zie ook nu waarom, dat wordt andere kopen. 

We lopen via een klein voetpad naar achteren en onderweg komen we al een 

aantal libellen tegen, daar zetten we onze statief neer, dat zijn al twee

 plekken, maar we willen de Icarusblauwtje graag 

op de foto.

Ook die vinden we gelukkig. Loes gaat eerst verder met één van de libellen, 

want de Icarusblauwtje heeft ze al met glinsteringen.

Ik leef me uit, wat is dit mooi. Nu hoop ik wat ik zie in het veld

 dat dit straks ook op de computer zichtbaar is. Ik klik maar een eind raak, 

het veranderd allemaal zo snel, de zon doet echt zijn best om met

 me te spelen.

En het kantelen van de camera geeft ook elke keer een ander beeld.  Is dit 

nu het vroege opstaan waar de meeste het over hebben...dat ik dit niet

 eerder heb gedaan.

De regenboog kleuren links onderin zie ik in de camera heel duidelijk, op de 

foto is het een stuk minder zichtbaar, wel jammer, dat was echt 

zo gaaf om te zien.

Een heel ander effect, door aan de sluitertijd te draaien kan ik ook wel eens te 

ver draaien en dan komt dit te voorschijn. Ik werk op Manuel en ik kijk dan 

niet altijd op het schermpje wat er gebeurt. Maar niet verkeerd, je ziet nog net

 zijn oogje. Je snapt dat ik niet kan kiezen uit deze foto's. En een mooie ochtend

 duurt niet zo heel lang, ik loop even naar het statief toe om te kijken hoe

 het met de libellen is.

De steenrode heidelibel zit nog heerlijk op me te wachten. Wat een prachtige glinstering

 op de vleugels, Het enige nadeel is, ik heb nog niet zoveel met een libel. De liefde is 

nog niet over gesprongen. Vraag me ook af wat ik hiermee moet doen. Een vlinder

 trekt mij meer, maar niet geschoten zeker mis...

Daar begint het al, welk diafragma moet ik pakken om alle twee de vleugels 

scherp te krijgen. En dan nog met een mooie achtergrond. De mooie details 

van de dauw druppels en de kleuren die ontstaan, ik krijg 

er lol in. 

Zo heb ik ze nog nooit bekeken. 

Nu is de hele libel op de foto geweest, maar ik mis de bubbels op 

de achtergrond. 

Dan even verder zoeken, veel tijd is er niet meer, de zon komt aardig omhoog. Er is 

nog een stuk wat in de schaduw ligt door de hoge bomen die er staan, daar zit

 er gelukkig nog een. Even de nek kussen goed in model brengen, dat ik daar 

lekker met het hoofdje op kan liggen, ik doe alles uit de hand op de kiek zetten

 en anders krijg ik zo'n pijn in de nek om deze omhoog te houden. 

Zoveel verschil maakt een paar minuutjes uit.

Precies de zelfde libel, totaal verschillende

 foto's geworden.

En nog eentje vanaf de andere kant genomen. Van deze tinten geniet ik echt.

 Ik ben om, ook van een libellen zijn mooie foto's te maken. 

Het zwartsprietdikkopje zit vlak bij de libel, dit zal wel het laatste 

beestje worden. 

Je ziet aan de tinten in de foto, dat deze anders worden zodra de zon 

hoger komt te staan.

Nog wel steeds dauw op de vleugels en grassprietjes, maar het licht werkt

 heel mooi mee...

De zwartsprietdikkopje krijgt er al lol in deze dag, begint met zijn tong te rollen, 

lijkt wel een cowboy die zijn prooi probeert te vangen.

Eentje van dichtbij, vol in de druppels dan denk je het zal wel even duren 

voordat dit allemaal weg is. Voordat we er erg in hadden was het weg.

De zon heeft dit deel van het veld bereikt, en we zien het zwartsprietdikkopje

naar boven lopen, we zitten er klaar voor.  Wachten op het vlieg moment.

Dit kan niet lang meer duren, en wij maar wachten, geeft ons alle tijd om foto's

 te maken, we draaien om de zwartsprietdikkopje heen 

om te zoeken naar de rustigste achtergrond. 

En dan denken we dat de zwartsprietdikkopje gaat, niets van dat alles. Maar 

we willen gewoon het moment mee maken dat hij gaat vliegen. En dan wanneer

 we aan het kletsen zijn vliegt het weg. We hebben een prachtige ochtend gehad 

en nemen nog even een boterham, want die hebben we nog niet op

 door alle gezonde spanning.

Datum: 01-08-2015