Glow in Eindhoven

Er zijn die evenementen die al heel lang op het lijstje staan van "nog te doen" en Glow in Eindhoven is zo'n evenement. Het moest er dit jaar maar eens van komen. Maar welke avond kies je dan, het is +/- 1 1/2 uur rijden en je moet ook nog terug. We kozen voor de vrijdag dan kunnen we de volgende dag een beetje uitslapen.

In Eindhoven is Glow het decor en podium van en voor kunstenaars en designers uit binnen- en buitenland, ze laten lichtkunst- en design toepassingen zien. Dit jaar was het al weer de zevende editie met 450.000 bezoekers. Daar hebben wij ook tussen gelopen, Loes, Gonnie en ik.

De schemerlampen had ik op internet al voorbij zien komen, Gonnie die de weg 

weet in Eindhoven, verteld ons dat we dan op het Wilhelminaplein moeten beginnen. 

En daar staan we dan,rond de klok van 19.00 uur,  moeten we hier iets van kunnen

 maken, het is dus nog niet zo makkelijk. Wel een heel leuk en gezellig pleintje

 met muziek en eettentjes die open zijn.

De kleurige boeketjes zijn dit keer niet opgebouwd uit bloemen, maar uit 

schemerlampen, de schemerlampen wisselen steeds van kleur dus je kon bij 

één van de bloemenpracht blijven staan. En maar hopen dat de kleuren 

combinatie die ik mooi vond weer heel snel voorbij ging komen.

Het is op het Wilhelminaplein nog rustig, we beginnen ook niet aan het begin 

van de rode gemarkeerde looproute. TILT die dit samenspel van licht heeft

 ontworpen noemt deze bosje rozen Bouquets d'abat - jours - Boeketten van 

Lampenkappen. In het Frans klinkt het toch altijd net is mooier.

Is dit een foto die Gonnie met haar afstandsbediening gemaakt heeft..?? Mijn 

camera begon een eigen leven, foto's maken terwijl ik de ontspanknop niet

 indrukte. We kwamen er al snel achter dat Gonnie en mijn afstandsbediening

 op de zelfde frequentie zitten, Gonnie wist daar de oplossing voor om de 

pennetjes in de afstandsbediening om te zetten. Maar het is artistieke 

foto geworden.

We hebben best wel een tijdje bij de lampenkappen gestaan en het is een 

looproute van 5 kilometer, we gaan de rode lantaarnpalen volgen, zo lopen we

 de Smitstraat in. Boven onze hoofd zijn duizenden LED's bevestigd. Die van links

 naar rechts gaan en elke keer in een andere kleur toveren. Dit gaat vast onze 

kerstkaart worden met de onscherpe LED lampjes. Maar dan wel even op

 rode lampjes wachten.

"Emotional Response"

Op het Karel Vermeerplantsoen hebben zo'n tweeduizend basisschool kindjes 

een lichtbloem geplant. Iedere leerling heeft een eigen LED-bloem gemaakt 

als onderdeel van een groot veld boeket. Het was een bloemenzee van lichtjes. 

Maar nu zoeken naar een bloem die er een beetje uitspatte. Ik was meteen 

verliefd op dit bloempje, leuke franjes, prachtige kleur tinten, rondingen, hier 

moet ik wel iets van weten te maken, maar zo makkelijk was 

het allemaal niet.  

"Glow for Kids"

Het is een beetje drukker geworden en als een treintje lopen we naar de 

Catharinakerk toe. Wat zijn onze statieven nu onhandige voorwerpen, sommige

 mensen zijn niet blij met ons. Maar om elkaar in deze drukte niet kwijt te raken 

moeten we elkaar echt even aan de rugtassen vast houden.

We hebben de voorstelling, "Sleepless night in full light" , want zo mag je 

het echt wel noemen, een paar keer gekeken. Het gedicht "Nacht op de Kale Berg" 

van Moessorgsky vormt de basis voor de voorstelling van Les Orpailleurs de Lumière.  

Hij beschrijft een dorpje dat wordt bezocht door de duivel zodra de nacht valt. 

De muziek van Moessrgsky is net als het verhaal spannend en gaat aan het 

eind over in een kalm tempo en de voorstelling is afgelopen.

"Les Orpailleurs de Lumière"

Wat je op de kerk te zien krijgt is dat de duivel vervangen is door een dirigent, 

die raakt bevangen door het ritme van de muziek en begint visioenen te zien. 

Muziek noten, orkestleden die veranderen in monsters, instrumenten die 

rondvliegen, alles gaat over de kerk heen. Hoe kunnen ze het maken.

Een flatgebouw die in verschillende kleuren te zien was. De mensen die er

 wonen moeten hier door heen lopen, soms gaat het veranderen van het licht 

zo snel dat zelfs wij er een beetje dissie van werden. 

Je moet er iets voor over hebben...;-)

In de Raiffeisenstraat heeft Ruben Olislagers, op de gevel van het RHCe, 

met de animatie Dossier Eindhoven de historie van de stad bloot. In de

 animatie wordt het archief gebruikt als een actief werkgeheugen.

"Gelaat - van het onbewogen gezicht naar het sprekende gelaat"

De projectie op het Hooghuis op de Keizersgracht, is opgebouwd uit woorden 

die inwoners uit de regio Eindhoven hebben aangedragen 

aan Sigrid Sandmann.

 

Het uitgangspunt voor LSP is het samenspel van geluid en driedimensionaal

 beeld. Wat Edwin van der Heide ook gebruikte was water, en dat was niet zo 

fijntjes voor de camera, we zijn er dan ook niet helemaal ingelopen, de 

golfbewegingen en de muziek dat was heel mooi om te zien, maar 

van af een afstandje.

We hebben zeker niet alles gezien, daar moet je toch echt twee avonden 

voor uittrekken, maar wat hebben we het gezellig gehad met z'n drietjes. 

Was leuk om Gonnie na een jaar weer te zien. Wat gaat de tijd dan toch snel. 

Het is niet echt spectaculair geworden, maar alle begin is moeilijk in het 

donker met zoveel licht om je heen.

Datum: 16-11-2012