Viroinval - Deel 2

In deel 1 vertelde ik al dat het tegen valt met het aantal vlinders in de Viroinval. 

Op deze maandag ochtend staan we om half 5 op om naar een ander plekje te rijden. 

Een mevrouw die hier woont vertelde ons dat daar zeker mooie vlinders moeten vliegen.

 We zijn op deze vroege ochtend alleen maar door elkaar gehusseld, wat een 

slechte weg en geen vlinder te zien.

Dat is een gemiste kans, we rijden weer naar de Tienne Breunont en weer op 

het zelfde plekje zitten het Dwergblauwtje en het Boswitje weer. 

We pakken onze spullen en Loes komt er achter dat de macro lens nog in het 

huisje ligt. De grote wisseltruc voor de Oehoe is de telelens in de tas blijven

 zitten. Gonnie en Loes rijden terug en ik moet even op de

 vlinders passen.

Gelukkig zitten ze nog op hun plekje wanneer ze terug zijn. 

Ik heb nog snel foto's moeten nemen, een aardige meneer heeft een tijd met

 mij staan kletsen over vlinders en waar wij allemaal zijn geweest om

 ze te vinden. 

Deze meneer had drie exemplaren gevonden op de Tienne Breumont en vertelde

 ons welk soort het was en wees ze alle drie aan, een echte vlinder kenner zo 

blijkt uit zijn verhaal.

Nu hadden we alle drie een eigen vlinder, we hadden ze denk ik zelf niet

 gevonden. Hier waren we natuurlijk heel blij mee.

Het Bruinblauwtje zit op de lastigste plek, een struik heel dicht achter hem. 

Hoge sprietjes die in beeld verschijnen. 

Gelukkig draait het Bruinblauwtje zo nu en dan, komt er toch nog een beetje

 kleur in de foto.

De Aardbeivlinder op de kleine pimpernel, die zit op een veel beter plekje en

 die doet zo nu en dan zijn vleugels even open.

De vlinderkenner had de kleine pimpernel al bij elkaar gebonden met een 

grassprietje zodat de bloempjes mooi in beeld komen.

En dan is het weer wisselen, ik leg mijn waterflesje bij de vlinder, zodat het 

makkelijk terug te vinden is. 

Zie je de vlinder zitten...??? Loes maakte deze foto van ons. Yvonne links en 

Gonnie rechts.

We krijgen het ook een beetje warm met de regenbroeken aan. Maar is in de

 ochtend echt wel nodig om te dragen, anders is alles nat voordat de dag nog

 moet beginnen.

Het Kalkgraslanddikkopje, die zit op een prachtige plek, met het

Kalkgraslanddikkopje kunnen we met het licht spelen 

dat door de bomen komt.

Het vinden van bokeh bubbels is nu niet moeilijk. 

Maar de andere kant op kijkend is nog mooier. Spelen met de andere kleine 

pimpernel bolletjes en de lichtval door de bomen, zijn we in ons nopjes.  

De goocheldoos attributen komen er uit...hier helpen we elkaar met het parapluutje. 

De zon komt iets hoger te staan en de statief om eventueel de plu aan vast te maken

 ligt in de auto. Het is maar een klein stukje lopen naar de auto, maar omdat 

het warmer wordt zijn we bang dat het niet lang meer duurt 

voordat het Kalkgraslanddikkopje gaat vliegen.

Het Klakgraslanddikkopje geeft ons alle tijd en ik loop met Loes naar de

Vliegenorchis terwijl Gonnie nog even bij dit vlindertje 

blijft zitten. 

We weten nog goed waar de Vliegenorchis staat, we lopen er gelijk heen, dat 

dachten we tenminste. We zijn bijna aan de andere kant van de berg, we moeten 

dus terug, ik weet van het dorre boompje, maar nu komen we van de 

andere kant aan gelopen. 

Maar dan zie ik het pad wat we gisteren met Bob gelopen hebben. 

Gelukkig de twee steeltjes staan er nog. 

We nemen er alle tijd voor, maar wat staat deze Vleigenorchis verkeerd om er

 iets van te maken. Nu hebben we alle tijd, gaat het ook nog waaien, we zijn 

ook een stukje naar boven gelopen op de berg, de kans op wind 

wordt dan groter.

Het is zo nu en dan even wachten dat de wind wat minder wordt en snel

 een foto maken.

Het komt uiteindelijk allemaal goed en Gonnie komt er ook even bij. Dan komt

 er een leuk stel om ook foto's te maken van de Orchideeën die op de berg 

staan en die vragen aan ons of we weten waar de Vliegenorchis staat, zo verscholen

 staan ze op dit punt je ziet ze niet staan, wat zijn ze blij dat ze nu ook foto's 

er van kunnen maken.

Na een korte nacht en al vele uurtjes weer in het veld gaan we even terug naar huis

 om warm te eten, want vanavond gaan we weer op stap. 

Loes gaat de foto's buiten in de tuin even bekijken, Gonnie knapt even een uiltje 

en ik loop een klein rondje in de omgeving. 

Na onze avondmaaltijd die we om drie uur eten, gaan we weer op stap. Tegen half 6 

rijden we weer over de hobbel de bobbel weg op zoek naar vlinders in dit

 vlinderparadijs volgens de bewoonster hier uit de omgeving, we weten dat

 we goed zitten want de vlinderkenner van vanmorgen ging hier in de

 avond ook heen. 

Omdat we zo langzaam rijden komen we dit Knikkendnagelkruid tegen. 

Een bijzonder plantje die bij Loes in de tuin staat en hier op de 

rode lijst staat.

Er staan er ook een paar met de bloempjes rechtop, maar een Knikkendnagelkruid 

moet knikkend op de foto.

Weer geen vlinder gezien..???

Tegen de avond komen we aan bij Roche a Lomme. 

Dat ligt tussen Nismes en Dourbes.

Het imposante kruis zien we vanaf de weg al staan, moeten we daar heen..?? dat 

wordt een stevige klim. Maar we willen de 50cm hoge Bokkenorchis zeker 

zien. Want die missen we nog.

En kan je vertellen dat het een zeer stevige klim is. Het eerste stuk dat gaat nog 

wel, maar dan moet je rechtsaf bij het info bord, dat was niet leuk meer, achter 

een boom gaan staan om even uit te rusten. Het foto apparatuur op de 

rug gaat nu wel wegen. 

Maar wat een prachtig uitzicht op deze rotsachtige kalksteenheuvel, het geeft 

een prachtig overzicht van de Viroinval streek.

En ze staan er echt zo hoog, de Bokkenorchis, heel mooi om te zien. 

En rond de klok van half 9 dalen we af naar beneden. Maar ik zie die steile

 helling naar beneden helemaal niet zitten, dat wordt op de bibs zitten en 

naar beneden glijden. Maar er loopt ook een pad rechtdoor met een bocht naar

 links, we pakken heel verstandig dat pad, en dan komen we uit bij het 

veldje van het informatie bord, het had op de heen weg helemaal niet zo 

vermoeiend hoeven te zijn. 

Gelukkig is het droog weer, het pad is ondanks de stenen en geulen goed te belopen. 

En dan gaan we alweer terug naar ons huisje. De laatste avond, 

het zit er alweer op.

De weg naast ons huisje, er komt heel weinig verkeer door heen en met de

 grote voortuin er voor hoor je echt niets wanneer je in bed ligt.

De voortuin, met de zon er stralend op schijnend.

De keuken, ruim genoeg voor ons drietjes. 

De huiskamer....

Het riviertje Viroin door Olloy.

Even naar beneden gelopen om onder de brug poortjes een foto te maken

 van de Viroin. 

En dat was weer een heel gezellig weekend met Gonnie en Loes. 

Dit gaan we zeker vaker doen. Lieve vriendinnen het was weer super gezellig.

Datum; 08-06-2015