Vrolijk geel...

Dit weekend was ons een lente zonnetje beloofd, maar zaterdag viel er al veel 

regen, geen zonnetje te zien. Is het dan wel de moeite om naar Kasteel Poelgeest 

te gaan. Het is toch een kleine drie kwartier rijden. Maar al regent het zondag ochtend, 

Loes en ik treffen elkaar bij Kasteel Poelgeest. Positief blijven en wie weet

 kunnen we iets met de regendruppels doen. 

Bij aankomst is het nog steeds zwaarbewolkt,  maar wat ik nu zie heb ik 

voorgaande jaren heel niet gezien. We lopen nu de rechter kant op en wat

 staan hier veel Bosanemonen, De voorgaande jaren liep ik regelrecht naar

 de linkerkant, deze kant is veel voller.  Aan deze rechterkant komt zelfs de 

daslook al naar boven. Al ziet het met het weer er niet helemaal rooskleurig

 uit, ik ga me vandaag wel vermaken.

Nadat we een hele tijd met de bosanemonen zijn bezig geweest zien we de

 gele bloempjes van de speenkruid. 

Geel is niet de kleur die ik graag op de foto zet, hoe dat allemaal is gekomen, 

zal het niet weten. Maar laten deze speenkruid bloempjes nu op een plek staan

 die ons over de streep trekken om er toch voor op onze buik te voor gaan liggen.

Het is heel veel geduld hebben deze ochtend, zo nu en dan wil het zonnetje 

even doorprikken en daar maken wij weer gebruik van.  Dan worden de

bokeh bubbels zichtbaar en dan is het heel snel zoeken naar de juiste plek

 om niet de hele vele zon in het water op de foto te krijgen.

Wat een leuke bezigheid, de helling waar de speenkruid bloempjes staan is 

wel een beetje steil. Mijn rijstzak is in het water gegleden, het water kwam steeds 

dichter bij. Ook voor de camera, deze eerst maar om mijn nek heen gehangen. 

Je gaat zo in de bloempjes op, om het beste beeld er uit te halen dat ik steeds 

verder naar beneden glij.

Wat zijn we blij met de reflectie van de zon in het water. De positieve 

gedachten om vanmorgen toch naar Kasteel Poelgeest te rijden is een 

goede keuze geweest, wat een leuke en speelse dag hebben we gehad.

Datum: 03-04-2016

De Duffelt

Dit is de enig overgebleven molen in de Ooijpolder ( ten oosten van Nijmegen). Tot de verwoesting in de winter van 1944-1945 ( de Waal en de Rijn waren toen het front tussen de Geallieerde en Duits legers) stond in de buurtschap Thoren ( onder Persingen) de Thorense molen ( een grondzeiler-wipkorenmolen), aan het begin van de Kapitteldijk tussen Wercheren en Leuth.

 Op het aangrenzende Duitse gebied zijn momenteel nog drie molens: bij Keeken een beltmolen uit 1810, een beltmolen bij Mehr en een achtkant uit 1813 bij Donsbrüggen.

In de nacht van 12 op 13 februari 1938 werd deze molen tijdens een kort maar zeer heftige onweer door de bliksem getroffen en als gevolg zwaar beschadigd: het wiekenkruis stortte naar beneden en zowel kap als gaande werk werden grotendeels vernield; de stenen romp vertoonde enige scheuren. Een begin van een brand werd geblust.

Eigenaresse de wed. Huls besloot na enige aarzeling de molen te herstellen. De herbouw werd verricht door molenmaker Quist uit Nijmegen, vermoedelijk onder supervisie van de eveneens in Nijmegen wonende molenmaker Van Riet. Deze laatste bracht ook een stroomlijnsysteem aan, dat doet denken aan half-verdekkerd. Voor herstel van gaandewerk en wiekenkruis zijn waarschijnlijk onderdelen gebruikt van de in die periode onttakelde korenmolen van Dreumel.

In 1965 volgde een restauratie, waarbij de inmiddels buiten gebruik zijnde molen tot woning werd ingericht.

Een volgende grote herstelbeurt, waarbij Monumentenzorg, de gemeente, de provincie en de eigenaar financieel bijdroegen, maakte in 1977 van deze molen weer een echte korenmolen.

Bij een herstelbeurt in 2011 is de teerlaag verwijderd; de molen is thans geheel wit.

Bij de officiële ingebruikname na de restauratie van 1977 kreeg deze voorheen naamloze molen de naam "De Duffelt" 

Info Molendatabase nummer 232

Meervoudige belichting

Tijdens de PiXperience in Amsterdam, waar we trouw elk jaar naar toe gaan, 

Loes, Gonnie en ik, daar gaf dit jaar Loulou Beavers  weer een

 hele mooie lezing. 

Ik sta elk jaar weer met volle bewondering naar haar foto's op het hele 

grote scherm te kijken.

En vooral wanneer de meervoudige belichting foto's aan

 bod komen.

Al die jaren kreeg ik het niet onder de knie. En ben er eens goed ingedoken

 hoe het moet met de Nikon D700.

En het lukte zowaar dit jaar een beetje. Bij alle voorjaarsbloempjes heb ik er 

aan gedacht, of Loes heeft me er aan herinnert. 

Je moet er van houden, bij sommige beelden  ga je echt scheel kijken, dat je 

dubbel ziet en bij de andere foto geeft het wel een beetje een soft randje.

Wat is meervoudige belichting of dubbele belichting:

Het is eigenlijk het samenvoegen van twee of meerdere foto's. Het kan met bijvoorbeeld één scherpe en één onscherpe foto. Met twee verschillende soorten foto's. Dat moet ik nog uitproberen hoe dat uitpakt. Het is een creatieve toepassing aan je foto's. 

De Nikon D700 heeft deze toepassing in de camera, onder menu meervoudige

 belichting,  Wanneer het niet in de camera zit is het ook mogelijk om dit

 in photoshop te doen door beelden samen te voegen.

Met een statief bereik je het beste resultaat, ik ben niet echt vriendjes met een

 statief, deze foto's zijn uit de hand genomen, er zijn er ook verschillende

 in de prullenbak gegaan. 

En weer even spelen met Nik software.

Datum: voorjaar 2015

De Buitenmolen

De oudste vermelding van een molen op deze plaats dateert uit 1408. Zevenaar maakte toen deel uit van het Hertogdom Kleef. Sinds 1510 bevond dit hertogdom zich met de graafschappen Gulik en Mark en het land Ravensberg ( bij Bielefeld) in één hand. In 1666 kwamen deze gebieden aan Frederik Wilhelm von Hohenzollern, keurvorst van Brandenburg, beter bekend als de Grote Keurvorst, tevens landheer van het hertogdom Pruisen. Sinds 1701 werd van het Brandenburgs-Pruisische gebied ( sindsdienPruisen geheten) Berlijn de hoofdstad. In 1806 werd het rechts van de Rijn gelegen gedeelte van het oude hertogdom Kleef ( de huidige Nederlandse gemeente Zevenaar, Duiven en Wehl) een deel van het hertogdom Berg. In 1808 kwamen Zevenaar, Duiven en Wehl bij het toenmalige Koninkrijk Holland. Na de verdrijving van de Franse bezettingstroepen uit Nederland in 1813, kwamen deze drie plaatsen tot 1 juni 1816 nog onder het Koninkrijk Pruisen. Vanaf die datum zijn ze onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden.

Wie vanwege het jaartal 1408 denkt, dat deze molen de oudste nog bestaande molen van Nederland is, vergist zich zeer waarschijnlijk. Bouwhistoricus Dick Zweers kwam na grondig bestudering van en vergelijking met vrijwel alle Nederland en Duitsland nog bestaande torenmolens en hun restanten, tot de conclusie, dat het metselwerk op zijn oudst uit ca. 1500 kan dateren en niet eerder. Verder is het zo goed als zeker, dat er eerder op deze plaats een standerdmolen stond. Oudere vermeldingen hebben dus zeer waarschijnlijk betrekking op een standerdmolen en niet op de huidige torenmolen; destijds werd gesproken van de "Hertogelijke wind- en rosmolen buiten Zevenaar", een zelfde situatie dus thans (weer) in Zeddam

Tot 1866 bleef de molen in beheer als domeingoed ( bezit van de landsheer). In dat jaar werd de molen verkocht aan de toenmalige pachter Jac, van Grinten. Diens erven verkochten het in 1879 aan de molenaarsknecht Johannes Gerritsen. Omstreeks 1930 werden van deze bovenkruier de wieken ( toen met zelfzwichting) en de staart afgenomen en leeggehaald en werd de molen een motormaalderij, die in 1955 werd stilgelegd. De romp (met daarop een lege kap) bleven evenwel gespaard. In 1958 werd de molen verkocht aan F.Th. Korthaus, die op zijn beurt de molen in 1966 overdeed aan de gemeente Zevenaar.

In 1969 en 1970 werd de molen gereconstrueerd. Gekozen werd toen voor een echte houten as, evenwel met ijzeren roeden. In 2002 werden as, roeden en voorkeuvelens vervangen.

Het kruiwerk van de molen is opvallend: het wordt via tandkransen en gaffelwielen bediend. Met de hand betekent één meter touw inpalmen dat de kap één centimeter verschuift. Terecht dat men daarom een elektromotor heeft gemonteerd! Kettingkruien ( vanaf de belt, d.m.v. een rondgaande ketting) is ook mogelijk.

De grootste met een houten as uitgeruste molen van Nederland.

Het metselwerk van de romp behoort tot het oudste nog bestaande molenmetselwerk in Nederland.

Info Molendatabase nummer 306

Altweiber Sommer Oostenrijk - Riva Boats

Welkom bij Riva Boats....

Na weer een heerlijke nacht slapen stappen we weer in de auto. Op naar

 het volgende avontuur. Het museum van de Mille Miglia was al heel bijzonder, 

dit is net zo leuk,al het gaat lukken.

Deze dag gaat echt een avontuur worden, we weten namelijk niet echt waar we

 moeten zijn en doen dit op de gok, je moet een gokje wagen in je leven. Als we

 vanavond maar in ons geboekte hotel aan komen, we hebben verteld dat het 

wel eens laat kan worden.

Je kent het gezegde wel, zoeken tot je een ons weegt, of zoeken zoeken in 

alle hoeken. We hebben gezocht, alle hoeken hebben we gezien en ons 

Italiaans is ook verder ontwikkeld.

Maar het is gelukt, we hebben de Riva's gevonden. En worden heel leuk en 

vriendelijk ontvangen.

Na een klein gesprekje komen er namen van vertegenwoordigers uit 

Nederland in het gesprek die wij ook over de vloer hebben en al heel 

snel mogen we mee naar dit pand. 

Even het een en ander regelen om het personeel verder aan het werk te zetten 

en we gaan een kijkje nemen, in wat hun noemen een verrassing voor ons.

We weten inderdaad niet wat we zien en er wordt heel veel gekletst door de

 mannen en ik vermaak we wel. Wat is dit mooi om alle types Riva's bij 

elkaar te zien.

De tweede snoepwinkel, gelukkig kan ik hier heel veel snoepen zonder 

aan te komen..;-)

Een kenmerk van een Riva, alles moet glimmen. Je moet je haar er in kunnen

 kammen en op het rvs mag geen vinger vlekje zitten.

Hier kunnen we nog wel de rest van de dag blijven maar het werk roept weer

 voor de chef, en wij moeten ook weer verder naar ons hotel. Het zal wel 

laat worden voordat we daar zijn.

Weer een bijzondere dag, wat hebben we al veel mee

 gemaakt deze reis. 

Riva mannen, dank jullie wel dat we even van jullie werk tijd gebruik mochten

 maken. Dit was en is voor ons onvergetelijk geweest.

En zo komen we aan bij ons hotel Capovilla, met een prachtig uitzicht

 over het meer.

Morgen gaan we de Steviopas doen en slapen we in Davos. 

We gaan nu echt richting huis.

Zaterdag 03-10-2015 - Verona

Zondag 04-10-2015 - Venetië

Maandag 05-10-2015 - Brescia Mille Miglia en 

Riva Boats

Dinsdag 06-10-2015 - Stelviopas, Flüelapas, Davos

Woensdag 07-10-2015 - 4 bergpassen richting Beckenried

Donderdag 08-10-2015 - Over de B500, Schluchsee, Zwarte Woud, Triberg.