Vlinder de KLeine Vos en Atalanta

1-09-2011

Wat was ik blij dat ik nog een paar vlinders zag vliegen op het terrein.

Het zijn ook de enige twee van dit jaar. Had ze niet meer verwacht, het is tenslotte september.

Heb geprobeerd om de vlinder in verschillende positie's te nemen en te spelen met de diafragma.

De foto's zijn allemaal uit de hand genomen, deze struiken staan tussen de bramen in, ook de benen opgehaald, maar heb me heerlijk vermaakt tussen de vlinders.

De Atalanta (Venessea Atalanta) is de meest gebezigde uit het Grieks afgeleide naam, atalanta, heeft betrekking op prinses Atalante uit de Griekse mythologie, die beroemd was om haar souplesse en kracht.

Op de achterkant van de achtervleugels is ook het getal 81 of op zijn kop 18 te lezen vandaar de naam nummervlinder.

De atalanta is een typische nomade en een zeer goede trekker.

Vanaf juni vliegen er steeds vlinders vanuit overwinteringsgebieden rond het Middellandse Zeegebied naar het noorden, maar een klein aantal van de vlinders overwintert ook in het noordwesten van Europa en die zijn in maart-april al te zien.

De eieren worden op verschillende brandnetelsoorten in de halfschaduw gelegd, maar in tegenstelling tot de dagpauwoog en de kleine vos legt de atalanta de eieren één voor één en niet in groepen.

De rups is gelig of bijna zwart met gele vlekken op de zijkant.

Zij leeft altijd solitair in een samengesponnen blad.

De rups bijt de bladsteel gedeeltelijk door, waardoor het blad licht verwelkt en naar beneden hangt.

De verpopping vindt meestal in of bij het samengesponnen blad plaats.

De pop is vrij fors en bruin-violet van kleur met goud- of metallisch glanzende vlekken.

In gematigde klimaten kan de vlinder 800-1000 eieren produceren en 2, soms 3 generaties voortbrengen.

Atalanta's bezoeken niet alleen bloemen, maar zijn ook vaak op sapstromen van bomen te vinden of in de herfst op rijp fruit.

Vele atalanta's trekken in de nazomer en in de vroege herfst naar het zuiden.

 

 De kleine vos (Aglais urticae) overwintert net als de dagpauwoog op allerlei beschutte plaatsen.

Bij de eerste warme dagen wordt hij al in februari actief en is dan al te vinden op bloeiend groot hoefblad.

In de winter verstopt de vlinder zich onder planten, onder bladeren, in holle bomen of tussen takkenbossen.

Soms zitten ze ook in schuurtjes of op een zolder.

Daar blijven ze de hele winter zitten.

In mei worden de overwinterde vlinders nog steeds aangetroffen.

Vanaf begin april worden de eieren in grote groepen op de grote brandnetel afgezet.

Dat is namelijk de plant waar de rupsen graag van eten.

Ze staan vaak op zonnige plekjes bijvoorbeeld in bermen van wegen.

De rupsen leven eerst gezamenlijk met 100-300 exemplaren in een spinsel.

De volgroeide, solitair levende rups is duidelijk van die van de dagpauwoog te onderscheiden door de gele lengtestreep op de rug.

Onder gunstige omstandigheden vliegt de volgende generatie vlinders al in begin juni.

De kleine vos kan maximaal 800-1000 eieren produceren en 3 generaties per jaar voortbrengen.