Grotten van Remouchamps

Wat gaat de tijd toch snel, het is al even een poosje terug dat we ons meiden weekend hadden in de Ardennen, wat hadden we een slecht weekend uitgezocht in November, maar we vermaken ons wel met zo met z'n drietjes. Loes en Gonnie kunnen gelukkig een aardig woordje over de grens en zo komen we er wel in het buitenland.  Drie dagen de prachtige herfst kleuren langs het wildwaterriviertje  La Hoëgne op de foto zetten, spelen met lange sluitertijden. Alleen we hadden geen rekening gehouden dat het wel eens heel slecht weer zou kunnen zijn.  De zondag en dinsdag hebben we ons goed ingepakt tegen de regen en langs de La Hoëgne gelopen maar wat doen we de maandag..?? er is in dit gebied heel veel moois te zien, maar haast allemaal in de open lucht. En voor de maandag is nog slechter weer voorspeld, we spreken af dat we lekker uitslapen en kijken wat de dag ons brengt, en het is zowaar droog als we aan het ontbijt zitten. Het schema wordt door genomen en we besluiten toch om een buiten actievetijd te gaan doen, de Watervallen van Coo gaan we doen, tassen snel inpakken en naar Coo rijden, onderweg komen we al donkere wolken tegen, zullen we het droog houden, nee dus, na de watervallen van Coo gaan we daarom maar even iets droogs bekijken, de planning bespreken we even tijdens ons bammetje eten en de nieuwe bestemming worden de grotten van Remouchamps. 

We komen precies op tijd aan voor de volgende rondleiding. Wanneer Gonnie de 

kaartjes wil gaan betalen zie ik een bordje dat er niet gefotografeerd mag

 worden. En daar komen we juist voor, maar we laten onze charmantste kant

 zien, zie je het voor je met verlopen koppen van de regen, maar de gids doet 

niet moeilijk en we mogen foto's maken. Maar het is er super donker en knopjes

 vinden in het donker, dat heb ik nog niet geoefend, maar het lukt, alleen de iso

 staat op zijn hoogst. Iso H2 dat is 25600iso, je snapt dat er veel ruis hierbij te 

voorschijn komt, daarom op sommige plekken de foto iets in elkaar gelopen. Zeg

 maar dat de mascara is uitgelopen.

Wanneer we naar binnen lopen zitten er nog twee mensen te wachten, we

 krijgen bijna een privé rondleiding met 5 man.  We gaan een wandeling

 maken door de grotten en met een bootje varen we aan het 

eind terug. 

De gids heeft duidelijk zijn eigen tempo om door de grotten te lopen, we

 snappen nu wel waarom er niet gefotografeerd mag worden, het is er veel 

te donker met obstakels, natte en gladde paden en dan moet je nog door

 lopen ook, is haast niet te doen voor ons, we willen toch kijken of we er 

mooie plaatsjes kunnen maken.  Het is allemaal zo indrukwekkend

 wat we zien.

Gelukkig hebben we soms even de tijd om foto's te maken, de gids verteld

 ons over de Stalagmieten en Stalactieten  en wij maken gebruik van deze

 tijd om de kerstboom even goed te bekijken. Het zijn druipsteen vormen 

wat hier ontstaan is, onze gids verteld er leuk over maar na zoveel maanden

 weet ik het echt niet allemaal meer.

Via een 80 treden trap, die zo  lekker makkelijk loopt, spierpijn in de boven

 benen, moet toch meer mijn best doen op de sportschool, kwamen we op 

een plek wat ze ook wel de "grote zaal" noemen

Daar worden in gedeeltes de grot belicht, en dat zonder statief hebben we

 het er alle drie best moeilijk mee, want wat is het hier donker.  Het kerststal, 

je moet het er maar in zien, is ook aanwezig.

Wat doet deze trap daar..?? moeten wie die ook op klimmen....

Gelukkig schijnt niet overal de kerstverlichting, hier zien we mooie kleuren

 van de grot. Nog net niet alle kleuren van de regenboog, het groen tussen 

de crème strepen is een heel apart gezicht. 

 De wandeling gaat in een rap tempo, we zien veel mooie plekken maar de 

gids wil eigenlijk toch wel dat we een beetje bij elkaar blijven, wat begrijpelijk

 is. We dachten dat we hier heerlijk droog zouden zitten, fout gedacht, we

 krijgen soms een dikke druppel op ons bolletje.

Na de wandeling gaan we weer terug naar de ingang, en wel met een bootje. 

Het boottochtje gaat over het riviertje Rubicon wat kronkelt door de

 grotten van Remouchamps. De twee stuurlui, eentje voor en eentje achter, 

brengen ons op een veilige manier met stokken duwend op de bodem, door

 de tunnels van de grotten. Soms moesten we zo ver buiken dan we bijna met 

onze bips op de bodem van het bootje zaten, een hele ervaring, zo heb

 ik nog nooit in een bootje gezeten. 

Het was een hele mooie en bijzondere ervaring deze grotten en onze dag was 

weer om, terug naar ons hotel door het prachtige landschap van de

 Ardennen, de mooie herfst kleuren zijn tegen de bergen

 nog heel mooi te zien.

Datum: 04-11-2013