We gaan alweer richting huis, vandaag de vijfde etappe van Lago di Grada
naar Beckenried aan het Vierwoudstedenmeer. Het is een behoorlijke
lange rit en in de ochtend is het even een moment van opschieten en pakken
de snelweg naar Milaan. En wanneer er in het route boek staat naar Milaan
gaan we ook naar Milaan. Je snapt het al, wij gaan binnen door een heel stuk
naar Milaan, weten wij veel dat een groen bord met geen plaats naam er
op dat dat de snelweg kleur is. We schieten het eerste stuk niet op maar
rijden door een prachtig gebied heen.We rijden op de SS11, SP11 en
de SBP 469. Via de TomTom komen we er achter dat dit wel heel lang gaat
duren en via de wegenkaart komen we weer bij Torino/Triest op de snelweg
A4 terecht, dat is zeker opschieten wanneer je daarna in de file komt te staan.
We rijden via snelwegen naar de San Gottardo/Gotthardt, we hebben er
dan al snel 225 kilometer opzitten.
Helaas is de Gotthardpas gesloten, wat was ik even aan het balen. Zeg nog
tegen Sjaak, "geloof dat ik het leuk begin te vinden om in de bergen te rijden,
heel andere gedachten dan in 2011 over de Stelvio en Gaviapas". Het is niet
anders en we duiken de 17 kilometer lange Gotthard tunnel in. Dan maar
even twee foto's van de berg vanuit de auto wanneer we voor
de stoplichten staan te wachten.
En zo zijn we heel snel in Beckenried, aan het
Vierwoudstedenmeer.
Sjaak mag even parkeren ...
....dan kan ik de kerk van Beckenried op de foto zetten.
Wanneer we richting Hotel Nidwaldnerhof rijden komen we langs het
Vierwoudstedenmeer wat een prachtig uitzicht heeft.
Het is inmiddels half 4 en we eten pas om half 8, we vragen in het hotel wat
we nog in deze krappe 4 uur kunnen doen, in de omgeving is niet veel maar we
kunnen even naar Luzern gaan, dat moet je gezien hebben.
En zo rijden wij naar Luzern, in een foldertje had ik een soort van kasteel
torentjes gezien, daar wil ik wel graag heen.
Wat ligt Luzern mooi tussen de bergen verscholen aan het Vierwoudstrekenmeer,
waar het water uit het meer in de rivier de Reuss stroomt, maar wat lopen
hier veel toeristen, is er dan zo veel te zien. We komen uit de parkeer garage
en zien een overdekte middeleeuws kapelbrug met de watertoren, het is een
van de oudste overdekte houten bruggen van Europa.
De watertoren werd omstreeks 1300 gebouwd. De watertoren is achthoekig en
meer dan 34 meter hoog. Met als bestemming, schatkamer, gevangenis,
verhoor - en martelkamer.
Het is het symbool van Luzern.
De Kapelbrug is 204,7 lang. De kapelbrug is vernoemd naar de nabijgelegen
Sint Peterkapelle, de eerste stadsparochie. De brug is meer dan 650jaar oud,
het grootste deel van de brug is vernieuwd nadat een brand op 18 augustus 1993
de brug, op de watertoren en de beide brughoofden na,
had vernietigd.
Hier zien we nog net het puntje en gebouw van het Raadhuis.
De Jezuïetenkerk, is het eerste bouwwerk met de twee torens, uit de baroktijd
in Zwitserland, gebouwd in 1666 door pater Christoph Vogler in
opdracht van de Jezuïten.
Jezuïetenkerk van binnen, een prachtige barokkerk, zeer veel licht, met
veel wit, goud en roze marmer, met prachtige
kristallen kroonluchters.
De Reuss verdeelt de stad in de oudstad en het nieuwe gedeelte. Twee bruggen
verbinden de oude en nieuwe stad, dit is de tweede
brug de Spreuerbrug.
Een ander symbool van Luzern is de Museggmauer ( middeleeuwse stadsmuur),
die op één toren na in z'n oorspronkelijk weerbare vorm bewaard is gebleven.
Op de achtergrond zie je toren één in de steigers staan, het is een van de negen
torens. In de 13de en 14de eeuw is men begonnen met het bouwen van de
stadsmuur. De muur is 870 meter lang. En heeft een hoogte
van 9 meter.
Alle torens hebben een naam, de eerste heet Nölliturm, dit is een ronde toren
aan de oever van de Reuss. Wat was het even balen toen ik dit zag, als ze
allemaal in de steigers staan wordt het
een leuke wandeling.
Gelukkig valt het allemaal mee, kwam er wel achter dat we aan de verkeerde
kant van de torens lopen. Wat een klim tussen alle huizen door om bij de torens
een beetje in de buurt te komen. De tweede toren zien we daardoor ook niet en
komen uit bij de Luegisland. De toren heeft een hoogte van 52,6 meter
en is de hoogste van allemaal.
Sjaak kijkt al op het kaartje wat ik mee heb genomen uit het hotel of hij al
de negen torens langs moet lopen, of dat er ergens een opening in de muur is
om weer in de stad terug te komen. Bij toren 6 ziet hij een looppad naar de stad
toe gaan, nu maar hopen dat we er onderdoor kunnen.
Het klimmen gaat een beetje in de benen zitten. Maar dit is nummer 4, de Heuturm,
of wachttoren. Een blikseminslag heeft in 1701 op 30 juli, 350 quintalen poeder
explodeerde en joeg de toren de lucht in. Dat heeft veel schade
veroorzaakt aan de stad.
De vijfde: Zytturm, de toren met de klok, jammer dat we nu aan de verkeerde
kant lopen, die zit namelijk aan de kant van de stad. De wijzerplaat met
de nummers is zo groot dat de vissers op het meer de
tijd konden aflezen.
En daar komt nummer 6 aan, gelukkig er zit een poort in de toren, de
Schirmer verlost ons van de spierpijn in de kuiten.
Even een bal terug over het hek schoppen, op de foto lijkt het net of het mis
ging, maar alles is goed gekomen, de jongens blij, anders moeten ze
helemaal omlopen om de bal weer te pakken.
Corsa Mille Miglia 2014:
Vrijdag 16 mei - Lago di Garda naar Beckenried aan het Vierwoudstedenmeer
Jullie hebben die vier uurtjes goed benut. Toch leuk om zo wat meer te zien van deze prachtige omgeving. Een beetje beweging kan vast geen kwaad na al dat autorijden. Een fantastische dag weer.
BeantwoordenVerwijderengroeten, Gonnie
Oh wat een mooie omgeving toch weer! Vierwoudstedenmeer en Luzern ben ik ooit geweest, de Kapelbrug kan ik me nog goed herinneren.
BeantwoordenVerwijderent Is weer genieten hier!
Groetjes Loes