Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Altweiber Sommer Oostenrijk - Deel 6


Toertocht naar het volgende en laatste hotel in Zell am See, zo staat het
 beschreven in onze routeboek, Wat gaat het snel allemaal. Vandaag niet 
zo heel veel kilometers het worden er +/- 180, dat wij er 215 kilometer 
daarover straks meer.

Vandaag een prachtige tour door het Inndal en het Zillertal, over de
 Gerlospas-strasse en de Kitzbüheler Alpen. 

Het eerste deel verloopt via de Autobahn, even snelle 55 
kilometers maken. 

Om vanaf het hotel naar Vols te komen tik ik dit in om de "stad" uit te komen. 
En we zien de keuze op de snel weg "München en Kufstein" staan, Het idee 
dat we naar München moeten gaan komt niet in ons op en pakken de andere
 afslag. Komen na twee rondjes het zelfde te hebben gereden, weer bij deze 
borden op de snelweg, pak het routeboek er maar eens bij en daar staat het 
als tweede regel, richting van de A12 naar München. Nu snappen we waarom
 we de plaatsjes Hall, Wattens en Schwaz niet tegen kwamen, we gingen 
gewoon de verkeerde kant op. Ook dat een keer meegemaakt. Op de A12 
nemen we afrit Kramsach  om zo in het glaskristalstadje
 Rattenberg te komen. 






Met ongeveer 400 inwoners is Rattenberg de kleinste
 stad van Oostenrijk.

De middeleeuwse voetgangerszone wordt gedomineerd door unieke
 handwerk dat de talrijke glasbedrijven laten zien.






Bij Kisslinger lopen we even naar binnen om al het moois wat
 gemaakt wordt te bewonderen.

Wanneer je helemaal naar achteren loopt in de winkel en een paar 
donkeren gangetjes door loopt, kom je bij de maker van al het moois 
wat je onderweg hebt gezien.
















De ijzeren dame houdt een oogje in het zeil, wat er allemaal op het
 plein gebeurt.











Het is een mooie en vrolijke winkelstraat waar we bij banketbakker Hacker
 even iets lekkers nemen met de groep. 






We lopen een klein steegje in en zien de ruïne staan, we proberen de ingang 
te vinden en lopen links het kleine poortje in.






Komen niet bij de ruïne uit maar bij de kerk.






Hier zijn we ook verder geen looppad wat naar de ruïne gaat.






Er is geen andere optie, dan even de Pfarrkirche St. Virgil te 
gaan bezichtigen. 






Een kerk in Barok Gotiek stijl.





































En ik ben natuurlijk weer veel te lang binnen geweest, en gaan verder met
 de reis, om de ingang te zoeken van de ruïne gaat gewoon 
te veel tijd kosten.











We lopen langs de buiten kant van Rattenberg, langs de Inn, terug naar 
de parkeer plaats.






Na het bezoekje aan Rattenberg, het inmiddels 11uur, gaan we verder. Richting
 Brixlegg en Strass over de B171. In Brixlegg is 
Kasteel Matzen. 






Daar wil ik wel even stoppen. Het is even zoeken naar de ingang, we 
zien onderweg plotseling een schim van een bord, weer terug rijden, is 
het een aanwijzing dat het kasteel verder op staat. We gaan in ieder
 geval de goede richting op. 






Bij kasteel Matzen aangekomen, moeten we een klein 
stukje klimmen.






Maar wat blijkt, het is wel een kasteel, maar omgetoverd tot een hotel. We zien
 alleen dit pleintje en lopen weer terug naar de auto.






Bij het kantoor hangt de sleutel tot de schatkist..;-)






Via de B169 tot aan Zell am Ziller is het een mooie weg, maar daarna gaan 
we een klein stukje omhoog om via de B 165 naar de Gerlospas te rijden. 
Via meerdere haarspeld bochten gaan we weer naar hogere 
gelegen gebieden. 






Ons plekje waar we van een boterham genieten. Wat zitten we hier heerlijk, er 
lopen soms een paar mensen langs die de wandelroute lopen en verder horen
 we vogeltjes. Ik kan het niet laten om even op onderzoek uit te gaan.

En tot mijn verbazing zie ik twee waterspreeuwen.






Even de camera pakken, maar ik heb alleen de 18-200 bij me. Zien jullie de
 waterspreeuw zitten..??
Toch een leuke vangst zo hier in Oostenrijk.

Na onze lunch gaan we naar de Speicherboden stuwmeer.  






Het is even een klim om boven te komen, maar vanaf dit punt is goed te zien 
hoe prachtig de wegen hier lopen.






Bij het Speicher Finstertal stuwmeer is het wel een warm welkom in dit 
leuk aangeklede restaurant. Heel vriendelijk en netjes schoon, dat is 
wat ons meteen opvalt. 

Het ligt op 2300 meter hoogte in het Finstertal, vlak bij Kühtai en wordt
 omringd door bergtoppen als Die Mute, de Neuerkogel, Finstertaler 
Schartenkpf, Sulzkogel en Zwölferkogel. 

Het stuwmeer, dat 60.90 miljoen kubieke meter kan bevatten, is ontstaan na bouw
 van een 650 meter lange en 149 meter hoge stuwdam. De maximale diepte
 van het stuwmeer bedraagt 150 meter. Het beslaat een oppervlakte van
 1.0 km2 en het stroomgebied dat via Speicher Finstertal ontwatert is 
6.0 km2 groot. Vanaf het stuwmeer stroomt de Finstertalbach
 richting Kühtai. 






Bij het restaurant voor liggen ook twee platen met een soort van rubber er op.
 Ik zeg zo met een geintje, "zullen we een balletje slaan" want er ligt namelijk 
een groen rond plateau in het water met een vlaggetje er op, nog net te zien 
in de rechter onder hoek. Sjaak is de info een beetje aan het lezen terwijl ik 
door loop, en ik kom terug en hij vraag "wanneer we beginnen. Er worden 
hier wedstrijden gehouden en de ballen zijn na twee weken weg. Ze zijn 
van een bepaald soort plastic gemaakt en dat lost vanzelf op in het water. 
Mijn idee was dus nog niet zo gek...






We rijden de bocht om en zien deze prachtige berg top, misschien is het wel de
 zelfde als net bij het stuwmeer.






Het moet er een keer van komen, een koe loopt op de weg. Dat is nog niet zo 
erg, maar al haar vriendinnetjes lopen op nog geen twee meter aan de
 linkerkant van ons met haar mee, alleen die lopen achter het schrik draad
 en roepen haar om terug te komen. Helaas is er nergens een ingang te vinden. 
En wij maar denken dat de tractor die voor ons rijd er bij hoort. Helaas, we
 weten het ook niet hoe we haar kunnen redden.

Ik sla om naar de volgende bladzijde in het routeboek en zie de foto van de
 Krimml waterval. Daar gaan we nu ook heen. 

We zien het al uit de verte te voorschijn komen. En parkeren onze auto 
op één van de parkeerplaatsen die er zijn.






De waterval van Krimml stort zich in drie keer als een vrije val over een 
totale lengte van 400 meter naar beneden. 






We moeten een stukje lopen om via een slinger voetpad bij de ingang te komen. 
Er staan daar verschillende bussen met toeristen maar omdat wij vrij
 laat zijn lopen de meeste al weer terug.







Het is ook al bijna sluitingstijd maar we lopen stevig door. Want wanneer je de
 kassa hebt gepasseerd moet je nog een van de loop routes lopen om
 bij de waterval te komen. 






Wij pakken de dichts bijzijnde. Want we hoorde ook nog dat over 10 minuten
 de sluizen worden gesloten.  






Buiten adem kwamen we bij de waterval aan. Snel de foto's maken, maar al het
 gehaast was voor niets.






Er was iets gebeurt waardoor ze niet dicht gingen. Het is dus wel waar dat ze
 zo nu en dan dicht gaan. Hebben wij even geluk gehad.

Op het voetpad die naar de waterval loopt staan veel kraampjes, ook met 
ansichtkaarten en zo nu en dan even een draai geven en ik zag een kaart 
en dat zou ik wel graag zo op de foto willen hebben.






Dus op de terug weg door de bossen heen gelopen, en we kwamen hier uit. Is niet
 het goede plekje en lopen over de stenen verder.






Ik denk wel dat we hier op de goede plek staan, maar dat de bomen zijn gegroeid 
in al die jaren daar had ik even geen rekening 
mee gehouden.






En het riviertje oversteken om te kijken of ik dan wel de waterval zou zien , was 
niet zo'n goed idee. Ik doe het hier maar mee.






Wat een leuk avontuur, we vergeten helemaal de tijd, het wordt al donkerder.
We mogen wel opschieten, we hebben ook geen idee hoe lang het nog rijden 
is naar Zell am See. 

Op de kaart is het namelijk nooit zo ver. We rijde de B165 richting Mittersill
 om daar de B168 op te gaan richting Zell am See.






We hebben eerst een welkoms drankje en daarna mogen we naar het restaurant. 
Wat een feest het is Italië avond.






Loopt het water al in de mond..?? Wat hebben we een zalige avond met 
z'n allen gehad. 






We gaan iets te laat naar bed, we hadden een hoekje voor ons als groepje en wat 
gaat de tijd dan snel.






Geniet mee van al het lekkers wat Hotel Latini
 ons voorschotelt.




































De twee personen die alles voor ons tip top
 verzorgt hebben. 






Rondleiding in het sauna gedeelte. 

Wat is dit genieten, daar zullen we geen tijd voor hebben.






Maar luxe is het er zeker.






Sfeervol....






...en heel romantisch.






En van de vele gezellige hoekje in het hotel.






Onze slaapkamer onderste rij met een heerlijk groot balkon.


Altweiber Sommer:
Deel 7 - Vrijdag 2 Oktober - Grossglockner Hochalpenstrasse - Tauern trein
Deel 8 - Zaterdag 3 Oktober - we gaan nog even verder...geen terug reis - Verona

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bedankt voor je bezoek en leuk dat je even de tijd neemt om een berichtje achter te laten!
Thanks for visiting my blog and leaving a comment!