Het is al weer dag 7 van deze prachtige Oostenrijk rit. Wat gaat een week
toch snel voorbij.
Voor deze dag moeten we even vragen aan de hotelier of het een geschikte dag
is om over de Alpen te trekken met het oog op eventuele mist op grote hoogte.
Het was even een gok, en kan wel eens regen gaan vallen. En dan is het zicht
slecht. We gaan toch, het is een mooie rit, de gok
nemen we dan maar.
Via de Bs 311 zakken we af naar de Bs 167 richting Bad Gastein waar de
watervallen zijn en waar je met een kabel baan over de waterval heen kan
zweven. De waterval is heel rustig, we zoeken geen parkeergarage om een rondje
te lopen en rijden door naar Böckstein om daar de autotrein te nemen
naar Mallnitz in Karentië. Een kleine treinrit van ongeveer 19 kilometer
dwars door het Tauerngebergte. De Tauerntunnel is 8370 meter lang.
Het transport van auto's met de autotrein door de Tauern
tunnel wordt al gedaan sinds 1920.
We zijn veel te vroeg, de trein is eigenlijk net vertrokken en moeten bijna een uur
wachten. Elke 20 minuten over gaat er een trein.
Dat is voor mij niet erg. Ik loop even een rondje over het station. De sneeuw ligt er
nog van vorige week. Wanneer we een week eerder deze tourrit hadden gehad dan
had het er heel anders uitgezien.
Daar moet straks de trein komen te staan. Heb geen idee hoe deze trein
er uit zal zien.
En wat schijnt het zonnetje lekker op ons bolletje.
En daar is de trein, Gelukkig zijn de Z3 en de Z4 niet zo breed. We moeten
helemaal naar voren rijden. De vorige autotrein moesten we in de auto
blijven zitten. In deze trein moeten we uitstappen en naar de trein lopen
om daar gezellig met z'n allen te kunnen babbelen.
De treinreis is veel te kort, was wel even gezellig zo met elkaar. We rijden
verder vanuit Mallnitz naar het plaatsje Obervellach.
Weer een prachtig uitzicht op de Bs 105.
De andere moeten nog eten en gaan op zoek naar een
eet gelegenheid.
Bij Obervellach gaan we de Bs106 op richting Winklern.
In Winklern zien we een bordje met SPAR er opstaan en ik heb nog iets nodig.
We volgen de bordjes en komen bij een parkeerplek waar we een prachtig
uitzicht hebben over de berg toppen.
Zo is de bergtop bijna verstop door de wolken en ik kom uit de winkel en
de bergtop is zichtbaar.
Nog even om ons heen kijken en weer verder de weg volgen.
In Mölltal is het weer iets minder, bedompen zal het dan straks
inderdaad gaan regenen.
Mölltal is een klein plaatsje, we rijden zo het plaatsje Döllach in waar dit
leuke huisje staat.
Met aanduiding dat we hier bij het natuurpark
Hohe Taueren zijn.
Hier worden de borden Grossglockner Hochstrasse al aangegeven.
We zitten op de goede weg.
Sjaak ziet een bord staan met watervallen. We rijden door verlaten straatjes, een
houtzagerij komen we tegen, we weten echt niet waar we uit gaan komen.
Het is er erg verlaten op deze weg. En dan zien we plotseling een P plaats,
ik denk dat er 4 auto's kunnen staan. Sjaak zet me af bij dit gebouw
want we zien regendruppels op het voorraam.
Het zijn de Gartl watervallen, het ziet er iets rommelig uit. Ik denk dat we in een
hele rustige periode dit gedeelte bekijken. We hoeven ook niets te betalen
de hokjes zijn gesloten.
Ik ren naar boven, en dan maak ik op de terug weg wel de foto's met
achter om kijken.
Sjaak komt me al halen, het gaat inderdaad harder regenen en we willen
echt de Grossglockner op. Wanneer die dicht is dan staan we daar te balen.
Op schieten dan, Sjaak gaat de auto al weer halen en ik loop in een snelvaart
naar beneden.
Nog een laatste blik en dan snel de auto in stappen.
En dan maar duimen dat alles nog open is. Via de telefoon contact of de
andere groep er al op is maar die zijn er nog niet, die hebben
iets te lang gegeten.
In Heiligenblut begint de klim naar de Hochalpenstrasse.
En gelukkig hebben we het gehaald we zijn binnen.
Een dagkaart kost € 34,50 voor de Grossglockner Hochalpenstrasse,
met de auto op te komen.
Maar de weg naar de splitsing naar de Franz-Jozef-Höhe
is fantastisch.
Hier zijn we op 1908 meter hoogte. Heel langzaam kruipen we omhoog.
De Grossglockner Hochalpenstrasse is een 47,8 kilometer lange tolweg
met veel ( genummerde) bochten. Het ligt in de deelstaat Salzburg
en verbindt deelstaat Salzburg met Karinthië.
Toen in 1924 een groep van Oostenrijkse experts voorstelde om een weg aan te
leggen over de Hochtor werden ze uitgelachen vanwege het idee. Toentertijd
waren er in Oostenrijk, Duitsland en Italië samen slechts 154.000 mensen
met een auto en slechts 92.000 motoren. Oostenrijk zat nog steeds in
een economische crisis na het verliezen van de
Eerste Wereldoorlog.
Zelfs een bescheiden drie meter brede grindweg met overzichtelijke inhaalpunten
leek een onmogelijkheid. De impuls voor het alsnog aanleggen van de
weg, die gemotoriseerd toerisme naar de Alpen moest trekken, kwam uit de
beurscrash van de New Yorkse beurs in 1929. Deze kwam als een klap aan
bij het destijds arme Oostenrijk.
Binnen drie jaar daalde de export met 25%. De regering haalde de plannen voor
de weg uit de onderste la om zo 3200 van de 520.000 werklozen aan het werk
te kunnen zetten. Deze 3200 man werkte 1,8 miljoen diensten tijdens de bouw.
Inmiddels was het project ambitieuzer geworden en zou de weg zes meter breed
worden om het "extreem grote" internationale verkeer aan te kunnen en
de verwachte 120.000 bezoekers te verwerken. Het plan voor de financiering
was ook gebaseerd op deze bezoekersaantallen. De regering zou het project
betalen en het geld terug krijgen door tol te heffen op het gebruik ervan.
Op 30 augustus 1930 om 9:30 uur klonken de eerste explosieven in de
Oostenrijkse Alpen. Vier jaar later was het leger van arbeiders er in
geslaagd om voor de eerste keer de Alpen over te laten steken in een auto.
Er is 870.000m3 rots verplaatst tijdens de bouw van de weg.
Een jaar later, op 3 augustus 1935 werd de Grossglockner Hochalpenstrasse voor
publiek opengesteld en een dag later volledig in gebruik genomen
met een feestelijke internationale auto- en motorrace.
Inclusief het bouwen van de toegangswegen komen de kosten omgerekend naar
vandaag de dag op € 53.5 miljoen.
De planning hield rekening met 120.000 bezoekers in 1930, maar in 1938
waren er al 375.000 bezoekers in 98.000 auto's die de bergweg wilden
berijden. Na de Tweede Wereldoorlog duurde het tot 1952 totdat dit record
werd verbroken; in dit jaar kwamen er 412.000 bezoekers. Met hoge
groeicijfers werd een hoogtepunt gehaald in 1962;
1.3 miljoen bezoekers.
Met de opening van de andere Alpenwegen in 1967 en 1975 veranderde de
Grossglockner Hochalpenstrasse van de enige route dwars door de
Alpen naar een excursieweg, voor al bereden vanwege
de mooie uitzichten.
Stijgende bezoekersaantallen vroegen om modernisatie van de weg. In 1953
werd de weg verbreed naar 7,5 meter en het aantal parkeerplaatsen
uitgebreid van 800 naar 4000. De capaciteit steeg zo naar
350.000 voertuigen per jaar.
De alpenmarmot of bergmarmotten in Hohe Tauern, kun je heel goed bekijken
bij Franz-Jozef-Höhe. Ze zijn aan mensen gewend geraakt en kon ik heel
makkelijk foto's maken. De marmot is toch wel groot wanneer je het
beestje van zo dichtbij ziet, 50 cm zijn ze zeker.
Niet alleen de marmot is mak een deze alpenkauw lust wel een
stukje brood.
De alpenkauw kwam zo dicht bij dat zijn staart er gelukkig
net op staat.
We staan hier op de Franz-Jozef-Höhe op een hoogte van 2360 meter waar
we naar de Pasterze-gletsjer kijken de ergens moet de Grossglockner zijn. Ik
weer echt niet welke bergtop dat is, misschien zien we deze niet eens
dat de bergtop verscholen is achter/tussen de laag
hangende wolken.
De Grossglockner is met een hoogte van 3798 meter de hoogste
berg van Oostenrijk, moeilijk over het hoofd te zien
zou je zo denken.
De Pasterze is met zijn 9 km lengte de grootste gletsjer van Oostenrijk. De Pasterze
bevindt zich aan de voet van de Grossglockner. Dat zou dus betekenen dat het
puntje net niet zichtbaar is van de Grossglockner.
Sinds 1856 is de 30 km2 grote ijsmassa met de helft afgenomen. Jaarlijks
verliest de Pasterze ongeveer 25 meter lengte, waardoor de wandelroute
steeds verandert. De gletsjer is vanaf dit punt te bereiken.
Sneeuw speelt een belangrijke rol bij het vrijhouden van de weg. Waar vroeger
250.000 m3 werd weggeschept om te minste een baan vrij te houden, zijn
tegenwoordig vijf sneeuwploegen twee weken bezig om 600.000 m3
tot soms 800.000 m3 op te ruimen.
Het ijs in de tunnel. Heel mooi om dit te
zien hangen.
Moderne technologie staat toe dat de weg elk jaar langer open is dan dat
vroeger mogelijk was. In 1937 was de weg slecht 132 dagen per jaar open
terwijl dit tegenwoordig ruim 180 dagen is. Er wordt tegenwoordig echter
niet alleen naar het klimaat gekeken voor het openstellen van de weg,
ook de lokale economie speelt een belangrijke rol.
Het gedenkhuisje bij Hochtor waar het allemaal om begonnen is om deze
weg aan te leggen.
Wat staat er een wind, de auto gaat zelfs heen en weer, moet goed mijn deur
vast houden.
Het uitzicht wat je hier krijgt wil je echt niet missen. Al kom ik klappertandend
terug in de auto, Sjaak is zo slim om warm te blijven zitten. Ik laat de foto's
zien en Sjaak stap toch ook uit. En loop nog een keer
met hem mee.
En zo komt er weer een eind aan deze 48 kilometer. Langzaam gaan we via
de BS 107 richting Zell am See naar Hotel Latini.
Waar we onze gezamenlijke avond als afsluiting hebben.
De tafels zijn netjes gedekt voor ons, we krijgen een heerlijke maaltijd en alle
herinneringen worden nog eens opgehaald.
Het was een prachtige tocht waar we met z'n allen echt van
hebben genoten.
Wil hierbij dan ook Jos en John bedanken voor het organiseren van deze
tocht en Rebel Travel die het ook voor ons mogelijk heeft gemaakt.
En alle mensen achter de schermen, die ook hebben
mee geholpen.
Wil je de hele rit nog eens nakijken en mee rijden kijk dan op de voorgaande blogjes:
Altweiber Sommer:
Deel 7 - Vrijdag 2 Oktober - Grossglockner Hochalpenstrasse - Tauern trein
Deel 8 - Zaterdag 3 Oktober - we gaan nog even verder...geen terug reis - Verona
Hoi Yvonne,
BeantwoordenVerwijderenWat is dit gaaf. Schitterende beelden van deze indrukwekkende tocht.
Hele mooie foto's ook. Prachtig om ook zo boven die wolken te komen en dan nog net die topjes van de bergen te zien. Echt gaaf!!
Bijzonder ook om zo met die autotrein te gaan.
Je had zo een uitzending kunnen vullen voor dat TV programma "De gevaarlijkste wegen van de wereld" dat nu wekelijks te zien is. Die plekjes zijn ook zo mooi om te zien.
Groetjes, Marco
Hoi Von, een echte vakantierit is dit. Wat een bestemming. Daar hebben jullie zeker van genoten. Prachtig door je vastgelegd!
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Gonnie
Ha Yvonne, wat 'n fantastische reis is dit geweest.
BeantwoordenVerwijderengroet Kees.
Hoi Yvonne,
BeantwoordenVerwijderenIk begon te kijken en toen kwamen er allerlei herinneringen boven van vakanties in Oostenrijk toen ik 12 - 15 was. Rattenberg, Gross Glöckner... allemaal bekende namen. Je hebt het ook heel mooi vastgelegd. Niet makkelijk als je weinig tijd hebt lijkt me!
Dit is genieten voor mij - ik ga er nog een keer goed voor zitten. Ik heb nog niet eens alles gezien. Daar heb je een flinke kluif aan gehad.
Groetjes, Anita
Wat een prachtreis hebben jullie toch gemaakt, dit is echt genieten!
BeantwoordenVerwijderenEn echt knap hoe je zo onderweg even deze prachtige foto's weet te maken, complimenten.
Groetjes Loes