De Zuidmolen

De stenen romp van deze molen is relatief gezien bijzonder dik; dit omdat het plan bestond er een stellingmolen van te maken. Dit leek nodig vanwege de aanplant van een bos. Toen de mulder dit wist te verhinderen hoefde de molen ook niet zo hoog te worden en besloot hij er een beltmolen van te maken; vandaar dat de verhoudingen van deze molen wat merkwaardig zijn.

De molen overleefde de Tweede Wereldoorlog zonder al teveel schade, opmerkelijk in een streek waar in de laatste fase sprake was van veel oorlogsgeweld en van sommige andere molens vrijwel niets overeind bleef. Deze molen kon de bevolking grote dienst bewijzen.

In 1947 voltrok zich alsnog een ramp: de molen werd door een windhoos en raakte zwaar beschadigd. Met kunst- en vliegwerk werd alles door de fa. Adriaens uit Weert weer maalvaardig gemaakt. Op 29 oktober 1949 werd de herstel molen feestelijk in gebruik genomen en bleef daarna steeds in bedrijf.

De molen werd in 1976 en in 1983/84 gerestaureerd; bij dit laatste gelegenheid werd de as doorboord en de molen, als eerste en tot nu toe enige in Nederland, op beide roeden voorzien van Ten Have-kleppen. De fokken en Ten Havekleppen bleven hier op advies van de molenmaker onbehandeld. Na bijna 30 jaar verkeert het nog steeds in goede staat en heeft al veel kostbare schilder beurten bespaard!

De staartbalk en lange spruit zijn van geklonken ijzer gemaakt; de korte spruit is gelast. Eén steenschijf is voorzien van nylon staven. De molen is vanouds uitgerust geweest met een vangtrommel; de trommel is hier zo aangebracht dat het vangtouw toch achter de molen moet worden bediend. Een opmerkelijk detail; de vanghaak beweegt niet in lijn met de vangbalk, maar zwaait naar rechts uit.

De omgeving van De Zuidmolen is niet bepaald fraai...

Info Molendatabase nummer 217