Na het ontbijt gaat de toertocht verder in zuidelijke richting. We gaan onder andere
langs de plaats Voss, over de Hardangerbrug, richting Odda. Langs de dubbele
waterval bij Latefoss, makken we zeker even een stop. In Roldal even bij het
staafkerkje langs uit de Vikingtijd. Daarna gaan we even klimmen bij de Haukeli
gebergte. Het wordt weer een mooie dag waarin
veel te zien is.
Bij vertrek uit Stalheim duiken we de E16 op en al snel komen we uit bij de
Tvindefossen in de buurt bij Voss. De waterval is 152 meter hoog, vandaag
niet zo veel water te zien. Je begint aan al de
watervallen te wennen.
Bij de splitsing bij Vossevangen gaan we naar
de 13 toe.
Bij het meer Granvinsvatnet is het blad stil. Wat een prachtig uitzicht
hebben wij hier.
We moeten deze foto's rijdend maken en ik moet gaan staan om boven de
vangrail uit te komen. Sjaak gaat iets rustiger rijden voor mij. Lang kunnen
we niet genieten van Granvinsvat, want al snel duiken we de 572 op. Deze
weg is wit aangegeven, we gaan weer leuke kleine weggetjes op. Je kan ook
de 13 blijven volgen, we zouden op het zelfde
punt uit komen.
Op weg naar Ulvik komen we inderdaad mooie wegen tegen. Heerlijk hangen
in de bochten en niemand tegen komen.
Schijnbaar iemand wel eens goed in de remmen
moeten hangen.
Wij rijden langs meren, watervallen, en
prachtige vergezichten.
En weer met kappie open. Wat hebben we toch een geluk
met het weer.
Bij Ulvik hebben we even een rust moment.
We kijken uit op de Ulvikafjorden.
We staan hier met z'n allen echt van te genieten.
Inmiddels zijn er meer auto's aangekomen, en ze weten wanneer het kleine
rode rakkertje stil staat is er vast iets te zien.
We maken een leuke groepsfoto, al zittend op de vangrail. En rijden weer verder
richting de Hardangerbrug om de 13 te blijven volgen
zeker tot aan Skare
Rond de klok van 11 uur zien we de Hardangerbrug.
De hangbrug overspant het Hardangerfjord en is onderdeel van
Riksvei 13. De Hardengerbrug overspant het Eidfjord, en is de enige
vaste oeverbinding over het fjord.
De brug heeft een totale lengte van 1.380 meter en een hoofdoverspanning van
1.310 meter. Dit komt omdat de brugpylonen op de oevers staan en het
brugdek bijna direct overgaat op het vasteland.
De brugpylonen zijn 202,5 meter hoog en de vrije doorvaart is 55 meter,
zodat cruiseschepen onder de brug door kunnen varen.
De brug is een tolweg, rekening krijg je automatisch thuis. Dat is zo
makkelijk in Noorwegen. Het tolstation is aan de zuidzijde van de
brug. In Noorse centjes +/- 150 NOK
De brug is tussen februari 2009 en augustus 2013 aangelegd en verving een
nabijgelegen veerdienst over de Hardangerfjord.
Wat wel heel gaaf was zijn de ondergrondse rotondes. Aan beide zijde van
de tunnel. Maar voordat de camera een beetje ingesteld was, ben je er
al weer bijna voorbij.
Allemaal heel goed verlicht en prima te doen.
De Hardangerbrug vanaf de andere kant te zien.
Bij Kinsarvik gaan we even van de 13 af. We gaan de Fv108 op om naar de
watervallen te gaan kijken.
Op internet gezien dat hier verschillende watervallen achter elkaar liggen.
We gaan op onderzoek uit.
We rijden eerst door Hus geen, er staan verder geen weg nummering, we
houden gewoon rechts aan.
Komen bij een bruggetje aan waar een dik waarschuwingsbord staat.
Maar wat het echt allemaal inhoud wat er op staat, dat weten we geen
van allen. Op het parkeerterrein er naast staan allemaal
campers en personen auto's.
Maar vanaf hier horen we geen waterval. We nemen de gok en rijden door. Je ziet
aan het zandpad dat er wel auto's rijden. Het is allemaal erg smal, en dan
plotseling rijden we langs het water van rivier Kinso, we gaan de goede
kant op, hoop ik maar. Want keren kan
hier echt niet.
De dames stappen uit om hiervan foto's te maken. En heel langzaam wordt het
geluid van de waterval duidelijker en zien we de waterval ook te voorschijn
komen. We zijn in het gebied dat ook wel Husedalen
wordt genoemd.
Daar hebben we de Tveitafossen, de Tveitafossen krijgen water van de
hoogvlaktes van Hardangervidda ( dit is de grootste hoogvlakte van
Noord-Europa op een hoogte van 1200-1400 meter met bergtoppen
tot 1900 meter.) , met een hoogte
van 103 meter.
We komen uit bij de oude waterkrachtcentrale Kinso Kraftwerk, aan de voet van
de eerste waterval. We hebben deze onderneming niet voor niets gedaan. Wat
een gedonder komt er naar beneden.
Al de hele reis heb ik hier naar uitgekeken. Er is gelukkig genoeg water wat
naar beneden komt.
De hele reis voel ik ook mijn statief prikken in mijn rug, statief zit wel
netjes in een handdoek verwikkeld, even snel gemaakt, en mag
er nu eindelijk uit.
Maak eerst foto's van deze fraaie plek.
Op die steen ga ik straks staan om met de
Lee filters te spelen.
Om even het gevoel te krijgen klim ik al op de steen, kan het niet laten. Alleen
één nadeel, ik wordt nu al nat.
Even de andere kant op fotograferen en dan de filters maar gaan
halen bij de auto.
Zo ziet een foto er uit wanneer je weer even terug draait naar de waterval
en niets schoon maakt.
Het is constant poetsen, ik hoop maar dat ik de filters niet voor niets heb
meegenomen. Dit is wel erg veel water wat er naar
beneden komt.
Er staan al een paar mensen op mij te wachten om door te rijden, dus echt het
geduld gun ik mij zelf niet. Dit is de enige foto die over gebleven is. Het ging
gewoon niet met lange sluitertijd, druppels waren zo snel zichtbaar op de
filters. Geef het op en loop weer naar de auto om alles
netjes op te ruimen.
Ik zag nog een weggetje achter de centrale en dan kijk je weer heel
anders naar de Tveitafossen.
Er lag een ladder naast het gebouw, die heb ik tegen het achtergebouwtje gezet
en ben op het gebouwtje geklommen. Ik had, op de plek waar ik stond,
veel te veel last van bomen.
Moet nu toch maar teug gaan, volgens mij staat er nog veel meer moois op
het programma, een dag is veel te kort.
We nemen de zelfde weg weer terug, er is ook geen andere...alleen nu zie ik een
uitloop van de Kinso met prachtige tinten. Daar hebben we net niet opgelet
omdat we toen alleen maar met de
weg bezig waren.
Sjaak rijd rustig door, terwijl ik foto's maak. Er moet toch heel rustig
gereden worden.
Wanneer de auto's iets te ver zijn neem ik even een sprintje en
ben weer bij hun.
Onderweg zie ik zulke leuke foto momentjes dat ik een groot deel van de
terug weg gelopen heb.
Hier mag ik niet over heen...
Jammer hoor, had graag vanuit het midden een overzicht
foto gemaakt.
We zijn weer op de 13 aangekomen en gaan richting Uilensvang. We hadden
netjes een briefje bij onze routeboek ontvangen dat er wegwerkzaamheden
waren. Van 10.50 tot 12.45 en van 16.15 tot 17.30, we hadden van te voren
een beetje gegokt dat we er niet voor zouden staan.
Maar dat de weg zo slecht zou zijn, dat staat er niet bij. Keren is geen optie,
we rijden door en doen rustig aan. We hopen maar dat
dit niet zo lang duurt.
We rijden naast de Sorfjorden, en we moeten 50 rijden, dat doen we ook
en kijken om ons heen.
En zien aan de overkant de Aednafossen liggen. We zijn al vlak bij Odda, het gaat
snel naar beneden via de 13. Wel heel makkelijk om één rechte lijn op de kaart
naar beneden te rijden. De Aednafossen zijn 325 hoog en
170 meter breed.
Op internet had in de Trolltunga gezien. Daar wil ik
natuurlijk even heen.
In Tyssedal nemen we de afslag maar naar de parkeerterrein te rijden om
naar de Trolltunga te gaan.
De Skjeggedal is smal, maar een goede vangrail
is aanwezig.
Op sommige plekken zie je het tegenover gestelde verkeer heel goed
aankomen en bij sommige bochten hoop je maar dat er op dat
moment niet de zelfde gedachten heeft
om de bocht te nemen.
Tunneltjes ook genoeg, wie geeft wie voorrang, de weg is gewoon vlag, dus de regen
stijgend verkeer heeft voorrang is hier denk ik niet van toepassing.
Wie het eerst in de tunnel is zal door mogen rijden en dan de andere achter uit,
het zal wel allemaal gebroederlijk gaan, probleem zal zich
vanzelf wel oplossen.
En dan zien we het Vetlavanet meer. Nu is het niet ver meer op bij het
parkeer terrein te komen.
De Ringedalsdam zie je op de achtergrond. De dam is aan beide kanten
met ongeveer 20.00m2 met de hand gesneden
granieten steen bekleed.
Om half 3 staan we op de parkeer terrein en gaan op zoek naar het
begin punt van de Trolltunga.
Ze zijn nog met een weg bezig, die loopt een beetje uit, die zal al klaar zijn,
staat op het bord vermeld. We moeten het helaas nog met de
"oude" begin punten doen.
Optie 1 is via het oude treintjes spoor naar boven, maar daar staat toch echt
een verboden handje bij, dat dit echt niet mag.
Het is ook wel een hoogte om het via deze kant te doen. Je ziet ook dat het
onderbroken is met het aanleggen van de weg.
Vroeger kon je dus helemaal naar boven klimmen. Reken maar dat dit zeer
vermoeiend is geweest.
Ga verder op zoek naar de andere optie.
Overzicht parkeerterrein.
Je kan dus uit het Vetlavatnet drinken.
Koud is het wel...
Voordat je deze trip gaat maken, is het mogelijk om ook een nachtje eerst
te overnachten. Drinken en schoenen hebben
ze ook voor je...
En dan vindt ik de andere ingang, optie 2, maar wat een
waarschuwingen allemaal.
Jammer het is al kwart voor 3,
ik mag niet meer vertrekken.
Wat zijn de andere daar blij mee, maar wat had ik graag hier op dit punt gestaan.
Al heb ik hoogtevrees, het lijkt mij een prachtig moment. Wie weet komt het
er ooit nog eens van.
Loop terug naar het parkeerterrein en maak nog even een foto van het
Vetlavatnet meer.
Kleine riviertjes die er lopen.
Nog een foto van de Ringedalsdam.
De weg naar boven die er al had
moeten zijn.
Er is genoeg info te lezen. Met mooie foto's wat je
tegen kan komen.
En zo rijden wij de zelfde weg weer terug...
Weer in Tyssedal aangekomen, staat in het routeboek dat we richting de
Latefossen gaan.
De Latefossen is een druk bezochte "tweeling waterval" met een hoogte
van ca 165 meter. Vlakbij het plaatsje Skare.
In twee afzonderlijke stromen valt er een enorme hoeveelheid water naar
beneden vanuit het Lotevatnet, gelegen op een hoogte
van 340 meter.
Aan de onderkant van de waterval, vlak voor de oude stenen boogbrug,
komen de twee afzonderlijke stromen weer bij elkaar en stroomt onder
de brug door in de rivier Gronsdalslona.
We hebben schijnbaar een goede tijd uit gekozen om hier te komen.
Het smeltwater voedt de Latefossen goed.
Ooit was er een klein hotelletje naast de waterval, de ruïne is nog aan de
zuidkant van de waterval te bezichtigen.
Ik kan het niet laten om een lager standpunt te zoeken. Ik klim weer over stenen
heen, kruip naar beneden over de keien, af en toe rolt er een naar beneden.
Broek nat, wat maakt het allemaal uit, ik wil gewoon vanaf dit
punt de foto's maken.
Links op de foto zie je nu de weg lopen, ook die is nat
van de waterval.
Kan hier zo een paar minuten extra zijn.
Wat is dit gaaf.
Wil er natuurlijk geen auto's op hebben, en dat is wel lastig met een druk
bezocht plekje als dit.
De "tweeling" ....
Gelukkig, de andere hebben het winkeltje ontdekt en zitten
heerlijk aan een ijsje.
Dit is mijn kans om achter het huisje te kruipen, om de
ruïne op te zoeken.
Maar daar kom ik heel snel van terug. De stenen zijn spekglad en de camera
in mijn hand. kan niet overal even goed steun vinden om
naar boven te kruipen.
Mijn broek is al nat, maar nu is ook mijn t-shirt nat. Ben bang dat ik straks
mij even moet omkleden.
Ik zeg het maar weer, dit is gaaf om er zo
dicht bij te staan.
Stom dat ik daar niet een filmpje van gemaakt heb, moet het met de foto's
doen en de gedachten terug aan een mooie dag.
En dan weer naar beneden kruipen, nu is de broek ook nog eens groen, ben
gewoon op de stenen gaan zitten om maar heelhuids
beneden te komen.
Het ijsje zal inmiddels ook wel opschieten en we moeten
nog een stukje.
Inmiddels is het 4 uur geworden. Dat gaan we makkelijk redden om naar Hovden
te komen. Alleen het staafkerkje en Haukeliseter Fjellstue staan nog
op het programma om te zien.
Alleen de andere wijzen mij er op dat het landschap door mij ook niet
vergeten wordt. Moeten ze dan zoveel stoppen, is dit een hint. Ik weet dat
ze het graag voor mij doen, even een stop moment, we moeten natuurlijk
wel op tijd voor het eten binnen komen.
Na de dubbele waterval Latefossen rijden we via de E134 verder richting Roldal.
Midden in het dorpje ligt, omgeven door een begraafplaats, een staafkerkje
uit de 13de eeuw.
Een staafkerk is een geheel uit hout opgetrokken kerkgebouw, met een
typische bouwstijl die voornamelijk in Scandinavië
wordt aangetroffen.
Staafkerken zijn ontstaan in de periode waarin het Christendom en
Scandinavië werd verspreid.
Een staafkerk werd gebouwd op een stenen fundering waarop een frame of
geraamte van houten balken werd geplaatst. Op dit fundament rustten
de palen. Bij de allereerste staafkerken werden de staven of palen
in een gat in de grond geplaatst.
Hoewel dat voor voldoende stabiliteit zorgde, hielden deze bouwwerken niet
lang stand doordat de palen door verrotting werden aangetast. Deze palen
werden aan de bovenkant aan elkaar bevestigd met een nieuw geraamte
van horizontale balken. Deze balken droegen de
dakconstructie.
Om deze constructie voldoende stevigheid te geven werden drie methodes
toegepast: ten eerste werden er tussen alle staven in andreaskruisen
geplaatst, ten tweede werden er houten bogen tussen de palen geplaatst
en ten slotte werd er een lage rondgang om de kerk gemaakt
die essentieel is voor de constructie.
Als verbindingsmethodes werden gebruikt: zwaluwstaartverbinding, houten
pennen en vastklemmen. Een staafkerk werd nooit met spijkers, nagels
of lijm gebouwd zodat de constructie flexibel bleef en het hout kon
werken. ( uitzetten en krimpen ).
In de 17de eeuw is de kerk rijk versierd met prachtige kleurige
schilderingen .
In de 19de eeuw is de kerk gerestaureerd en een beetje uitgebouwd. De
oorspronkelijk vorm en sfeer is het goed bewaard gebleven waardoor
dit kerkje een bezoek zeker waard is.
Op de E134 - Haukelivegen - komen we nog een paar
mooie bochten tegen.
De ene kant zo mooi groen en de andere iets hogere kant nog prachtig
met sneeuw bedekt.
Halverwege naar Haukeliseter Fjellstue komen we nog twee tunnels tegen
die ons naar een hoger niveau brengen.
Bij het Votna meer staan we plotseling met dikke jassen aan en sommige
van ons blijven zelfs in de auto zitten.
De wind waait erg hard hier en de zon staat aan
de andere kant.
Ik moet langs de vangrail lopen, en het is best even een stukje lopen om hier
te komen. Dit wil ik dan op de kiek hebben, met langs rijden zag ik het
al helemaal voor mij.
Wat mis ik nu mijn handschoenen.
Wat een temperatuur verschil.
Loop maar niet verder, het stukje gras waar ik loop wordt ook smaller, straks
glij ik naar beneden, moet al zig zaggen om de grote stenen
hier die hier liggen.
Dit is duidelijk zo'n plek, waar je niet weet waar je moet kijken. Zoveel aparte
plekken om een foto van te maken.
Toch maar langzaam terug lopen, de motoren zijn al gestart, is dat een teken
voor mij dat ik op moet schieten of
hebben ze het koud..???
Hier kan je niet aan voorbij lopen. Ze wachten
maar even...
En dan ben ik bijna bij ze en dan ren ik nog naar de overkant
van de weg.
Want daar hoor ik water lopen....
Nog steeds is het kappie open, dan zal de kachel wel hoog staan, is het lekker
warm wanneer ik in stap.
Dan rijden we weer verder. Een hele mooie weg, durf nu niet meer te vragen
om te stoppen.
Niet dat het verder langs deze weg makkelijk is om te stoppen, dan maar
rijdend uit de auto maken.
Dat krijg ik ook steeds meer door hoe ik de camera moet houden.
Soms zoom ik zelfs in.
Sjaak gaat soms wel iets langzamer rijden en soms ook niet. Het kan niet altijd,
om even iets af te remmen in snelheid.
Dan de foto iets verder maken en niet zo vooraan bij de auto. Dan weet ik
zeker dat je de snelheid in de foto ziet.
We zijn een een hele mooie periode naar Noorwegen gegaan. Hier en daar
nog een beetje sneeuw zichtbaar geeft een mooi palet.
En zo rijden we bijna Haukelister binnen. Sjaak rijd er totaal voorbij terwijl
TomTom hem verteld "Hier rechtsaf" Sjaak hoort dit niet
met zijn oordopjes in.
We nemen dus de andere ingang, het is een stukje van niets, als dit 100 meter
lang is heb ik het denk ik wel goed ingeschat.
Je kunt hier vele wandelroutes doen en dan slapen in één van de vele leuke
hutten of in het hotel.
Dit kleine dorpje ligt aan het Stavatnet meer.
Alles staat buiten, je kan genoeg aan sport doen. Fietsen heb ik ook
nog zien staan.
Het ziet er allemaal gezellig uit. Restaurant heeft heerlijk eten
en een bakkie
Je mag zelf kiezen welke kant je op gaat..Wat zo leuk is dat er gewoon plaatsen
bij staan waar wij ook gereden hebben.
Ik loop even maar beneden. Ik zag net mensen op het sneeuw lopen, kijken
of ik ook een plekje kan vinden.
Sjaak heeft mij wel gewaarschuwd dat er best op sommige plekken water
onder door kan lopen, dat ik wel voorzichtig moet doen, en het niet
alleen mag proberen.
Neem eerst nog een paar landschapjes op de kiek.
En loop heel langzaam naar de plek waar ik net die
meneer zag staan.
Ik denk dat een andere meneer dit ook heeft gezien, en die stapt op het sneeuw,
loopt een stukje en floep daar gaat zijn lichaam een stukje naar beneden.
Hij zakt niet ver naar beneden, maar schoenen zijn drijf nat, en met het klauteren
om weer naar boven te komen is zijn kleding toch ook wel
nat geworden.
Dank u wel meneer, anders was het zeker mij over komen.
Dan loop ik langs de water kant weer terug naar de auto's.
Nu met het zonnetje op ons bolletje is het een stuk fijner, ik hoor nu ook de auto's
niet lopen, ze staan buiten de auto's in een kring met
elkaar te kletsen.
Dan neem ik het er nog even van....
De kamers kijken mooi uit over het meer.
Bij Haukeligrend nemen we de afslag naar de 9 toe richting Hovden
waar ons hotel staat.
Rond de klok van 1/2 8 zijn we binnen. Het hotel was even moeilijk te vinden.
We hebben met een paar auto's verschillende rondjes in de omgeving gereden, e
n hoe we er nu gekomen zijn...weet het echt niet meer. Of dat TomTom het
nu niet goed gedaan heeft, of het verkeerde adres hebben ingetikt..gelukkig
waren we met meerdere auto's met dit probleem.
We zien bij binnen komst dat ze aan het verbouwen zijn. Als dat maar
goed gaat...
We krijgen een kamer, en we moeten rechtdoor lopen. Maar dat rechtdoor
is niet aangegeven met ons kamer nummer.
Ik ga het nog maar even een keer vragen of we echt die richting op moeten.
En ze verteld ons dat we echt goed gaan.
Dan lopen wij maar door, en we lopen dan plotseling in een heel ander gedeelte
van het hotel. Brede gang, tapijt op de vloer. Wow, dit ziet er erg goed uit....en
dan doen we de deur open...dit is geen kamer, dit is een appartement. Jammer
dat we hier maar één nachtje zijn.
Het uitzicht vanuit onze kamer..
Hovdestoylen Hotell van binnen, ziet er allemaal
heel gezellig uit.
Onze maaltijd voor vanavond.
Aan de hoeveelheid ligt het niet dat we een klein
beetje aankomen...
....het over heerlijke toetje is vaak de boos doener...
wat was het weer lekker.
Hotel:
Hovdestoylen Hotell
4756 Hovden i Setesdal
Noorwegen
Gereden kilometers: 307 kilometer.
Donderdag 9 juni - van Stalheim naar Hovden
Zondag 12 juni - van Kolding naar huis
