Troll Tour Noorwegen - van Oslo naar Stalheim

Vertrek uit Hotel Olavsgaard, op naar het volgende hotel. 

 Toch maar een foto van onze kamer, door dat we elke keer in een ander hotel slapen

 weten we vaak niet hoe ons eerste hotelkamer er uitzag. Nu hebben we de beelden,

 met de ventilator tegen de warmte.

Rond de klok van 9 uur gaan we met z'n allen tanken. Ik het route boek staat dat we

 door een bosrijk gebied gaan, daar zullen vast geen tankstations staan. Nemen

 gelijk broodjes mee om straks in het mooie natuurgebied 

op te eten. 

Vandaag gaat de reis door het Hallingdal, waar nog berenstammen in het wild leven, 

via het plaatsje Gol en het bekende bergdorp Geilo. Na de bergpas van de Hardangervidda

 te hebben gereden komen we uit bij het plaatsje Aurland, gelegen aan het

 Naeroyfjord. Via Flam en Gudvangen komen we bij Stalheimskleivi, een bergweg 

met een hellingspercentage van 20%. Deze weg is uniek in Europa. Eenmaal 

boven komen we uit bij ons hotel, waar we twee 

nachten blijven.

Maar laten we beginnen vroeg in de ochtend

Vanuit ons hotel gaan we via Aneby - wegnummer 4 - richting Grua. 

Daar gaan we de E16 op. 

En daar staat dit mooie huis in Jevnaker.

Weet je waar al die huizen aan doet denken...Pipi Langkous. Zo herkenbaar zijn

 de huizen die we nu zien staan.

Waar we nog steeds niet achter zijn gekomen tijdens deze reis, waarom de huizen 

op houten palen staan...

In dit plaatsje was ik bijna mijn mobiel kwijt. Ik had mijn mobieltje in het deur vakje

 even gestopt en met de deur dicht doen hoor ik wat vallen. En ik doe gelukkig de

 deur open om te kijken en daar lag het mobieltje

 op de grond. 

Mobiel is in dat vakje nooit meer gestopt. 

In Honefoss nemen we de 7 omhoog richting Nesbyen, maar eerst gaan 

we even van de waterval een foto maken. 

We rijden dwars door Honefoss heen en zien de waterval voorbij komen. Maar 

hier kunnen we nergens stoppen. 

We vinden een plekje, maar nu terug naar de waterval, dat was even een stukje over 

de weg lopen, vlak de auto's langs ons, gelukkig gaan sommige mensen iets aan de

 kant, ze zullen we gedacht hebben, 

stomme toeristen.

Gelukkig is het nog geen half 1, het is pas half 11. Aan de wegenkaart te zien 

hebben we nog heel wat kilometers te gaan.

We nemen de waterval en de spoorbaan op de foto en gaan weer terug 

naar de auto.

Moeten weer over de weg lopen maar nu worden we gelopen door de bouwvakkers, 

die hadden wel zin in een lolletje. 

Gelukkig liep deze lieve stunt goed af. 

Het kunstwerk wat in de waterval staat. 

Bij Brekkebygda duiken we de  Haversting tunnel in. 

Om uit te komen bij de Kroderfjorden.

Daar nemen we even een rustmoment om van het mooie

 uitzicht te genieten.

Je ziet nog net de tunnel liggen. 

Daar zijn we net uitgekomen.

Zien jullie ook die paal staan, ook in Noorwegen staan er genoeg en weten

 ze wat trajectcontrole is. Gelukkig gaf Tommy dat aan, we zien zoveel nieuwe

 borden dat je niet gelijk alles door hebt wat het allemaal te 

betekenen heeft. 

De Miganbekken die droog staan.

We zijn weer bijgepraat met iedereen en we rijden weer 

verder via de 7.

In Fla zien we onze eerste grote Troll staan. Maar ook een McDonalds waar we 

eerst even met z'n allen naar de wc gaan, het loopt ook tegen twaalf uur, dus 

een plas pauze voor de dames is wel gewenst.

We dames gaan met de Troll op de foto...

dit is voor de mannen te min.

Want in Fla is het berenpark gevestigd, aan de andere kant van de McDonalds 

staat deze grote kanjer, dat is natuurlijk allemaal veel stoerder 

dan een Troll...

Na een mooi stukje natuur gehad te hebben, mogen we een keuze maken bij

 afslag Nesbyen, om via Gol te rijden, naar boven via de 7,  of via de 

FV214 naar Geilo te rijden. 

Wij gaan " onder door" , wat een prachtig stuk 

natuur is dit.

We nemen onze bammetjes erbij en gaan even genieten van alle rust en

 prachtige uitzicht.

Ik moet via een paar grote stenen klauteren om dicht bij het water te komen. 

Dan  heb je ook wel een prachtig uitzicht.

Jammer dat we niet wat langer hier kunnen zijn. We hebben ook even gevoelt

 hoe koud het water is, het is heeeellll koud. Daar neem je niet zo 

maar een duik in.

Aangekomen bij Tunhovd via de FV120, zien we de Tunhovdfjorden, 

we rijden van het mooie gebied naar het andere.

En dan horen we iets raars boven ons, wat zijn dat nu voor 

een vogels..??

Heel in de verte landen kraanvogels.

Vol bewondering hebben we naar de huisjes staan kijken. 

Knap stukje werk.

Vooral het gras op de daken. 

Heel apart.

We nemen de Tunhovdfjorden nog even goed in ons op en rijden

 weer verder.

Via de Fv120 gaan we naar de 40 richting 

bergdorp Geilo.

Geilo is een stadje in de provincie Buskerud met ongeveer 2300 inwoners. Het ligt 

aan het meer de Ustedalsfjorden. Geilo is vooral bekend als skigebied. Met

 39 pistes, 20 skiliften en zo'n 220 kilometer 

aan langlaufpaden. 

Je ziet alleen maar van dit soort huisjes, nu zijn er niet zo heel veel mensen 

die het huren, dat zal in de winterperiode 

wel anders zijn.

Bij Hagafoss gaan we de 50 op richtingAurlandsvangen, niet ver op de 50 komen

 we in het plaatsje Hol aan.

Daar staat het prachtige oude kerkje, de kerk was oorspronkelijk een 

klein staafkerk gebouwd in de 13de eeuw, maar het is 

meerdere malen uitgebreid.

De eerste uitbreiding gebeurde rond de 15de eeuw, het hout met radertje deel,

 wordt het genoemd. De tweede grote uitbreiding 

was rond 1798-1799.

De kerk woonkamer: het grootste deel van de twee gebouwen die ligt bij de 

kerk werd gebouwd in 1815.

The Priets woonkamer: werd gebouwd in 1844 aan de priesters op hun 

officiële reizen naar Hol.

We nemen hier even een lekker ijsje. 

Wat smullen we er van.

Een gedenkteken bij de kerk.

We rijden verder over de 50. En zien weer een bord met fossen er op. 

Wat er voorstaat kunnen we allemaal niet zo snel lezen. Toch wel 

makkelijk om met elkaar te praten via de walky's.

We horen water en op een parkeer terrein stoppen we even. 

We moeten op grote stenen staan op de waterval 

( Fossen) te zien. 

Het zijn de Hivjufossen van rivier Storani.

We zijn nu tussen Hovet en Sundndalen in.

De uitloop van de Hivjufossen is beter te

 zien voor ons.

We helpen elkaar weer van de stenen af om verder te rijden. Weer zo'n prachtig 

punt. We moeten nog opschieten, het is inmiddels 

drie uur geworden. 

En we zien weer prachtige bergen op ons afkomen, we zijn 

dichtbij Strande.

Het Strandavatnet is een meer met een oppervlakte van 23,75 vierkante kilometer 

en ligt 975 meter boven zeeniveau. 

Het meer is een reservoir voor de Rud Hydro-elektrische krachtcentrale 

in Hovet, Buskerud. 

Aan de overkant is het Hallingskarvet natuurpark.

Noorwegen is ook het land van de vele meren, en wat een uitzichten 

hebben we daar.

Het meer van Vestredalsvatnet is zo'n 

prachtige meer. 

Zet even Pinokkio op de foto die staat er veel te weinig op. En wat doet hij het

 toch weer goed. Heerlijk om met deze auto te rijden door dit prachtige land. En 

we hebben het onderling er steeds maar over wat we een geluk hebben dat 

het kappie open kan.

Vanuit de auto maak ik deze foto's. We gaan het plaatsje Vestredalen verlaten. 

En ik zie dat we de Geiteryggen tunnel in gaan.

Nog een paar foto's voordat we de tunnel in gaan.

We zijn er bijna. Een tunnel is altijd spannend in Noorwegen. We weten van te 

voren niet wat ons te wachten staat. Ze zijn heel verschillend, de een is nog 

slechter als de andere.

We duiken de Geiteryggtunnel in, wat betekent: De rug van de geit. Hoe verzinnen 

ze het. Het is een lange rechte tunnel. Maar wat is het hier donker, geen 

verlichting en de rotsachtige wanden zijn donker van kleur, gelukkig hebben 

wij verder geen last hiervan. Het is een niet al te brede tunnel, wij zijn 

niet zo breed en we hebben geen tegenliggers gehad. 

We merken wel dat Pinokkio moet werken, we gaan behoorlijk omhoog, even

 spelen met de motor, altijd een heerlijk geluid in een tunnel. We voelen dat 

het kouder wordt, de blote armpjes worden kouder.

Het duurt even voordat we de tunnel uitkomen, het laatste deel was iets lichter 

dan het eerste deel, was iets aangenamer rijden, het was echt 

aardedonker.

Wanneer we uit de tunnel komen is het adembenemend mooi, een totaal ander 

Noorwegen zien we hier. Nu snappen we ook dat we het 

koud kregen. 

Dikke brokken sneeuw en ijs liggen nog op het meer. 

Zelfs een waterval aan de andere kant van het meer.

Wat wil ik graag een stukje naar beneden klimmen. Het mag niet van de andere 

rijders, wanneer ik uitglij lig ik wel in het koude water. Laat ik nu eens

 verstandig zijn en luisteren...

Het is wel heel moeilijk om te luisteren, ik ben even alleen en stap een paar 

meter naar beneden, de stenen liggen hier als een trappetje voor mij klaar 

en zien er niet groen uit. 

De kleur van het meer, wat is dit mooi. 

We verlaten deze mooie plek en gaan naar de bergpas van de Hardangervidda

 richting Aurlandsvangen. 

Eerst weer een tunnel: de Berdatunnel, gelukkig iets aan verlichting, maar 

ook weer erg smal.

Wanneer we de bergpas Hardangervidda rijden komen we langs prachtige plekjes, 

helaas is er niet overal plaats om met drie auto's te stoppen. Bij Steine hebben

 we prachtig uitzicht over het Vassbygdevatnet, een prachtig meer, hier moet 

ik even over de vangrail stappen om iets beter uitzicht te hebben. 

We hebben veel tunnels tijdens deze bergpas en we hebben een vrachtwagen 

voor ons met allemaal vierkante hooibalen. We houden een beetje afstand, de

 vrachtrijder moet echt in het midden rijden om er voor te zorgen dat er niets 

van zijn wagen afvalt. Een keer komt er iemand vanaf de andere kant aan rijden 

en die gaat netjes in zijn achteruit opzoek naar een inham in de bergen. Tijdens

 het achteruit rijden komt de tegenligger twee scherpe bochten tegen, wij denken

 dat deze meneer hier woont, het gaat allemaal heel vriendschappelijk en hij

 helpt de chauffeur ook nog met aanwijzingen hoe hij de bocht moet nemen,

 een laag stroo minder was verstandiger geweest. 

En zo komen we na deze prachtige pas aan bij Aurlandsvangen, op deze splitsing

 van allemaal wegen staat een tankstation. En dat kunnen we best wel gebruiken. 

Even alle auto's weer vol gooien dan kunnen we weer fijn verder. 

Nu komt er een moeilijk punt aan. Ik heb via Google iets ingevoerd in de TomTom 

en weet echt niet of het allemaal te rijden is. Ik weet dat het een doodlopende 

weg is, maar hoe breed..?? het is even een verrassing. 

In Aurlandsvangen nemen we de Skjerdalsvegen, we hebben prachtig 

uitzicht over de Aurlandsfjorden. 

Met aan de linkerkant Flam waar we morgen heen gaan.

We zitten nu nog niet zo hoog, de weg is te doen wanneer je maar geen tegenliggers

 tegen komt. Op de heen weg hadden we het geluk, we zijn niemand

 tegen gekomen.

Na een foto moment voor Von en Anita gaan we 

weer verder.

Daar boven moet de andere weg tussen liggen. Je ziet niets van een 

weg lopen...

We gaan gewoon op onderzoek uit en rijden eerst weer terug

 naar Aurlandsvangen.

Dit is een deel van de Skjerdalsvegen....

En zo komen deze schaapjes tegen en twee dikken stenen die op 

de weg liggen.

En daar schrok ik toch wel van. Op de heen weg lag er nog niets en we zijn echt 

niet lang op het foto moment plekje geweest en we rijden terug en er liggen 

gewoon twee dikke keien op de weg. Ik kon ze nog net baas om op te tillen, we 

hebben een engeltje boven ons hoofdje gehad. Nu eerst het lammetje even 

aan de kant zetten. Ben even uitgestapt, meneer ging steeds meer voor de

 auto staan, leuk momentje....

Bij de splitsing Skjerdalsvegen en de Bjorgavegen nemen we de 

bergweg naar boven toe.

Aan de linkerkant ligt Flam, en onder ons de weg die we net gereden hebben

 en je ziet nog net de Skjerdalsvegen liggen met het

 plaatsje Aurlandsvangen.

Vanaf dit punt kijk je anders het 

Aurlandsfjorden in. 

Het is al tegen 5 uur, zon gaat al een beetje anders schijnen, met de mooie

 stralen op het water is weer een moment van genieten.

En dat doen de mannen ook op deze richel. 

En dan mag ik niet gevaarlijk doen. 

Ik wil eigenlijk nog een stuk hoger, daar is een prachtig uitzichtpunt gemaakt, dan 

sta je echt op het hoogste punt tegen de andere berg aan te kijken maar we

 zien in het routeboek dat we nog wel even een stukje moeten rijden dus 

we gaan weer richting Aurlandsvangen en dan richting

 Stalheim over de E16

Via Flam en Gudvangen bereiken we Stalheimskleivi, een bergweg welke is 

gebouwd van 1841-1849. 

Deze weg is 1,5 km lang en heeft 13 bochten, met een hellingspercentage van 20%.  

Deze weg is uniek in Europa. 

Maar dan moet je er wel op mogen. We zijn duidelijk fout. Dit is de andere kant 

van de weg. Het is één richtingsverkeer omdat er geen twee auto langs elkaar 

kunnen rijden en zeker geen touringcar. 

Want we komen er achter dat we even door moeten rijden en dan de weg naar 

boven rijden. Het is inderdaad een mooie weg om te rijden. Bij ons hotel

 aangekomen zien we veel bussen staan...is het hier

 dan echt zo mooi...??

Het hotel ligt echt prachtig. Sommige van ons hebben dit uitzicht vanuit

 hun slaapkamer. Wij hebben een boom er voor staan. 

We gaan bijna eten en ik maak nog even een paar kiekjes van het hotel. 

We zijn veel Japanners, wat maken die een kabaal met z'n allen. 

We slapen twee nachten in dit hotel.  Kan je vertellen dat we slecht geslapen 

hebben. We hadden een luidruchtige gezinnetje boven ons wat schijnbaar 

geen slaap nodig had. 

De tuin achter het hotel is mooi aangelegd. 

Even met z'n allen zwaaien naar Von. Wij sliepen helemaal

 links op de foto. 

Er was een lopend buffet, dit moesten we delen met de Japanners en de waren 

er in vele getalen. 

Het hotel heeft daar goede ervaringen mee, alles werd snel 

weer aangevuld.

We zijn echt niets te kort gekomen.

 En alles was net zo lekker.

Zelf gemaakt toetje...zo fijn wanneer je iets mag pakken wat je lekker lijkt

...smullen maar...

Hotel:

Stalheim Hotel

Stalheimvegen 131

5715 Stalheim

Gereden kilometers: 446 Kilometer

Zaterdag 4 juni 2016 - van Zwolle naar Kiel

Zondag 5 juni 2016 - van Göteborg naar Oslo

Maandag 6 juni 2016 - Verblijf omgeving Oslo

Dinsdag 7 juni 2016 - van Oslo naar Stalheim

Woensdag 8 juni 2016 - Verblijf in het Fjordengebied

Donderdag 9 juni - van Stalheim naar Hovden

Vrijdag 10 juni - van Hovden naar Kristiansand

Zaterdag 11 juni 2016 - van Kristiansand naar Kolding

Zondag 12 juni - van Kolding naar huis