Dopheide

Wat kijk ik er elk jaar toch weer naar uit om de heide op de foto te zetten. 

Wanneer je aan komt lopen en je ziet die prachtige kleur overal om je heen, 

wordt ik helemaal blij. 

De laatste mooie tinten van het jaar. 

Met het zonnetje op ons bolletje duiken we naar beneden om er weer iets van te maken. 

Het is vandaag wel druk op de hei, veel honden komen ons gezelschap houden, 

gelukkig worden er geen pootjes opgetild, daar ben ik toch altijd bang voor, een 

foto tas heeft toch een prachtige hoogte om dit even te doen.

In 2016 zijn Loes en ik een keer in de avonduren naar de Hoorneboegse heide gegaan, 

en dat was toch heel anders fotograferen, toen konden we heel fijn met het mooie

 licht spelen van de ondergaande zon.

Nu moeten we het over een andere boeg gooien, we willen natuurlijk weer 

andere soorten beelden maken dan anders. Maar hoe..?? we proberen verschillende 

lensjes uit. Ik heb het al snel door, dit gaat niet lukken....

Pak zoals vanouds weer de macrolens, wat voel ik mij dan weer lekker. Heerlijk er

 op kruipen en zoeken naar sfeervolle beelden.

Alleen nu met de macrolens wil ik proberen om het anders te doen, ik zoek een 

polletje met grasjes om door de grasjes de heide te pakken. En op dit stukje grond

 staan genoeg van die polletjes gras, ik heb nu geen vierkante meter gebruikt 

maar het hele gebiedje.

Meestal heb ik niet meer nodig aan grond dan die 1m2, zelfs Loes viel het op

 terwijl Loes nu bijna de hele middag op een plekje bezig was.

Het was weer  een heerlijke middag...op naar de winter.

Datum: 13 september 2020