Mijn vriendjes de grote bonte specht. - Great Spotted Woodpecker

Ik schrijf wel vriendjes, ach, zo moet ik het ook maar zien, alleen dat ze ons om 5 uur in de ochtend al wakker maken, met het tikken tegen een aluminium pijp aan ( de droogmolen of de pijpen van de steiger) en het slopen van het voederhuisje, want die is van echt hout gemaakt en daar zitten natuurlijk ook lekkere beestjes.

Onze slaapkamer zit er onder, wanneer het nu een super zomer was geweest dan is het nog niet zo erg om vroeg het bed uit te gaan, maar met de regen buiten draai in me graag nog een keer om.

Deze foto's zijn over een periode gemaakt van half mei tot juli.

De grote bonte specht is de drummer van het bos; zowel mannetje als vrouwtje roffelen op takken om territorium en paarband te versterken.

Grote bonte spechten hakken een nestholte uit in bomen, waarbij de voorkeur, begrijpelijk, uitgaat naar zachte houtsoorten.

Berken zijn favoriet, maar andere boomsoorten worden ook gebruikt om een holte met rond gat in uit te hakken.

Een specht krijgt daarbij geen hoofdpijn doordat de hersenen in een soort schokdempers zijn ingekleed.

In de nestholte worden de eieren gewoon op het hout gelegd; de grote bonte specht maakt geen comfortabel nest voor de jongen.

Het mannetje heeft een rode vlek op het achterhoofd.

Deze ontbreekt bij het vrouwtje.

 Jonge spechten hebben een rood petje en worden daardoor nog wel eens aangezien voor een middelste bonte specht.

Grote bonte spechten zijn het gehele jaar in de omgeving van hun broedgebied aanwezig, hoewel ze in de winter wel een ruimer gebied gebruiken op zoek naar voedsel

Dit is het voederhuisje, er ligt niets meer op en dan begint de ellende. Zijn ze verwend..?? een beetje wel. Maar ze hebben het wel nodig de ouders, je zag ze echt magerder worden toen de kleintjes in het nest zaten.

Toen de kleine mee kwam vliegen, werden de ouders ook weer zwaarder.

Dit kleintje is even van een ander plekje, samen met Loes op de Westerheide even een middag zoet geweest.

Nu is het vliegen iets minder belastend, neem de kinders mee en pakken lekker een pinda'tje.

Nu de kleintjes mee komen was deze sok binnen twee dagen leeg.

De kleintjes probeerde het later ook zelf maar dat ging in het begin niet makkelijk, zelfs het aanvliegen was best moeilijk vanuit het bos.

Mijn papegaai was best wel jaloers op de spechtjes. Hij kreeg maar een paar pinda'tjes wanneer de sok werd gevuld.

Kijk mama ik kan al vliegen, ik kon uren voor het raam zitten, wat heb ik genoten van de boefjes.

Want uitgekookt zijn ze zeker.