De mooiste kronkel van de Ourthe in de Ardennen

Een weekend Ardennen, zomaar omdat we zin hebben om Dassen te gaan zien. Het moet niet gekker worden, we rijden steeds meer kilometers. De dassen excursie wordt georganiseerd door Landschap VZW en we moeten in de omgeving van La Roche-Vielsalm zijn. Maar om daar nu alleen voor naar de Ardennen te rijden, we zoeken nog iets leuks op. 

In het natuurtijdschrift van Landschap VZW, staat een wandeling  beschreven die langs de Ourthe loopt. De Ourthe is één van de langste riviertjes in de Ardennen. Bij het lezen van de wandeling heb ik al zo iets van, ik ga "berggeitje" spelen. Er staat dat we met ketting moeten afdalen en wanneer je hoogtevrees hebt dit beter niet kunt doen. Het gaat een mooi avontuur worden. 

We beginnen deze wandeling bij Le Belvedère en niet in  Nadrin, dat scheelt weer een paar kilometers door de bewoonde wereld. We duiken gelijk naar beneden de woeste natuur in. We lopen over boomstronken en zand, gelukkig heeft het niet geregend, het kan wel eens zo zijn dat je dan niet geheel vrijwillig snel beneden bent. Maar wat hebben we al meteen een prachtig uitzicht rechts beneden waar we de Ourthe eerst horen en later ook te zien krijgen door de boomtoppen heen. 

We hebben de fotospullen nog op de rug, het is toch wel handig dat we soms onze

 handen ook kunnen gebruiken om een boom vast te pakken. We staan even

 op een punt waar we achterom kunnen kijken en we pakken nu toch de camera

 maar uit onze rugtas. De eerste foto's worden genomen. Dit pad was onze vuurdoop, 

maar zoals wij lopen doen we hier de hele dag over, dit zijn wij duidelijk niet gewent. 

Bij Belvédère in het restaurant hadden we al gevraagd wat we een 

beetje verwachten konden en deze lieve meneer vertelde ons over een Y-splitsing 

en dat je daar dan naar boven moet lopen en dat je dan een prachtig uitzicht hebt. 

Op de kaart hadden we aangegeven dat we de Le Hérou gaan lopen, dit schiereiland 

wordt omringd door de Ourthe, door deze rotskam van Leisteen maakt de Ourthe

een flinke omweg om door deze rotsformatie te stromen.

We weten nog niet welke bewegwijzering we moeten volgen, maar we komen

 bij de Y-splitsing. Wat we net allemaal naar beneden hebben gelopen kunnen 

we nu weer omhoog klauteren. We hebben handen en voeten te weinig, wat zijn

 het smalle paadjes, een berggeit zo jaloers zijn met onze wandeling.

Maar wat we na het klauteren te zien krijgen, ik moet even wennen aan de hoogte, 

voel de beentje bibberen, maar wat een uitzicht. Vele rotspartijen en een steile 

helling naar beneden. Boven op de rotskam staan we op 90 meter hoogte. Hier 

nemen we even de tijd om foto's te maken. Gonnie zit gelijk al op het puntje, 

nergens last van, ik moet even iets rustiger aan doen. 

We zien nu de Ourthe beneden lopen, een klein streepje water, we hebben de Ourthe

nu aan twee kanten van ons lopen. Eerst de rotspartij even op de kiek zetten en

 dan maar even een klein stukje verder over de rots heen klauteren.

Dan zien we ook de klimketting die ons naar beneden moet brengen om de andere

 route te lopen. Dat is de rood-witte GR-markering. 's Winters en bij regenachtig 

weer is het hier zeer glibberig, je kan dan uitglijden maar dat wil je liever niet, het

 ravijn is dodelijk diep. Dit doen we niet.

Dit zie je ons toch niet doen....;-)

De grote rots aan de linkerkant is erg kaal, deze steile rotswand wordt vaak 

gebruikt door amateurklimmers. Op de vlakke delen van de rots groeien bosbessen, 

varens, brem en andere struiken. 

Nadat we van het prachtige uitzicht genoten hebben , kiezen we voor het veilige

 pad, naar beneden, we hebben de Ourthe nu weer rechts

 beneden van ons. 

Nog een paar kleine hindernissen en we zijn beneden, de stenen zijn niet glad 

maar we weten niet welke kant we moeten kiezen van het pad. We kruipen 

een beetje naar beneden. Om hier uit te glijden is ook geen pretje. 

Daar hebben we de Ourthe, op de boomstam nemen we even pauze. We pakken 

de kaart er bij en we gaan er even voor zitten om uit te vinden welke kant we 

nu op moeten. We zien jongens naar beneden rennen, waar wij net kruipend door

 heen zijn gegaan, we staan er echt versteld van hoe ze dat doen, en vragen aan hun

 of ze de weg een beetje weten in deze omgeving. Ze wisten ons te vertellen dat we

 verder moesten lopen en dan een klein stukje klimmen en dan kun je zo weer terug

 lopen naar Belvédère. We laten dat even tot ons door dringen en we komen tot de

 conclusie dat dit de klimketting moet zijn waar deze jongen het over heeft. Dat doen

 we dus niet en we gaan met de stroom mee van de Ourthe. Heb de GPS bij me 

en we zien wel waar we uitkomen.

We lopen verder langs de rivier en ook hier komen we prachtige 

rotsformatie's tegen.

Prachtig om de varens en het mos langs de rots te zien.

De rivier is op dit gedeelte rustig, het pad loopt langs de rivier. Hier en 

daar over boomstronken lopen, over gevallen bomen klimmen, wat 

een avontuur.  

Loes en Gonnie zijn met lange sluitertijden bezig en ik vermaak me met 

de rotsblokken. 

Voor lange sluitertijden heb ik niet de spullen mee genomen. Dan even omhoog 

lopen om deze rotsformatie in het woelige bos op de kiek te zetten. Alles in dit 

gedeelte staat scheef, bomen die kris kras door elkaar heen lopen. 

Wat een mooie wandeling, kan nu begrijpen dat dit gebied een van de 

populairste gebieden is voor wandelaars.

Loes en Gonnie aan het spelen met lange sluitertijden, we moeten wel even 

op de tijd letten, we weten niet hoelang het nog lopen is, 

en ons drietjes kennende, kunnen we hier uren zoet zijn. Maar helaas we 

moeten door lopen. 

Hier zie je goed dat het looppad langs de Ourthe loopt en hoe we moeten 

opletten waar we lopen.

Deze kindjes waren we tegen gekomen met rugzakje en knuffel in hun armpjes, 

die gaan hier vast kamperen, vaders had een grote rugzak op zijn rug en even 

voorbij dit plekje stond inderdaad een tent. Nu nog een visje vangen 

voor het avondeten.

Een bordje met alle route's die door het gebied lopen. Welke wij nu gelopen

 hebben..?? zal het je niet kunnen vertellen. We zijn verschillende bordjes 

tegen gekomen, misschien hebben we wel onze eigen route gelopen. 

Na een steile klim omhoog, nu kunnen we merken hoe snel we naar beneden

 zijn gezakt, moet zeggen dat dit gedeelte het minst leuke was aan de wandeling,

 het was echt klimmen en we raken zelfs een beetje buiten adem, de kuiten voelen 

we alle drie, het is even doorbijten. Het landschap wat we krijgen te zien is weer 

heel anders, even weer omschakelen, glooiend en de koeien staan er weer. We vragen 

bij een voetbalclub in het Frans of we goed lopen om weer bij Belvédère uit te komen, 

 we mogen over het voetbalveld lopen om een stuk af te snijden. 

We hadden voordat we aan de wandeling begonnen gezegd dat we nog even in de

 toren van Belvédère wilde kijken, maar de kuiten hebben al genoeg training 

gehad. We hebben er geen tijd meer voor want we gaan naar de...

Dassen......

De afgesproken plaats om met de boswachter weg te gaan naar de dassen is op 

een parkeer terrein bij een friettent. We hebben daar even een heerlijk

belgisch frietje gegeten. 

Rond de klok van 7uur gaan we naar de dassen, daar is een kijkhut bij een

 dassenburcht. We lopen ook langs een beverburcht, maar helaas die lieten 

zich niet zien. Het is een kleine wandeling naar de dassen, maar waar we juist

 omhoog moeten klimmen heeft de eigenaar zijn bos omgekapt. Het is niet zo fijn

 stukje, wij redden het nog wel, maar er zijn ook een paar iets oudere mensen en

 die hebben er echt moeite mee.

In de schuilhut moeten we stil zijn, maar ook bijna 2 1/2 wachten tot de eerste

 das zich laat zien. Een hele opgaven na een dag al in de buitenlucht 

te zijn geweest.

Wat is het ondertussen donker geworden om te fotograferen, iso op de hoogste 

stand om nog een beetje een sluitertijd over te houden. Daardoor wel veel ruis,

 maar het moment had ik niet willen missen. Wat zijn ze groot. Het begint nog te

 miezeren ook, en rond de klok van 10uur wil ik eigenlijk toch echt wel weg, we 

moeten dat nare stuk tussen de omgezaagde bomen ook nog terug. Heb niet

 aan een zaklampje gedacht en zit echt niet lekker om het bankje. Even later mogen 

we uit de hut en er lopen al een paar dezelfde weg terug. We hebben echt niet gehoord

 dat we even moesten wachten. En we worden terug geroepen, kunnen de oudjes 

weer dat stuk omhoog lopen, heb echt even medelijden met hun. We lopen terug

 door een weiland, wanneer meneer de boswachter dit ons van te voren had 

verteld dan had ik iets gemakkelijker op het bankje gezeten.We komen wel kletsnat

 aan bij de auto, maar dat mag de pret niet drukken. Het was een bijzondere ervaring 

om een das in het wild te zien.

Bij ons hotelletje zien we geen lichten meer branden, we hadden wel van

 te voren afgesproken dat we later thuis zouden komen, was geen probleem maar 

nu er geen licht brand..oeps, toch te laat geworden...?? Maar dan gaan de lichten 

aan en de eigenaar laat ons binnen. Wat een schatten zijn het. 

Nu lekker slapen want morgen gaan we weer iets leuks doen.....

Datum: 22-06-2013