Zonnedauw, lust ook lieveheersbeestjes...???

Wat hadden we zin om weer eens gek te gaan doen, het was niet te

 warm, dachten we, en dan is het leuk om naar 

de zonnedauw te gaan.

Het was al weer veel te lang geleden dat we in de modder hadden

 gelegen. En zo gaan Loes en ik weer gehesen in ons regenpak

 aan de buitenrand van het veldje zonnedauw liggen.

De zonnedauw  hebben we al eerder op de foto gezet, maar we 

willen het tegenwoordig "anders". Wat een verschil met toen, wel met de 

zelfde lens, alleen een ander camera. Van een DX naar een FX, 

een en paar jaar ervaring meer, dat zal het wel zijn 

wat de verandering met zich mee brengt.

Enige nadeel is bij mijn altijd dat ik niet goed op het schermpje 

kan zien hoe de foto is geworden. Loes kijkt met haar Sony altijd 

even terug door de zoeker en ziet precies wat ze gedaan heeft. 

Ik zie alleen of de belichting een beetje geslaagd is en de 

rest moet ik thuis maar even bekijken.

Het zonnetje wat een beetje schijnt maak het moeilijk om op het schermpje

 te kijken. En heel langzaam baden we in ons eigen zwembadje.

 Het gaat plakken, maar stoppen willen we absoluut niet.

Het is moeilijk om een goed plekje te vinden, wat staan ze met z'n

 allen dicht op elkaar. Moeten we nu de zon op de glinsterende, 

kleverige tentakeltjes laten vallen of moeten we 

een schaduw maken.

We draaien om de zonnedauw heen en zo vinden

 we nog eens wat. 

Een juffertje die niet meer smeekt om gered te worden. Deze is 

al dood, de zonnedauw kan aan de maaltijd.

Nu de vraag met welke diafragma gaan we verder. We maken weer

 veel te veel foto's. Bang om thuis te

 komen met bagger.

Probeer er erg in te houden om ook iets meer van de omgeving te pakken

 en niet met de lens boven op het juffertje te duiken. Deze juffer 

zal er niet zo veel last meer van hebben, alle kanten hebben

 we wel gehad. Nog opletten dat we niet de hele middag om 

het juffertje heen hangen. 

Om even de nek te strekken gaan we op zoek naar de vlinder. We vinden 

we wel een paar, maar die zijn allemaal in de prullenbak terecht 

gekomen. De foto's waren zo druk met takjes en sprietjes, vroeger zou

 ik er blij mee zijn geweest, zal er ook wel spijt van krijgen 

dat de foto's in de prullenbak liggen maar weg is weg, dan

 is een herkansing nog leuker en weet ik waar 

er op gelet moet worden.

Loes is aan het spelen met een lieveheersbeestje in het

 hoge gras en ik zie er ook één.

Sorry jongen, maar jij mag even in de

 zonnedauw lopen.

Het lieveheersbeestje is niet gek, hij zit zo nu en dan wel met de voetjes 

vast, maar trekt dit heel makkelijk los en loopt door deze

 hindernis rustig naar beneden.

Ik kan gelukkig wel een paar foto's maken, de camera staat 

op automatische focus en stelt

 snel genoeg scherp.

Op de grond gekomen gaat het lieveheersbeestje er vandoor, een echte

 kanjer, nu is het te verklaren waarom er alleen juffertjes en kleine

 beestjes in de zonnedauw zitten. Die zijn niet sterk genoeg. 

Een wetenschappelijk onderzoekje op deze zondag.

Datum: 1-06-2014