Vandaag de tweede etappe van Bouillon naar Gérardmer in Frankrijk. Een rit
van +/- 325 kilometer.We kijken nog één keer om ons heen en
gaan verder richting Douzy.
Kasteel Bouillon in daglicht. Heel anders
dan gisterenavond
Op de rotonde voor Hotel de la Post moeten we richting de Meusse,
nog een laatste foto voordat we uit
Bouillon vertrekken.
Richting de provinciale weg de RN58 komen we in de heuvels dit
beeld tegen. We zien heel veel van dit soort gedenkplaatsjes maar
in de muur van een berg, dat waren we zijn niet tegen gekomen.
Midden op de weg stoppen, en snel weer door.
Op de D119 in Douzy Centre komen we de kerk Saint Barthélemy
tegen, helaas zijn de deuren dicht.
En het eerste herdenkingsbeeld die we tegen komen. Een monument
voor de Fransen die gestorven zijn.
In Douzy gaan we verder over de D119 richting Verdun en er volgt
een prachtige tocht door een heerlijk glooiend landschap.
Op de D964 komen we nog veel meer monumenten tegen. In deze regio
waarin de eerste wereldoorlog grote veldslagen zijn geweest, zijn veel
begraafplaatsen en monumenten te zien. Dit monument herdenkt
de inwoners van Dun-sur-Meuse die zijn omgekomen in de
Eerste en Tweede Wereldoorlog.
Het is ook een prachtige rit langs de Meusse/Maas. In Dun stappen
we dan ook even uit.
En proberen te lezen wat er op de gedenkbrug staat. Het heeft
allemaal met de oorlog te maken, wordt je toch
wel even stil van.
Genietend van het prachtige landschap rijden we
verder over de D964.
Hier loopt de Maas bij Vilones Haraumont, heel smal en kronkelig
komt het uit bij een sluisje.
Even de benen strekken en kijken waar de donkeren
wolken heen gaan.
Het is nog steeds droog en rijden dan ook heerlijk
met kappie open.
Er was net een Nederlander door heen gegaan, een zeilboot nog wel, dat hadden
we echt niet verwacht, jammer dat we die niet even hebben gesproken,
lijkt ons een hele ervaring om hier te varen.
Het is hier ook prachtig, dan ga je met de auto toch net even iets te snel
er door heen om er echt van te kunnen genieten.
Maar je ziet wel meer.
Welke keuze maak je dan, dan toch maar met de auto. We komen
aan in Consenvoye waar een duits massagraf is
uit 1914-1918.
Allemaal heel indrukwekkend, in het route boek is niets te veel gezegd,
grote veldslagen zijn hier zeker geweest.
Wanneer we hier staan en we kijken om zien we het prachtige landschap.
De Maas kronkelt hier ook langs.
Zo zie de Maas weer even niet en dan is hij er weer. Wat een prachtige weg
is dit, wanneer je de kans krijgt moet je echt
de D964 eens rijden.
En zo komen we aan in Bras-sur-Meuse.
Bij het Franse oorlogsbegraafplaats, hier zijn 2000 Franse graven in
ossuaires ( massa graf) en 2537 individuele Franse oorlogsgraven uit de
Eerste Wereldoorlog en 151 Franse oorlogsgraven
uit de Tweede Wereldoorlog.
En na deze stop op de D964 komen we heel langzaam
richting Verdun.
In Verdun gaan we echt even onze benen strekken en een klein rondje
lopen. Verdun wordt ook wel de hoofdstad van de Eerste Wereldoorlog
genoemd. Na Parijs de meest bekende
Franse stad ter wereld.
Verdun wordt ook wel gezien als de hoofdingang naar de slagvelden
van de Maas.Onder de poort van Chaussée van Verdun door lopen we een
klein stukje door. Komen andere van de groep tegen en lopen mee terug.
De slag om Verdun duurde 10 maanden en kostte aan honderdduizend
soldaten het leven.
De auto's staan om het monument van Verdun aan de oever van de
Maas. Het is een monument voor de slachtoffers van Verdun. Het
beeld bestaat uit vijf soldaten die elk uit een ander
legeronderdeel afkomstig is.
We rijden weer even verder over de D964 de Maas is nog steeds dicht
bij ons. En zo komen we aan in St. Mihiel die ons
verder naar Commercy brengt.
Even een stop bij de kerk van St. Mihiel. Wat ons opvalt is dat er bij
bijna elk monument verse bloemstukken liggen.
Helaas regent het en dan is het even snel foto's maken, de deur van de
abdij was wel open, maar Sjaak was zo verstandig om in de auto te blijven,
dan wil ik niet te lang weg blijven, de andere auto's bleven ook netjes
op mij wachten. We rijden verder naar het
centrum van Commercy.
Waar Kasteel Stanislas staat. Gelukkig is het droog geworden.
Dit kasteel is het zomer verblijf van koning Stanislas.
Koning Stanislas liet het kasteel verbinden met het plein Fer à Chevel
door middel van de lage zijvleugels die ontworpen werden door
Emmanuel Héré. Hiermee werd de oude stad compleet
afgescheiden van het vorstelijke paleis.
Nadat het kasteel in de Tweede Wereldoorlog dienst deed als kazerne
brandde het af in 1944. Vanaf 1957 werd het gebouw gerestaureerd
en op 5 november 1972 vond de feestelijke
heropening plaats.
Rond dit plein zijn allemaal restaurantjes gevestigd, je moet veel tijd
hiervoor over hebben, wij zijn er weg gelopen na een vriendelijk gebaar
dat het allemaal te lang duurde. De bestelling was nog niet opgenomen.
Jammer helaas, op naar de volgende
eet gelegenheid.
Na nog eerst een paar foto's genomen te hebben.
Komen we na lang zoek werk uit in een wegrestaurant, waar we een
heerlijk broodje hebben gegeten.
Met even een snelle doorstart over de snelweg A4 en A31 gaan we richting
Nancy. Afslag 18 slaan we af om naar Place Stanislas
Nancy te rijden.
Wat zijn we blij dat we met z'n drietjes walky talky hebben. Zo veel
stoplichten in Nancy, en wat zijn we blij met Tommy. Dit is echt een
stad om in te verdwalen. Maar met al deze hulp middelen
komen we aan bij het plein.
Place Stanislas is een plein dat de afmeting heeft van 106 bij 124 meter
en dateert uit het midden van de 18de eeuw. Het heette oorspronkelijk
Place Royale, naar de Franse koning Lodewijk XV, van wie het standbeeld
op het plein stond. Tijdens de Franse Revolutie heette het Place du Peuple
en onder het keizerrijk Place Napoléon. In 1831 kreeg het zijn definitieve
naam Place Stanislas, ter ere van Stanislaus Leszczynski, die de opdrachtgever
was voor de aanleg van het plein.
Leszczynski was voormalig koning van Polen en schoonvader van
Lodewijk XV. Van deze laatste had hij de titel van hertog van Lorreinen
ontvangen en het was vanuit de hoedanigheid dat hij de opdracht tot de
aanleg gaf. Voor het ontwerp van het plein en van de gebouwen er omheen
deed hij een beroep op de in Nancy geboren architect Emmanuel Héré,
die er een evenwichtig classicistisch geheel van maakte. De eerste steen
werd op 18 maart 1752 gelegd en op 26 november 1755 vond de
feestelijk inwijding plaats.
Het plein ligt net buiten de wallen van de middeleeuwse stad, waarvan
nog enkel restanten bewaard zijn, en vormt de verbinding met de nieuwe
stad die vanaf 1588 buiten de wallen verrezen was. De zuidzijde wordt
over de volledige lengte ingenomen door het monumentale stadhuis. Aan
de beide korte zijden staan telkens twee gelijke gebouwen, gescheiden door
een staat. aan de oostzijde het operagebouw en het Grand Hotel, gescheiden
door de Rue Saint-Catherine, aan de westzijde het Museum voor de
Schone Kunsten en het Pavillon Jacquet, gescheiden
door de Rue Stanislas.
Aan de noordkant staan twee lagere gebouwen; de straat tussen de beide
leidt naar de Arc Héré en de place de la Carrière. De vier hoeken van het
plein, alsmede de toegang tot de Rue Sainte-Catherine en de Rue Stanislas,
worden afgesloten door kunstig gesmeed hekwerk dat rijkelijk verguld is. Deze
hekken zijn het werk van de smid en meester-slotenmaker Jean Lamour. Zijn
bezorgen de Nancy de bijnaam van Ville aux Portes d'Or.
"De stad met de gouden poorten".
In het midden van het plein staat sinds 1831 het standbeeld van
Stanislaus Leszczynski. Het is werk van de beeldhouder en
graveur Georges Jacquot en vervangt net beeld van Lodewijk XV
dat tijdens de Franse Revolutie
vernield werd.
De bestrating van Place Stanislas werd in de loop der tijden meermaals
gewijzigd, waardoor de oorspronkelijke aanleg in twee kleuren geheel
verloren ging. Na de Tweede Wereldoorlog werd het plein en meer en
meer gebruikt als parkeerterrein. Pas in 1983 werd een parkeerverbod
ingevoerd. In de aanloop naar de herdenking van het 250-jarige bestaan
van het plein in 2005, werd het volledig heraangelegd, waarbij de originele
vormgeving van architect Héré in ere hersteld werd. Het plein werd volledig
verkeersvrij en is nu een voetgangersgebied.
We lopen over het plein richting de basiliek Saint Epvre en komen langs
museum Lorrain Palais Ducal. Het museum heeft 4500 m2
tentoonstellingsruimte. Wij zijn maar door gelopen.
En zo komen we deze muzikant tegen,
en het kleine rode monstertje, vergeleken bij de grote pilaren
van het Stanislas plein.
We komen steeds dichter bij de basiliek Saint Epvre. Beetje tegenlicht,
gelukkig weer een klein zonnetje.
De basiliek is gebouw in de stijl van Gothic. De monumentale trap is
een geschenk van Keizer Franz Joseph 1ste van Oostenrijk.
De oorspronkelijk kerk, gebouwd in de XIIde eeuw, diende als
parochiekerk alvorens geleidelijk verlaten ten gunste van andere
religieuze gebouwen in de stad vanwege de onduidelijkheid
en onzekerheid van de structuren.
Volledig verlaten na 1845, werd de kerk verwoest in 1863 om plaats
te maken voor een nieuw gebouw in neo-gotische stijl, geïnspireerd
door de radiator 84meter lang en gotische kunst.
En zo ziet het er van binnen uit.
Fiona maakt een foto van mij hoe ik de " boekensteun" gebruik om
een lange sluitertijd te kunnen gebruiken.
De foto's zijn gemaakt op 1/2 sec.
Met 400 iso.
Merklin-Schütz grootste orgaan van de basiliek van Saint-Epvre.
De kwaliteit van de instrument, bekend tijdens zijn presentatie
op de Exposition Universelle in Parijs in 1867, Joseph Merklin verdiende
de titel van Ridder in het Legioen van Eer.
We vertrekken om half 5 uit Nancy en moeten nog een aardig stukje, we volgen
de D914 om in Gérardmer uit te komen. Om half 7 is er een fotosessie
bij het meer geplant, dit is georganiseerd door het hotel met toestemming
van de gemeente raad. Dan moeten we zeker op tijd aan komen.
We melden ons netjes bij de receptie van Hotel Beau Rivage en gaan
naar onze kamer, wow wat een uitzicht,
prachtig over het meer.
Alleen jammer dat het slecht weer is. Moeten we hierin straks een
groepsfoto gaan maken. We hebben nog even
voordat het zover is.
En dan krijgen we te horen dat de fotograaf niet komt op dagen. Aan mij
wordt gevraagd of ik een oplossing weet, gelukkig heb ik mijn 10-24 bij
me. Snel terug maar de kamer, lens verwisseld en
hoe gaan we dit doen.
 |
| Foto gemaakt door Hans |
Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen en iedereen weet precies wat
hij of zij moet doen. Alleen wat is het lastig. De auto's staan de eerste
keer te ver van elkaar af. Allemaal inhaken en dicht tegen elkaar
aan staan. Maar wat hebben we het koud en we moeten ons nog
haasten want de volgende regenbui komt er aan.
 |
| Foto gemaakt door Henk |
En dan sta je dan plots op een stoel in het gras
op een helling.
 |
| Foto gemaakt door John |
Er komen nog mensen aan gelopen die toch maar even een
jas hebben gehaald.
En zo staan we dan als groep toch nog op de foto. De regenbui werd te erg,
anders was ik nog even naar voren gelopen om de groep nog iets dichterbij
te nemen, maar dat doen we wel in Italië over. Daar is het iets beter weer,
helaas is dat er niet meer van gekomen.
Ze staan er bijna allemaal op.....27 auto's.
Even gek doen met de 10-24 lens.
Ben toch al nat.
Daar komt de bui...nu snel omkleden en lekker eten.
Heb er honger van gekregen.
Wat eten we deze avond:
Mousse safranée et julienne de saumon a Láneth,
gueue d''ecrevisses marinées servies en amuse bouche
Crème printani're aux pétoncles
Saumon cuit en croute de feuilletage polentine
aux légumes épicées
En ik had de kip, er was een klein probleempje ontstaan en dat is heel
netjes opgelost. Maar hoe dit lekkere gerecht heet in het frans,
sorry zal het niet weten.
Panacotta vanille fruits rouges et ses bugnes
Corsa Mille Miglia 2014:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je bezoek en leuk dat je even de tijd neemt om een berichtje achter te laten!
Thanks for visiting my blog and leaving a comment!