Vandaag een rustdag.
Optioneel is er een rondje Lago Maggiore en Lago d'Orta.
Het is in de ochtend rustig aan doen, we gaan 126 kilometer rijden en
hebben dus alle tijd. Ik kan alleen niet uitslapen en om Sjaak niet wakker te
maken pak ik de camera en ga even buiten spelen.
Rondje om het hotel en ben ik de enige
die wakker is..??
Ik zie dat de lunch bijna klaar is, maar ik loop nog even
verder over het terrein.
Wat is het muis stil, er loopt wel een weg langs dit hotel maar er
rijden heel weinig auto's.
De middelste kamer naast het rode vlak, zonder balkon,
is onze kamer.
En dan heb je dit uitzicht.
Gisteren toen we aankwamen zag ik in een schim een mooi kerkhof.
Loop daar even heen en voel dat het zonnetje op de
rug begint te prikken.
Dit is zo indrukwekkend, kerkhoven zijn in het buitenland zoveel anders
als bij ons. Vooral de oudere graven, om even
stil van te worden.
Had wel even schik in mijn zelf, er vliegen heel veel zwaluwen rond
de kerktoren, ik dacht nog "stel dat de klokken gaan luiden" en ik
loop daar en de kerk slaat 8uur, alle vogels schrikken zich dus elk
uur een hoedje. Hoe is het mogelijk dat ze dan daar nog
een nestje gaan bouwen.
Na nog een paar foto's gemaakt te hebben begint het buikje toch
wel te rommelen, ik begin trek te krijgen. Loop terug en Sjaak
is gelukkig wakker. Even onder de douche en heerlijk
van het ontbijtje genieten.
Er hangen mooie foto's in de eetzaal en vraag waar dat is, er zijn zoveel eilanden
in deze omgeving en het is eiland Isola San Giulio. Daar wil ik als eerste heen.
Ik hoor in de wandelgangen dat het rond de klok van 10uur wel eens goed
kan gaan regenen. Alles in de auto, tommy ingesteld en we gaan
er weer een heerlijke dag van maken.
We zijn bij de eerste bocht al de weg kwijt, we mogen hier niet in met de auto
en tommy wil toch echt dat we verder gaan. We keren bij Hotel Villa Crespi
en moeten uitwijken voor een treintje. Wat is nu het geval, we zijn er
al bijna. Het is maar een klein
stukje lopen.
Onderweg zien we een salamandertje zitten.
Altijd mooi om te zien.
Wanneer we naar beneden lopen, komen we deze daken met schoorstenen
tegen, zal dit echt nog werken..??
Het is niet echt stijl naar beneden, wel smalletjes en goed in de gaten
houden vanaf welke kant we zijn gekomen.
Ik hoor al mensen die niet meer weten hoe ze naar boven terug moeten.
Ik probeer zo goed mogelijk de weg in me op te nemen, daar
hebben we straks misschien gemak van.
Dan komen we aan bij het meer. Wat een mooie kleur heeft dat
water toch. Het is een gezellig plein met leuke terrasjes
en kleine winkeltjes.
We nemen geen overtocht naar het eiland, want we rijden ook nog de
route en ik denk dat we dan wel tijd te kort hebben
om de hele rit uit te rijden.
Isola San Giulio is een eiland in het Ortameer, het eiland is 275 meter lang
en 140 breed. We hadden best even een klein
rondje kunnen doen....
De toren links is het klooster. In het klooster zijn enkele heiligdommen
te bewonderen. Bij het bekijken van de foto's van de andere uit
de rit, zag dit er inderdaad heel mooi uit.
We nemen het goed in ons op. Ook hoe net een boot wegvaart, het zijn
net botsauto's op het water. De kapitein
heeft het nergens over.
Ook hier hebben ze de gewone eend. Even lekker wassen en daarna
lekker alles van me afschudden. Wat een schatje, kwam steeds
naar me toe zwemmen, hoopte op iets lekkers.
We lopen over het plein een stukje verder. We komen in een smal straatje
en dan zie je echt hoe de mensen hier leven. De ene straat hutje mutje
met de waslijn tussen de huizen in en dan even een
klein stukje verder.....
...........staat dit giga paleis. Wat een verschil op nog geen
50 meter lopen.
Het huis heeft wel een natuurlijk muur, rotsen
en palmbomen.
We lopen ook langs een kerk, een kleine maar
heel ingetogen
Een doorkijkje naar de overkant.
Het water is zo anders van kleur dan bij ons,
prachtige tinten.
Hier ligt vast een klein bootje. Die is nu lekker een
visje aan het vangen.
De vruchten aan de palmboom, we stonden er eigenlijk versteld
van dat er ook zwarte vruchten waren..
We lopen niet meer verder het dorpje in, we moeten ook nog terug naar de auto, en weten niet zo goed hoe we terug moeten lopen. Het gaat inderdaad fout, straatjes lopen dood, niemand kan ons vertellen hoe we weer naar boven moeten lopen. We komen op verkeerde punten uit. Dan nemen we een trap die bij een huis hoort met een prachtige tuin, en zo komen we weer een etage hoger uit. Nu gaat het goed komen. We lopen nu op een bekende weg en horen het treintje al.
Wat een klim, naar beneden gaat altijd gemakkelijker. We zien het hotel
waar de auto vlakbij op het parkeer terrein staat.
En kijk is wat een luchten
Het is 11.30 uur, er is nog geen regen gevallen, het ziet er
alleen wel dreigend uit.
En dan gaan we nu aan de rit beginnen die in het route boek staat. Weer
terug naar Hotel Cortese, anders kloppen
de kilometer standen niet.
We moeten richting Stresa, en passeren Sovazza, Gignese, boven op
de heuvel hebben we een prachtig uitzicht.
Het Lago Maggiore
We komen in Baveno terecht via een prachtige weg, we gaan even
een rondje lopen.
Sjaak neemt even pauze en geniet
van het uitzicht.
Ik kan het niet laten, kijk en geniet mee.....maar dan met de
camera in de hand.
Waar ligt Baveno:
Baveno ligt aan de westelijke oever van het Lago Maggiore, het dorp ligt
tussen het chique Stresa en de stad Verbania. Baveno is een
populaire toeristische bestemming.
In de negentiende eeuw stond Baveno voornamelijk bekend als kuuroord
voor de rijkste der aarde. Wanneer je over de boulevard loopt
zie je inderdaad schitterende villa's staan.
Wanneer je in een restaurant zit aan de boulevard heb je een prachtig
uitzicht op de Borromeïsche eilanden, helaas hebben wij die niet in de
avonduren gezien, want ze schijnen prachtig
verlicht te zijn.
Vanuit Baveno vertrekken vele veerboten naar deze eilanden, wanneer je
langs een kapitein loopt wil deze je haast in zijn bootje trekken. Niet aankijken
en stevig door lopen wil nog wel een keertje helpen.
Na het uitstapje in Baveno rijden we verder over de SS33 naar Stresa.
Onderweg zien we het eilanden steeds van een andere kant.
Dit is eiland Isola Superiore.
Eiland Isola Superiore heet eigenlijk Isola dei Pescatori, het eiland karakteriseert
zich als een romantisch vissersdorp, met kronkelende en smalle steegjes.
En een lekker visje is hier best te vinden in de vele restaurantjes. De
veerboten gebruiken Isola Superiore als
officiële naam.
Je ziet al de eilanden op een rijtje liggen op de plattegrond, maar je
moet er toch wel een klein stukje voor rijden wil je weer het
volgende eiland in beeld krijgen.
Het volgende eiland heet Isola Bella. Dit eiland kun je bereiken met
een bootje vanuit Baveno en Stresa.
Carlo III Borromeo vernoemde het eiland naar zijn vrouw die Isabella heet.
Later werd de naam afgekort naar Isola Bella, wat
"mooi eiland" betekent.
Het eiland is ongeveer 320 meter lang en 180 meter breed. Aan de noordkant van
het eiland heeft Carlo een paleis voor zijn vrouw laten bouwen in Barok-stijl, samen
met een prachtige tuin. De tuin bestaat uit 10 terrassen die trapsgewijs zijn
opgebouwd. De tuin is gevuld met antieke beelden en er lopen traditioneel
een aantal witte pauwen.
En weer komen we een salamander tegen. Uit het holletje gekropen
van de boomstam.
Uitzicht over Lago Maggiore vanuit Stresa bij
Grand Hotel del Borromees....
.....en Pinokkio gewoon voor de deur geparkeerd.
Rondom de boulevard van Stresa staan op dit moment veel van dit soort bloemen.
Prachtig om te zien.
Na dit gedeelte van de SS33 gaan we verder richting Arona. De kustlijn is heel
mooi om te rijden en met dit weer is het met kappie open zalig. We hebben
nog geen spatje regen gehad, dus ook hier in Italië zitten ze er
wel eens naast.
Wanneer we bij Arona de SS33 blijven volgen komen we vanzelf bij
Sesto Calende, hier moeten we SP69 en de S629 volgen om bij het
beroemde Rocca Borromeo uit te komen aan de zuidelijke oevers
van het Lago Maggiore.
De Rocco Borromeo di Angera, ook wel het Borromeo Castle, is een kasteel
dat op een oever heuveltop staat. Het kasteel leed schade tijdens de
bombardementen in de tweede wereldoorlog
De rots van Angera staat in een strategische positie om de handel te
controleren. In 1449 werd het gekocht door de familie Borromeo,
die het nog steeds in handen heeft.
Over het kasteel kan ik niet zoveel vertellen, het schijnt een samenvoeging
te zijn van vijf verschillende gebouwen uit verschillende era,
van de middeleeuwen tot de vijftiende eeuw:
de Torro Castellana, Ala Scaligera, Ala Viscontea, Torre di Giovanni Viscont
en de Ala dei Borromeo, en daar
is niets van te zien.
We snuffelen overal maar wat rond. En komen allemaal oude
materialen tegen uit vervlogen tijden.
Ik wil naar boven, en natuurlijk nemen we elke verkeerde ingang,
dan maar even vragen en dan zien we dit. We moeten naar
boven via de trap en dan wijst het de weg vanzelf.
Eerst dit op ons inlaten werken. Wat een meester
werken om te zien.
Het is wel een lekker tocht gat en krijgen het zelfs koud, snel naar
boven en kijken hoe het daar is.
Door deze deur kom je boven.
Aan de ene kant de kasteel muur en aan
de andere kant .....
.......een plat dak. Ook is het uitzicht hier prachtig over het
water kijkend.
In dit barokke paleis, zijn kunstwerken van onschatbare waarde te
bewonderen; gobelins en schilderijen in de majesteitelijke
omgeving waarin ze thuishoren.
Het hangt vol met schilderijen.
En een open haard in bijna elk vertrek. In mei is de Italiaanse tuin
nog niet zo vol met bloemen.
In het kasteel is ook een museum van Poppen en Speelgoed aanwezig.
Museo della Bambola, is opgericht in 1988, dit was een wens van
Prinses Bona Arese Borromeo. Het Museum van Poppen en Speelgoed
toont meer dan duizend poppen. Vervaardig vanaf de 18de eeuw van
diverse materialen : hout, was, papiermache, porselein, biscuit en doek.
Foto's maken ging heel slecht, het was er te donker, kon niet flitsen,
alles achterglas. Je snapt het al, wanneer je gek bent op poppen
zeker een keer gaan kijken.
Rond de klok van 4uur rijden we verder. In het route boek staat dat er
een 35meter hoge koperen beeld aan de overzijde staat aan de westkant
van het Lago Maggiore, die hadden we boven in het kasteel niet gezien
omdat er toch een beetje bewolking in de lucht hing. Beeld niet gezien dan er
maar heen rijden. Het staat er allemaal heel makkelijk maar in de spits tijd
in Arona rijden met een weg omleiding is niet leuk.We kunnen het niet
vinden en stellen tommy in, terug naar het hotel. In het route boek zijn
het nog een paar zinnetjes dan maar in één keer terug. Want het eiland
Lago d'Orta hebben we al gehad.
Na dit avontuur kan ik je vertellen, vertrouw niet altijd op tommy. We
moeten vanaf de hoofdweg plots een steile weg omhoog, en zeg nog zo
"tommy weet zeker een korte weg naar ons hotel". Het wordt steeds
smaller naar boven toe. Dat is allemaal niet zo erg tot dat Sjaak aan mij
vraagt hoe breed Pinokkio eigenlijk is...???? Tja we rijden er toch al tussen,
zal wel passen, en we komen zonder kleerscheuren aan de andere kant,
waar een klein pleintje is en een paar huisjes. We moeten weer het zelfde
weggetje terug, op dat pleintje zijn allemaal looproutes te zien die hier vanuit
verder gaan. En aan deze kant staat dat dit weggetje 1.85 meter breed is.
Informatie die een beetje aan de verkeerde kant staat...
Daarna gaan we op weg naar het hotel. We zijn iets aan de vroege kant
en kletsen op de luxe stoelen nog wat na.
En wat eten we vandaag:
We beginnen weer met een Salad Buffet
Dit keer staat er meer salade voor ons, gisterenavond stond er te weinig
en hebben sommige van ons niets kunnen nemen.
De vrolijke ober schenkt Zuppa di verdure op
of je neemt
Caserecce di grano duro gamberi e zucchine
Daarna krijgen we
Filetto di gallinella alla mediterranea
nog iets lekkers, wat een verwennerij allemaal:
Emincée di pollo agli asparagi
en als toetje....
Panna cotta salsa fragole
Het is tegen 22.00 uur wanneer we naar boven gaan. Wat een volle dag,
hopelijk slaap ik nu wel een beetje.
Op naar de woensdag...
Corsa Mille Miglia 2014:
Dinsdag 13 mei - rondje Lago Maggiore en Lago d'Orta
Super leuk, ben ook daar geweest, Armeno,Stresa etc...
BeantwoordenVerwijderenSalve
en hopelijk net zo genoten als wij...
VerwijderenGroetjes Von