Vandaag weer vroeg op stap, Etretat staat op het programma en het kan wel eens
een lange dag gaan worden. Ik heb alle spullen bij mij om met lange sluitertijd
te spelen, ik heb nu een stoel leeg, en extra kofferbak ruimte, en een
statief met een paar filters nemen niet zo veel ruimte in.
Het is mooi weer dus de korte broek gaat aan. Dat mooie weer heeft een gevolg
voor later op de dag. Daar straks meer over.
Ik vertrek om 9 uur uit Lisieux, het is even moeilijk weg komen uit Lisieux, het is
voor het hotel éénrichtingsverkeer en Tommy weet even niet wat ik heb ingevoerd.
Ik kom weer uit bij de voordeur van het hotel, het is nu even routeboek op het
stuur en even meelezen wat de bedoeling nu is.
Ik ga via de D48 en de D118 langs Beaumont en Auge, daar stop ik even om
dit aparte kerkje op de foto te zetten.
Wat een apart soort huisjes staan hier. Dit kleine stukje heeft mij al drie
kwartier aan tijd gekost.
Mag niet te lang blijven hangen, anders kom ik echt in
tijd te kort.
Rij verder via de D275 tot aan Deauville en ga daar de D513 op. In Vasouy
zie ik in een bocht een parkeerterrein, zoek even een plekje om
te keren en rij terug.
Ik had gehoopt om hier de brug over de Seine al te zien, wanneer ik thuis
op de kaart kijk was dit onmogelijk om de brug te zien.
Het is een mooi strandje aan de Ruisseau de Vasouy.
Weet wel dat mijn schoenen weer onder de blubber zitten en dat ik nu
even met een probleem zit, ik begin eigenlijk net pas aan mijn rit en nu al
andere schoenen aan trekken heb ik eigenlijk
niet zo´n zin in.
Een paar omgevingsfoto´s ....
Een andere brug....ook leuk.
Het kleine smalle paadje wat ik naar beneden ben gelopen om op het strand
te komen. Door de plassen heen gelopen, nu weer terug en
verder aan mijn rit.
Weer bij de auto aan gekomen kijk ik naar mijn schoenen, wat een blubber zooi.
Hier ga ik niet mee rijden. En of een paar franse lieve jongens mijn lichaamstaal
door hadden, komen met hun flesjes water aangelopen. Wat een schatten om
mij zo te helpen, wat zeggen de meeste mensen van Fransen....in dit geval
klopt het voor geen meter.
Schoenen schoon en weer verder.
Ik kom uit bij Honfleur.
Dit was nog erger dan Zandvoort op een mooie dag. Wat een drukte daar. Veel
toeristen die allemaal voor je auto schieten om snel aan de overkant te zijn, bijna
weer 1000 punten, gelukkig ben ik er zonder kleerscheuren door
heen gereden.
Wat is tommy dan een schat voor mij. Moet er maar vanuit gaan dat ik de
goede kant op ga.
Vanuit Honfleur stond ik plotseling voor de keuze dat Tommy mij vertelde dat
ik de snelweg op moest gaan. Dat idee had ik niet en pak de rotonde door
nog even de D580 op.
En wat zie ik plotseling in mijn ooghoek, de super gave brug, Pont de Normandie,
die ik over moet. Had dus wel de snelweg op gemoeten, even de volgende
rotonde weer terug steken en in een parkeer vak kan ik deze foto´s maken.
Had wel heel veel last van bomen die in de weg stonden
om de gehele brug op de foto te krijgen.
De Pont de Normandie, of de Brug van Normandie, is een tuibrug over de Seine.
De brug ligt op de plaats waar de Seine in het Kanaal uitmondt. Dat is voor het
estuarium van de Seine, waar de havenstad Le Havre ten noorden van ligt. Ten
zuiden van het estuarium ligt het pittoreske Honfleur waar ik net doorheen
gereden ben. De Pont de Normandie is een onderdeel van de Franse
snelwegroute de A29.
De brug is zo hoog ontworpen, dat een vrije doorvaart onder de
brug mogelijk is.
De Pont de Normandie is met een totale lengte van 2.143,21 m, de langste
in zijn soort in Europa. De brug is na een bouwtijd van zeven jaar op
20 januari 1995 ingewijd. Op het moment van opening was het de langste
tuibrug ter wereld en ook de overspanning van 856m tussen twee
pilaren was destijds ongeevenaard.
De twee betonnen pilaren hebben de vorm van een omgekeerde Y. Het gewicht
van elke pilaar is 20.000 ton en de hoogte bedraagt 214,77m. Meer dan
19.000 ton staal en 184 kabels waren nodig voor de
constructie van de pilaren.
De Pont de Normandie is in de eerste plaats ontworpen voor autoverkeer, beide
kanten op zijn er twee rijstroken. Voor het oversteken van de Pont de Normandie
moet tol worden betaald. Tol wordt in beide richtingen geheven aan de
noordzijde van de brug. Ik moest 5,40 Euro betalen om er
weer vanaf te komen.
En van de ene brug rij ik op de andere brug. De brug over de Grand Canal du Havre.
Om in het plaatsje Le Havre uit te komen waar mijn rit ook heen gaat.
Le Havre heeft 300.000 inwoners en ligt aan de monding van de Seine en
door de makkelijke toegankelijkheid van de haven is Le Havre de op een na
belangrijkste haven van Frankrijk.
Ik ga via Boulevard Francois 1ste, omhoog en kom via de D32 naar het kleine straatje
Rue de la Sourse op dit prachtige punt uit waar ik Le Havre bijna in zijn
geheel op de foto krijg.
Ik zie plotseling in mijn scherm van Tommy de weg Route d´Etretat staan de
D940, ga ik dan plotseling zo snel. Daar vergis ik mij een beetje in, deze
Route d´Etretat is best wel lang.
Ik rij de D940 tot aan Epaville en ga daar links
af de D111 op.
Dit leuke huisje staat bij Le Grand Hameau en ik ben daar om 13.20 uur.
Tijd om even te eten. Ik wil zo graag naar Etretat dat ik gewoon
vergeet om te eten.
Ik kan het toch niet laten om even af te buigen van de D111. Ik ga even door
de Valléé des Carriéres om bij restaurant
Le Belvédere uit te komen.
De weg er naar toe is een mooi stukje landschap. Alleen het uitzichtpunt
is iets minder.
Ik zie wel prachtige berg partijen aan alle twee de kanten, ik ga ook maar
even door het mooie stukje natuur naar beneden.
Dit uitzicht is gewoon om van te genieten.....ik kwam ook weer BMW rijders
tegen, daar even mee staan kletsen dat alles goed gaat en
snel weer verder.
Het kan nu niet lang meer duren dat ik Etretat
binnen rij.
Oeps, foutje in de organisatie. Ik had thuis heel goed een parkeerplek
uitgezocht en in Tommy gezet met de gedachte dat er echt niemand aanwezig
zou zijn. Hoe dom kan ik zijn. Het is vandaag eindelijk weer een keer een
beetje warmer dan afgelopen dagen, het is zaterdag, met andere
woorden het is stap druk.
Ik heb zeker alle parkeer plekken drie keer gezien, ook die op een
kilometer afstand, allemaal vol en voller kan niet. Ik rij al met tranen
in de ogen van het balen dat ik dit nu niet kan zien. Ik neem een besluit
om dan alleen meneer de soldaat op de foto te zetten, kom ik tenminste met
nog een foto uit Etretat thuis. Ik rij dus richting de kerk, keer daar de auto
zodat ik deze in de gaten kan houden, ik mag daar niet parkeren voor de ingang
van de kerk. Helaas er is even geen andere plek. En terwijl ik mijn camera
pak om uit te stappen komen er mensen het straatje in gelopen.
Of het zijn mensen die naar de kerk willen, of ze komen terug en pakken de auto
om weer te vertrekken. Laat het laatste nu het geval zijn. Met handen en
voeten werd mij duidelijk gemaakt dat ik nog 5 minuten moest wachten. De vrouw
ging nog even plassen, achter de kerk...5 minuten dat gaat mij wel
lukken...wat was ik blij.
En daar staat Pinokkio dan. Veilig als laatste, geen auto´s aan beide zijde.
Ook altijd een probleem voor sommige mensen om geen deuren er tegen aan
te laten komen. Een beter plekje kan ik mij niet wensen.
Inmiddels is het wel 14.50 uur.
Het straatje heet Place Monseigneur Lemonnier, en door lopen naar
Rue Notre Dame kom ik al heel snel bij de boulevard uit.
Het statief en filters laat ik maar in de auto. Het zal wel druk zijn op het strand...
en ik ben nog niet op de helft van mijn rit.
En dan sta je op de boulevard en dan weet je
niet wat je ziet.
De ene kant is nog mooier dan de andere. Welke kant zal ik eerst oplopen.
Ik kies voor de linker kant. Zie in de verte veel mensen staan en ik wee
t dat er aan de linkerkant meer rotspunten te zien zijn.
Neem eerst de kant van krijtrots La Falaise d´Amont op de foto.
Met de 18-200 gaat het makkelijk vanaf het midden
van de boulevard.
Waar ligt Etretat precies....het ligt aan de Albastenkust tussen twee hoge witte
kliffen. Boven op de oostelijk gelegen klif, Falaise d'Amont, staat een klein
kapel met daarachter een museum en een monument, gewijd aan Francois Coli
en Charles Nungesser. Deze twee Franse vliegeniers waagden op 8 mei 1927
de poging om als eerste de noordelijke Atlantische Oceaan over te vliegen. In
datzelfde jaar werden ze echter voor de kust avn de Falaise d'Amont vermist.
Sinsdien heeft niemand ooit nog iets van hen gehoord.
Porte d`Aval - l'Aiguille de uitstekende krijtrots die op een olifant lijkt,
ik zie het niet..
Claude Monet schilderde deze rots
partij ook in 1885
De kliffen van Etretat zijn grote kliffen van kalksteen, welke tot stand zijn
gekomen in het Krijt. Uit verschillende archeologische vondsten blijkt dat
het gebied in de nabijheid van deze indrukwekkende kliffen al in de oudheid
bewoond moet zijn geweest. Men leefde voornamelijk van de visvangst. Zo
zijn er onder meer sporen gevonden van prehistorische harpoenen.
In de hoogtijdagen van het Romeinse Rijk, kwamen er steeds meer mensen in
de nabijheid van de kliffen te wonen.
Hoewel er geen sporen zijn gevonden die duiden op de daadwerkelijke aanwezigheid
van de Romeinen, zoals overblijfselen van de typerende Romeinse bouwwerken, zijn
er wel sporen gevonden die er op duiden dat het gebied te maken kreeg met
Romeinse invloeden. Zo is er uit verschillende archeologische grondonderzoek
gebleken dat de woningen in deze regio in de loop der tijd steeds meer kenmerken
kregen die duiden op de Romeinse invloeden. Ondanks het feit dat het gebied
rondom de kliffen steeds dichter bewoond raakte, had dit geen effect
op de kliffen zelf.
Ik ga maar eens de indrukwekkende klif op lopen, daar zal het uitzicht prachtig zijn.
Ik heb gehoord dat de klif op sommige plekken 100 meter hoog is...dat wordt
een stevige klim.
Dit was het parkeer terrein wat ik ingevoerd had om dicht bij het
strand te parkeren.
Je kan ook naar boven toe met het treintje naar La Falaise d´Amont, en
dan naar beneden lopen naar de boulevard.
Ik neem met een brede glimlach afscheid van Etretat en
ga om 17.15 uur weg.
Ik vervolg de D11 , D211 naar de D940 toe richting Fécamp.
Alleen op de Rue du Président René Coty zie ik op de TomTom dat ik het
allemaal niet ga redden. Ik voer de snelste weg in terug naar het hotel, waar
ik om kwart over 7 aankom. Heb nu even tijd om een douche te
nemen en gezellig te gaan eten.
Bij Grill Courtepaille Val de Reuil gaan we rond de klok van 8 uur even
gezellig met elkaar eten.
Hotel:
Hotel Mercure Val de Reuil
7 Voie des Clouets
27100 Val de Reuil
Gereden kilometers: 240 kilometer
Zaterdag: 06-08-2016 van Lisieux naar Val de Reuil
Zondag: 07-08-2016 van Val de Reuil naar Huis
Zondag naar huis:
Gereden kilometers: 552 kilometer
5uur thuis
Totaal gereden kilometers: 2275 kilometer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je bezoek en leuk dat je even de tijd neemt om een berichtje achter te laten!
Thanks for visiting my blog and leaving a comment!