En zo is er weer een nacht voorbij en gaan we gepakt en gezakt naar het
volgende hotel.
Ik wordt heel lief geholpen met met koffers, wat zou ik zonder Henk moeten, zo lief.
Hij had al eerst op mijn deur geklopt, maar omdat ik een dubbele deur heb,
helemaal niets gehoord.
Iedereen is weer klaar om te vertrekken, de één iets eerder dan de ander,
vanavond zien we elkaar weer bij het eten.
We vertrekken via de D30 Le Croix-Avranchin richting Saint-James waar
de kerk staat en dit monument.
Ik zie iedereen door rijden, ik weet weer dat ik goed zit. Hun zijn blij wanneer
ze mij zien, maar ik hun ook. Dan is Tommy goed zijn
werk aan het doen.
Bij Saint-Hilaire de Harcouët ga ik richting de
D999 naar Montigny
Denk dat daar een fiets evenement aankomt, of is geweest.
Het is in ieder geval vrolijk versiert.
Het zijn prachtige wegen die we rijden.
Dit is allemaal heel goed te doen.
Pinokkio heb ik even veilig geparkeerd en loop even
Montigny in.
De mensen zullen we denken, waar is dit goed voor om ons huis
op de foto te zetten.
De mensen komen ook even naar buiten en met handen en voeten begrijpen
ze dat ik bezig ben met een vakantie uitje en dat ik het gewoon
een mooi huis vindt.
Ze snappen het en ik hoef de foto's niet te verwijderen.
Bij Le Vieux Bourg, D48, worden de wegen smaller. Ik ga nu door het
polderlandschap van Frankrijk.
Jammer dat het zo bedompen weer is.
Het landschap bij Le Domaine aan de D5,
zalig om hier te rijden.
Mooi stukje natuur en met kappie open is het fijn
om hier te zijn.
Ik heb al een heel tijd niemand meer gezien, hoop maar dat ik goed zit,
ik weet echt niet waar ik in het route boek zit.
Op dit rustige plekje ga ik toch maar even zoeken in het route boek of ik
iets herkenbaars kan vinden.
En net wanneer ik iets gevonden heb, komen
Wim en Roos langs.
Dit is een binnen door weggetje langs
La Graverie, D279
Via de D179 ga ik naar de D977 en door naar de D911 richting
Le Chemin.
Daar hoor ik water wat in beweging is. Zet de auto langs de
kant en ga op zoek.
Gevonden, een waterrat. Saint Pierre d'Entremont molen.
Langs rivier de Noireau.
Ik rij de D911 af tot aan Saint Pierre du Regard en ga daar door
Le Grand Samoi op de D800.
Bij het schrijven van dit verhaal staat Tyre open met de ingevoerde route,
die ik in Tommy invoer, dat ik een stuk heb afgesneden.
Wat zeker geen straf is geweest, het was hier
heel mooi rijden.
Kan zelfs nog iemand bellen, dat is een tijd terug dat ik een telefooncel
heb zien staan.
Het is maar een klein stukje wat er afgesneden is, bij het plaatsje Pont Erembourg
komen de lijnen weer bij elkaar.
Aan Rue de la Gare waar ik vandaan kom, staat Château Anaselle, waar ik
even de auto parkeer en naar het kleine watertje loop.
Mag natuurlijk niet het terrein oplopen, maar doe het lekker toch.
Wil heel graag zien hoe Château Anaselle er uit ziet.
Bij het woord Château denk ik aan een kasteel, het is een groot huis..
.met spelende kinderen.
Het viaduct van Mesnil-Villement ligt in de vallei van de Orne, ik moet ergens
keren en weer terug rijden om hiervan foto's te maken.
Wat een oud geheel, overal groeien takken uit die daar niet uit horen te
groeien, of het viaduct nog gebruikt word, ik weet het echt niet.
Het bord waar alle info op staat is ook aan vernieuwing toe, is niet te lezen
wat er allemaal op vermeld staat.
Aan de straat La Caprice in het plaatsje Pont d'ouilly is de rivier L'orne nog
steeds zichtbaar.
En hier kan je heel mooi met je kano door heen varen. Er worden ook wedstrijden
gehouden.
Zeker een mooi gebied om dit ook per kano te verkennen.
Nadat ik even mijn benen heb gestrekt, wat een mooi plaatsje is het ga ik weer
verder via de D511. D658, D129 en de D63 om uit te komen op de D13
Zie ik dit mooi huis staan met aan deze straat vele hooi balen die ik wel even
op de kiek wil zetten.
Om er te komen is het nog niet zo makkelijk, ik moet over een houten,
gammellige, houten constructie lopen, om op het weiland te komen.
Maar goed dat er niemand bij mij is, het is gelukt en ben
niet te water gegaan.
Aan alle twee de kanten water, het is maar een klein stukje van nog geen meter,
één stap en ik ben er...
En dan loop ik over het weiland heen om uit te zoeken waar ik de foto ga maken,
er staan zo veel strooi balen dat het nog een moeilijke keuze is.
Niet veel in beeld nemen, juist wel, daar sta ik dan, denk ik het even te doen.
Moet wel in mijzelf lachen, kunsten uitgehaald om hier te komen en dan het
nog moeilijk vinden ook.
En dan wil ik terug lopen naar Pinokkio zie ik dat er een veel makkelijker ingang is,
daar waar de tractor het terrein op rijd, het is 100 meter van de auto af.
Gelukkig niet of het stukje hout kruipen...
Dan kom ik langs Mandeville, wanneer ik richting Trun rij. En daar zie ik
de mooiste zonnebloem velden die ik ooit gezien heb.
De route loopt hier niet doorheen, ik sla af om me helemaal tussen de
zonnebloemen te begeven.
Wat is dit mooi om te zien, met een klein zonnetje er op was
wel heel fijn geweest.
Wat is dit prachtig om te zien.
Denk ik dat ik hier rustig sta, alleen in de open wereld, kan je vertellen dat
de vrachtwagen hier over heen scheuren of het niets is. Met keren van de
auto moest ik daar echt wel rekening mee houden.
Of het is een snelle binnen doorweg of er word in dit gebied niet geflitst, en ik rij
hier als een slak door heen, echt zo'n zondags rijder om te genieten
van de mooie zonnebloemen.
In Turn kom ik weer zo'n prachtige veld tegen.
Langs een drukke weg, goed kijken met oversteken en hier neem ik ook even
een bammetje en zie een paar BMW'tjes voorbij komen.
Zo fijn om te zien dat ik goed zit...
Tijdens het bammetje eten zie ik dat ik richting Camenbert ga, richting het
kaas museum, altijd leuk om te zien hoe de Camembert wordt gemaakt die
op ons boterham ligt.
Het plaatsje Camembert ligt aan de D246. Een smal weggetje waar het
mooi rijden is.
Aan het begin van de straat is een parkeerterrein en zet Pinokkio daar maar
neer en loop naar boven.
Staan daar allemaal Ztjes, voor het gemeente huis. Er is dus een mogelijkheid
om iets door te rijden.
Lopen is veel leuker, de kerk, de borden van de gemaakte kaas, en een
mooie drinkgelegenheid kom ik allemaal tegen. Camembert ligt
op een heuveltje en welgeteld is het één straatje groot.
Ik kom hier om het kaas museum te bekijken.....
L'histoire du Camembert staat op het bonnetje, het zal een museum zijn met
veel historisch materiaal...
Wanneer je even het souvenir winkeltje inloopt is het mogelijk om bij de kaasbar
een paar verschillende stukjes camembert proeven. Gezellig buiten zitten
met elkaar en proeven van al dit lekkers.
Ingang van het museum...
Alle andere Ztjes zijn al weg, die stonden o.a bij het gemeentehuis.
Het straatje van Camembert...een mooi gebied om door heen te rijden.
De overige wegen die ik nu rij om richting Lisieux te komen zijn niet echt spannend,
ik heb het idee dat ik even fout ben geweest, kom door een industrie terrein heen
en ik merk dat ik een tweede keer op een kruispunt kom die ik al een keer
eerder heb gehad.
Ik weet dat ik een route heb gemaakt naar Château de St. Germain de Livet, ik
heb nog iets aan tijd over en wat ik vandaag heb gedaan hoef ik morgen
niet meer te doen.
Zoek de route op in Tommy en ik kom er vanzelf...zo makkelijk, mijn vriendje
voor deze week.
Wanneer ik daar aankom is het inmiddels wel half 6 geworden. Ik mag niet
meer naar binnen, nog wel even in de tuin wandelen.
Dat doe ik dan maar even, daar moet ik ook wel voor betalen.
Het is niet al te groot maar wel heel mooi aangelegd.
Het Château de Saint-Germain de Livet staat bekend als het juweel in de kroon
van Pays dÁuge in Calvados. Het kasteel biedt typisch
Normandische architectuur.
Het kasteel van Saint-Germain de Livet bestaat uit typische vakwerkkenmerken:
een traditineel 15de eeuws herenhuis en een 16de eeuws gebouw in gelakte
baksteen en steen, geproduceerd in steden rond Lisieux.
De gracht van het kasteel staat in verbinding met een kleine zijrivier
van de Tourgues.
Wanneer ik er uit moet, een half uurtje is ook zo om, loop ik nog even door de
straat om te kijken of ik nog iets aparts kan vinden.
Dit gebouw staat naast het Château...vervallen en het ziet er aan alle
kanten niet uit.
De kerk aan de overkant heeft nog een paar verborgen geheimen.
Zo te zien wordt hier ook niet meer gefeest. Tuin is wel netjes gemaaid, en de pauw
vermaakt zich wel op dit veldje.
Stap weer in de auto om naar het hotel te rijden. Dit is nu niet zover meer. Maar dan
ben ik zo aan het om mij heen kijken dat ik een afslag mis en moet even via
de grote weg weer terug keren.
Dan zie ik dit imposante gebouw voor mij, ik sta stil voor de stoplichten en er
staat niemand achter mij en pak de camera, hier ga ik morgen heen...
Heb er nu al zin in....
Dan kom ik Lisieux binnen gereden, gelukkig ben ik Amsterdam een beetje gewent,
dit is net zo. Wat een drukte en overal hele aparte rotonde's. Maar gelukkig staat
Tommy luid en duidelijk en zo kom ik bij mij hotel aan.
Gelezen dat we een parkeergarage hebben, voor het hotel is even geen plek om
te parkeren dus ik rij even door om een plekje te zoeken en dan zie ik allemaal Z'tjes
in een garage staan. Daar mag Pinokkio best bij. Alle auto's staan weer bij
elkaar, er is precies nog één plekje voor het rode monstertje.
Ik doe er nogal lang over om al mijn spullen te pakken en dan zakt het rolluik plotseling
naar beneden, dat is mij niet verteld....gelukkig is het nog licht, ik kan naar voren
lopen, er zal vast ook een oog aan de binnen kant zitten om het rolluik
weer te openen.
Gelukkig ik kom buiten met al mijn bagage. En ik meld bij binnen, waar ik met
het verder naar mijn kamer weer wordt geholpen met alle tassen.
Want iedereen zit al te wachten op het eten, en de receptie is vlak bij het rust
punt waar iedereen de verhalen van vandaag aan elkaar aan het vertellen is.
Een lekkere maaltijd gaat er wel in...
Hotel:
Hôtel de L'Espérance
16 Boulevard Sainte Anne
14100 Lisieux
Gereden kilometers: 271 kilometer
Donderdag: 04-08-2016 van Ponterson naar Lisieux
Zondag: 07-08-2016 van Val de Reuil naar Huis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je bezoek en leuk dat je even de tijd neemt om een berichtje achter te laten!
Thanks for visiting my blog and leaving a comment!