Na gisteren een dagje Riva Boats gekeken te hebben gaan we vandaag weer
iets prachtigs mee maken.
Op tijd vertrekken uit hotel Capovilla om de Stelviopas te rijden.
In 2011 was ik hier best zenuwachtig voor maar nu heb ik er echt zin in.
We komen nu via de andere kant binnen rijden en gelijk staat daar de ruïne
Vicino al Passo Stelvio.
Het blijft een mooie pas om te rijden. Onze vrienden die hier twee dagen
eerder waren hadden dikke sneeuw buien en hadden het koud.
De pas was nog wel open maar heel moeilijk te bereiden, het leuke bochten
werk daar hadden ze nu geen lol van.
Wij merken er tot nu toe nog niets van. De wegen zijn schoon en hier en daar
ligt er wat sneeuw tegen de bergen aan geplakt.
Wat we vandaag wel hebben is laag hangende bewolking. Het moet niet lager
gaan hangen want dan zien we niets meer.
Heel langzaam kruipen we omhoog, het wordt al iets kouder, maar wat ben ik
aan het genieten.
Vorige keer waren we hier in mei en nu in oktober en het geeft een heel ander
beeld van de Stelviopas.
En dan komen de echte besneeuwde bergtoppen in zicht.
En het bochten werk.....
.....laat maar komen. Ik zit er klaar voor....
Bijna aan de top moeten we iets rustiger gaan rijden, de wegen zijn nat en een
beetje ijzig, nu even het gaspedaal niet te ver intrappen.
Het is ook donker geworden, zonnetje even achter de wolken, en nu motor rijders
voor ons die het niet fijn hebben.
We doen rustig aan, boven komen doen we even goed wel. De motor rijders begrijpen
het dat we ze niet in gaan halen en steken hun duim op.
Veiligheid staat op nummer 1.
En dan staan we boven op de Stelviopas. Wolken zijn we en we hebben een
prachtig uitzicht.
We doen even een bakkie boven bij de winkeltjes en lopen een rondje....want de
andere kant is zo gaaf om te zien.....
Eerst nog even de twee vriendjes op de foto zetten....
En het hoogste punt van de Stelviopas...
Al lopend naar de andere kant, zie ik dit in mijn oog hoeken, heb je al niet
genoeg foto's Von..??
Sorry, kan er geen genoeg van krijgen...
En dit is dan de andere kant. Links zie je de weg lopen die we straks naar
beneden rijden.
Geniet gewoon even mee...hier ben ik altijd even stil van...
Daar gaan we dan, naar beneden...in 2011 hebben we deze kant omhoog gereden,
zal het nu anders zijn..??
Er zijn nu minder motorrijders, wielrenners, er is dus kans dat we zo
door kunnen rijden.
De bergen blijven mooi om te zien, met de sneeuw er op is het een
prachtig gezicht.
Nog even een overzicht wat we al gereden hebben. Niet zo snel met
Pinokkio naar beneden...
Korte bochten werk, en de weg is droog. Een groter plezier is er niet om
hier nu te rijden.
De groene bomen komen in zicht, zijn we dan nu al
bijna beneden...
Snelheid in de foto is hier goed te zien aan de rechterkant, Alle foto's naar
beneden rijdend zijn uit de rijdende auto gemaakt.
Sjaak verteld mij wanneer ik op de ontspan knop moet drukken, een goed
team samen.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en de tijd van gaan is gekomen.
De Stelviopas is veel te kort, met 48 haarspeldbochten,
snel weer een keer over doen.
We rijden verder op 28 rijden we richtig de Flüelapas. Onderweg komen we mooie
foto momenten tegen.
Wat nu vooral zo mooi is zijn de kleuren in de bomen. Het begint al een beetje
herfst te worden.
Aan de palen is te zien hoe hoog het sneeuw hier kan vallen.
En zo rijden we richting Davos. Ook daar zijn we in 2011 geweest en we hebben
een hotel geboekt wat een straat lager ligt.
Dat waren een paar kilometers door apenland. En komen we aan bij
Hotel Meierhof in Davos.
Hotel Meierhof ligt aan een eenrichtingsverkeer weg en omdat we voorbij de
parkeer plek waren gereden, wilde we op de weg keren, gelukkig werden we
gewaarschuwd, dat boord hebben we echt niet gezien. Dan nog maar weer
een rondje markt.
In het hotel krijgen we een Davos Klosters Card en er wordt ons verteld dat we
de laatste ski lift naar boven kunnen nemen. Maar dan moeten we wel even
de pas er in zetten om naar de skilift toe te lopen, en door alle haast weet ik
niet meer waar ik mijn kaartje heb gelaten. Toch nog op tijd gevonden en
we kunnen nog mee.
We nemen de Jakobshornbahn naar boven, en wat we dan allemaal te
zien krijgen....
is adembenemend mooi.
Wanneer je in Davos bent mag je dit absoluut niet overslaan
Uitstappunt op het hoogste punt, we hebben een kleine 15 minuten om van het
uitzicht te genieten.
Dat is niet veel tijd, het is echt de laatste keer dat de skilift naar beneden gaat. We
zien wel wandelpaden lopen, maar daar hebben we geen zin in.
Er komt nog een werknemer uit een van de weerstations gebouwen lopen, die
maakt nog even een praatje met de skilift meneer,
Zolang hun buiten de skilift staan te kletsen hoeven wij nog niet
naar binnen.
Wat ons opvalt is dat het boven niet koud is. Er staat geen zuchtje wind.
Welke richting zullen we nemen...
Kleine indruk van de skilift.
En zo is er weer een dag voorbij. Wat hebben we weer een paar mooie
kilometers er op zitten.
Nog twee dagen en dan is de vakantie voorbij.
Dinsdag 06-10-2015 - Stelviopas, Flüelapas, Davos
Wow, wat een landschap! Sjaak en jij zijn echt een goed team, je hebt de ontspanknop telkens precies op het goede moment ingedrukt. Indrukwekkende serie foto's!!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Loes
Dank je wel. Alweer zolang terug maar een herinnering als gisteren...
VerwijderenGroetjes Von