Incanto Images Fotografie: Roadtrip Toscane - van Guillestre naar Bonneval-Sur-Arc

Roadtrip Toscane - van Guillestre naar Bonneval-Sur-Arc

Dag 13 - Vanuit Guillestre gaan we weer verder een stukje richting huis. Wat hebben we al veel gezien onder weg. Soms weten we niet eens meer in welk hotel we eergisteren geslapen hebben. Gelukkig hebben we de foto's nog..;-)

We rijden verder de D902 langs rivier de Guil.

De Guil is een 51,6 kilometer lange rivier in het departement Hautes-Alpes in het zuidoosten van Frankrijk. Het stroomgebied is 727 km2 groot. De bron is verschillende kleine stroompjes die samen komen in het Lestio bij Ristolas. Het stroomt over het algemeen naar het westen door de Queyras.

10.15 uur. Bij Bramousse is het prachtig rijden.

Bij La Draye een paar mooie bochten met prachtig uitzicht.

We vervolgen de D902 om richting de Col d'Izoard te gaan.

De Col d'Izoard ligt aan de rand van de Queyras, een wild en ruig gebied, en dit is ook te zien langs de bergpas. Hier lijkt het alsof je een maanlandschap bent binnengereden, met steile bergwanden vol gruis en puntige rotsen. De bergpas is gelegen op een hoogte van 2360 meter en staat ook wel bekend als de Casse Déserte. Het uitzicht biedt echter ook uitzicht op de beboste bergen in de omgeving.

Zo imponerend is alles, en zo klein ben ik.

Monument Col d'Izoard

Richting Le Laus komen we deze prachtige weg tegen in een mooie omgeving.

Met een leuk beeldje langs de weg.

11.30uur. Bij Cervières staat dit prachtige kerkje mooi tegen de bergen.

In Font Christiane ziet Sjaak deze zonnewijzer. Even benen strekken en weer door.

Het was de bedoeling om even door Brancon te rijden omdat dit de hoogst gelegen plaats is in Frankrijk, maar we zijn er omheen gereden. Waarom heeft een dag niet meer uren... ;-)

En we gaan tevens bij Brancon de D1091 op. De volgende Col opzoeken.

12.40 uur. Net voor de Col du Lautaret staat er een super zendmast, we hebben eindelijk goed contact.

De Col du Galibier, hij verbindt Saint Michel de Maurienne en Briancon via de Col du Télégraphe in het noorden en de Col du Lautaret in het zuiden.

De bergrug waar de Col du Galibier deel van uitmaakt vormt een verbinding tussen het Massif des Arves en Massif des Cerces. Omdat de Galibier alleen te bereiken is als de Col du Télégraphe of de Col du Lautaret is bedwongen, maakt dit deze bergpas tot een de zwaartse Alpencols in de wielergeschiedenis.

Vanuit het zuiden kan men de pas vanuit Briancon of vanuit Bourg d'Oisans beklimmen. Vanuit het zuidoosten, Briancon, is de klim 37 kilometer lang. De eerste 14 kilometers tot aan Monêtier zijn eigenlijk meer vals plat, met een stijgingspercentage van gemiddeld 3%.

De 14,5 kilometer naar de Col du Lautaret op 2058 meter hoogte stijgen wat meer, maar het blijft relatief bescheiden met 4 tot 5%. Daarna blijven er, vanaf het monument voor Henri Desgrange, nog 8 pittige kilometers over, waar het stijgingspercentage tussen de 9 en 12% bedraagt.

Wanneer we de D902 op draaien -Col du Galibier- is het landschap gelijk heel anders.

Wat een natuur geweld is hier te zien.

13.00 uur. Op de Galibier is ook een monument geplaatst ter nagedachtenis aan Henri Desgrange, de eerste directeur van de Ronde van Frankrijk.

En net bij het punt om naar het hoogste punt te rijden kunnen we niet verder, we moeten door de tunnel. Aan de andere kant van de tunnel kunnen we ook niet terug rijden, denk dat er boven iets aan de hand is, dat is nu even pech hebben.

In Valloire staan deze leuke dieren

We zijn bijna bij Col du Télégraphe

De Col du Télégraphe is de bergpas die vooral bekend is vanwege de wielrenetappes in de Ronde van Frankrijk.Om de noordzijde van Col du Galibier te beklimmen moet men eerst de Col du Télégraphe hebben bedwongen. De combinatie van deze twee cols maakt een etappe zeer zwaar. Met de auto is het makkelijk te doen..

In 1972 maakte Eddy Merckx zijn bijnaam de Kannibaal waar door al op de Col du Télégraphe aan te vallen en zijn tegenstanders te slopen voor de Col du Galibier in zicht kwam. Op deze laatste col moesten volgens ook Joop Zoetemelk en Joaguim Agostinho Merckx laten gaan. Wel was het de Italiaan Pietro Campagnari sie in 1972 nog als eerste de top van de Col du Télégraphe passeerde.

D1006 - Bij Modane staat Ford du Replaton.

Het Fort du Replaton is een vestingwerk van het Séré de Rivières in Modane. Het fort werd gebouwd om artilleriedekking te bieden aan het Franse uiteinde van de Fréjus-spoortunnel. Het is verbonden met Modane door een luchttram, die van Replaton naar het Fort de Sapey gaat op een veel hogere hoogte.

Het Fort du Replaton werd gebouwd tussen 1884 en 1892 met behulp van een opstelling die anticipeerde op de latere vestingwerken van de Maginotlinie, en lijkt op Fort Saint Michel nabij Toul.

Het kostte ongeveer 2 miljoen frank. In tegenstelling tot een Maginot-fort was Replaton omsloten door een ommuring en had het oppervlaktekazernes. De originele bewapening bestond uit twee 95mm en twee 155mm kanonnen langs een communicerende galerij op de roys erachter. Het fort kreeg begin 20ste eeuw betonversterking.

Bij een renovatieproject in 1930 werden 75mm kanonnen toegevoegd in plaats van de 95mm wapens. Het fort werd in 1940 en 1944 beschoten. Het is eigendom van de Association de la Traversée es Alpes. Het is niet toegankelijk voor het publiek, maar verkeert in een goede staat van bewaring.

Val-Cenis

Daarna rijden we weer de D902 op richting Bonneval-sur-Arc

Bonneval-sur-Arc is een echt juweeltje, een oase van rust aan de voet van Col de I'Iseran ( de hoogste wegpas van Europa) in het Franse departement Savoie en telt 242 inwoners.

Bonneval-sur-Arc is door Les Plus Beaux Villages de Franse erkend als een van de mooiste dorpen van Frankrijk. Het ongerepte leven in de bergen, verwelkomt Bonneval-sur-Arc je met stenen chalets, bedekt met leistenen daken, waar de traditie voortleeft. Net een klein openluchtmuseum.